• Ο 4ος τριαντακονταετής, εαρινό εξάμηνο 2024

    Date: 2024.04.22 | Category: ΔΙΕΘΝΗ | Tags:

    Ανοίγοντας θα σας ζητούσα να ξαναδιαβάσετε το προηγούμενο επεισόδιο του τριαντακονταετή, όχι μόνο για να θαυμάσετε τις μαντικές μου ικανότητες, αλλά κυρίως για να μπορέσετε να σπάσετε τη φούσκα του αιώνιου τώρα στην οποία είμαστε όλοι παγιδευμένοι. Πραγματικά δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να προσθέσει κανείς από τον Οκτώβρη για τον πόλεμο της Γάζας στην ουσία βλέπουμε ξανά και ξανά την ίδια κίνηση που έχει ξανά και ξανά το ίδιο αποτέλεσμα.

    Οπότε σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθώ λίγο με το τακτικό στρατιωτικό κομμάτι αλλά θα απλώσω τον μαντικό τραχανά μου για το ποιο είναι το σχέδιο των υπόλοιπων απέναντι στη δύση. Με κάποιο τρόπο οι εξελίξεις στη γάζα μας το έτριψαν στη μούρη αλλά φυσικά όλοι θα προσποιούνται ότι βρέχει ή ότι για την επιχειρούμενη γενοκτονία φταίει αυτός ο κακός μπίμπι.

     

     

     

    Το απόλυτο στρατηγικό αδιέξοδο του Ισραήλ

    Αν τον Οκτώβρη έλεγα ότι το ισραήλ έχει ήδη χάσει τον πόλεμο δεν μπορούσα να φανταστώ την έκταση αυτής της ήττας, ακριβώς διότι δεν μπορούσα να φανταστώ το πως μια κοινωνία επιμένει στην υβριστική της προδιάθεση παρότι η νέμεση τους ρίχνει απανωτά χαστούκια σε απευθείας αναμετάδοση. Στην αρχή σκέφτηκα ότι είναι λογικό μια κοινωνία που θεωρεί τους αράπηδες μη ανθρώπους και τους συμπεριφέρεται έτσι από το ξεκίνημα του πρότζεκτ, να μην μπορεί να καταλάβει τον παγκόσμιο αποτροπιασμό που δημιουργεί η συμπεριφορά τους (σόρυ δεν θα βάλω νεκρά παιδάκια υπάρχουν δεκάδες κάθε μέρα για όποιον έχει αμφιβολίες).

    Αλλά μετά σκέφτηκα το πιο κοντινό παράδειγμα που έχουμε το οποίο δεν είναι άλλο από το απαρτχάιντ της Ν.Αφρικής. Βλέποντας την αυτοκτονία του Ισραήλ δεν μπορούμε να μην θαυμάσουμε την διορατικότητα των λευκών ελιτ που μετά την ήττα στην Αγκόλα και την ανεξαρτησία του προτεκτοράτου της Ναμίμπια (Viva Castro) έθεσαν σε κίνηση τον μηχανισμό που έβγαλε τον μαντέλα από τη φυλακή του φίλησε τα πόδια και είπε παρακαλώ ειδού το βασίλειο σας, αλλά πλιζ ας κρατήσουμε “the rule of law” ΑΚΑ ας κρατήσουμε τα πλούτη που αποκτήσαμε κατά τη διάρκεια και εξαιτίας του απαρτχάιντ.

    Φυσικά αρκετοί από τους λευκούς του νοτιοαφρικάνικου απαρτχάιντ δεν γούσταραν αυτή την εξέλιξη και έφυγαν από τη χώρα, όμως για την πλειονότητα της λευκής μειοψηφίας που καταπίεζε τους μαυριδερούς ανάλογα με το πόσο περνάει η χτένα στα μαλλιά τους για παραπάνω από 50 χρόνια (στο απαρτχάιντ υπήρχαν επίσημα 3 κατηγορίες ανθρώπων) τα πράγματα δεν πήγαν τελικά τόσο άσχημα όσο φοβούνταν.

    Αντίθετα μέσα σε 6 μήνες πολέμου στη γάζα, το ισραήλ τα έχει καταφέρει τόσο άσχημα που ακόμα και ο μεγαλύτερος σύμμαχός τους οι ΗΠΑ έχουν αναγκαστεί να πάρουν επίσημα αποστάσεις. Και λέω επίσημα διότι ακόμα δεν έχουμε μάθει το μέγεθος της ανεπίσημης ζημιάς η οποία συνεχίζεται να συντελείται μέσα στις ΗΠΑ. Δεν χρειάζεται να αναφέρω παρά μόνο ένα παράδειγμα. Το AIPAC δεν έκρυβε ποτέ τις προθέσεις του, αλλά μετά την έναρξη του πολέμου στη γάζα εξηγεί ανοιχτά πια στους αμερικάνους πόσο πολύ ελέγχει το πολιτικό τους σύστημα. Δεν χρειάζεται δηλαδή να έχεις τον alex jones να λέει για διάφορες σιωνιστικές συνωμοσίες, διότι το AIPAC τις ανεβάζει μόνο του στα μανταλάκια χωρίς να αντιλαμβάνεται το παραμικρό πρόβλημα.

    Το ισραήλ μέσα σε αυτούς τους 6 μήνες έχει χάσει στρατιωτικά τον πόλεμο τόσο στο βορρά εναντίων της χεζμπολά, όσο και στο νότο εναντίων των ξυπόλητων της Γάζας. Όμως αυτό είναι στην ουσία το μικρότερο των προβλημάτων τους, καθώς η ίδια η διαδικασία της τακτικής ήττας, τους ωθεί σε σπασμωδικές κινήσεις που κάθε μία από αυτές τους χώνει πιο βαθιά στα σκατά της στρατηγικής ήττας.

    Από τη μία δεν μπορούν να τελειώσουν τον πόλεμο χωρίς να τελειώσουν το απαρτχάιντ και σε αντίθεση με τις νοτιοαφρικάνικες ελίτ δεν καταλαβαίνουν ότι αυτή ήταν η καλύτερη προσφορά που θα μπορούσαν να πάρουν στην αρχή του πολέμου (αν όχι 18 χρόνια πριν, μετά την ήττα από τη χεζμπολά το 2006). 6 μήνες αργότερα μπορώ να πω με σχετική σιγουριά ότι το σιωνιστικό πρότζεκτ βαδίζει προς τη λήξη του. Με λίγα λόγια το κράτος του Ισραήλ θα πάψει να υπάρχει με τη σημερινή του μορφή. Αλλά το πώς και πότε θα συμβεί αυτό είναι ακόμα ανοιχτά και εξαρτώνται κυρίως από το πόσο ακόμα θα χωθεί στα σκατά το ίδιο το ισραήλ.

    Δεν μπορείς να μη θαυμάσεις το στρατηγικό αδιέξοδο στο οποίο τους έφερε ο “άξονας της αντίστασης” με πρακτικά ελάχιστες πολεμικές κινήσεις και την αμέριστη βοήθεια μιας αλαφιασμένης δυτικής κοινωνίας με φαντασιώσεις παντοδυναμίας που τρώει την παντόφλα στη μούρη. Στην ουσία αυτό που βλέπουμε είναι ένας κλοιός που σφίγγει και κάνει ακόμα πιο αδύνατη τη νίκη για την δύση. Όπως και στην ουκρανία, η αντίπαλη πλευρά έχει καθίσει σε μια τέτοια θέση όπου δεν βιάζεται να κινηθεί, κι αυτό κάνει το δυτικό στρατόπεδο να πέφτει σε συνεχόμενα λάθη και να αυτο-στραγγλίζεται σε κάθε αντίδραση.

    Το επίπεδο της στρατηγικής ήττας μπορούμε να το αναγνωρίσουμε από την απόγνωση των κινήσεων των ηττημένων. Προσπαθούν να προκαλέσουν μια υπεραντίδραση, αλλά αυτή η προσπάθεια γυρνάει μπούμερανγκ εναντίων τους. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις ουκρανικές επιθέσεις σε ρωσικά διυλιστήρια ή την τρομοκρατική επίθεση στη Μόσχα. Και τα δύο είχαν στόχο να προκαλέσουν τους ρώσους να αντιδράσουν αντανακλαστικά και έτσι θεωρητικά πάντα να προκαλέσουν μια κλιμάκωση. Οι ρώσοι αντίθετα απλά κατέστρεψαν το ουκρανικό ηλεκτρικό δίκτυο χωρίς κάποιο δράμα και τώρα όλοι μιλάνε για την επικείμενη ήττα της ουκρανίας.

    Το ίδιο ισχύει και με την ισραηλινή επίθεση στο ιρανικό προξενείο της Δαμασκού. Οι ιρανοί απάντησαν εντελώς συμβολικά επιδεικνύοντας πως η περίφημη αντι-πυραυλική ασπίδα των Ισραηλινών δεν θα τους προστατέψει. Αλλά την ίδια στιγμή που οι επιθέσεις τους “απέτυχαν” διότι βάρεσαν την πισίνα της αεροπορικής βάσης κι όχι τα χάνγκαρ με τα αεροπλάνα, οι αμερικάνοι δήλωσαν επίσημα πως δεν θα βοηθήσουν το Ισραήλ σε πιθανή αντα-απάντηση ή κλιμάκωση και διαχώρισαν τη θέση τους. Ανεπίσημα φυσικά θα τους βοηθήσουν, αλλά αν σκεφτούμε πόσο μακριά είναι αυτό από την μέρα που 3000 πεζοναύτες περίμεναν να αποβιβαστούν στο λίβανο τον Οκτώβρη, νομίζω εξηγεί πολύ καλά τη στρατηγική απομόνωση του Ισραήλ.

    Σαν να μην έφτανε αυτό την ίδια μέρα της πυραυλικής επίθεσης, το Ιραν ανακοίνωσε πως θα κλείσει τα στενά του ορμούζ για όλα τα πλοία ισραηλινών συμφερόντων τα οποία μετά το κλείσιμο της ερυθράς θάλασσας από την Υεμένη, ξεφόρτωναν στα λιμάνια της σαουδαραβίας και των εμιράτων και μετέφεραν τα κοντέινερ με φορτηγά στο ισραήλ μέσω Ιορδανίας. Ένας πολύ ακριβός τρόπος μεν αλλά κρατούσε την επικοινωνία με την ασία ανοιχτή. Τώρα τα μόνα λιμάνια που μπορούν να τροφοδοτήσουν το Ισραήλ είναι της μεσογείου (για πόσο ακόμα μέχρι σε κάποια επόμενη ισραηλινή κλιμάκωση η χεζμπολά να κλείσει τη Χάιφα?), ή αν κάποιος πλοίαρχος νιώθει πολύ θαρραλέος, να πλησιάσει τα δύο ανατολικά λιμάνια των εμιράτων που βρίσκονται πριν τα στενά του Ορμούζ (αλλά πολύ κοντά τους).

    Μα θα μου πείτε υπάρχει η επιχειρούμενη γενοκτονία στη γάζα. Φυσικά και υπάρχει αλλά είναι ακριβώς αυτή η πλήρης έλλειψη πειθαρχίας του Ισραηλινού στρατού που έκανε ξεκάθαρο σε όλο τον κόσμο πως θα ανασάνει με ανακούφιση όταν αυτό το πρότζεκτ τελειώσει, ακριβώς όπως οι φούρνοι τού άουσβιτς νομιμοποίησαν κάθε στρατιωτική απάντηση κατά της γερμανίας. Κι όλα αυτά με “μόλις” 30-40.000 νεκρούς αμάχους. Είναι γνωστό ότι κάθε ηττημένος στρατός διαπράττει αγριότητες απέναντι σε αμάχους γιατί δεν μπορεί να τα βάλει με τους μάχιμους, αλλά οι ισραηλινοί κατάφεραν σε 6 μήνες να πάρουν το βραβείο σε απευθείας αναμετάδοση. Τα παραδείγματα είναι τόσα πολλά που κατάφεραν να ξεπεράσουν τον προπαγανδιστικό κλοιό των δυτικών ΜΜΕ, τα οποία με λεκτικές ακροβασίες επιπέδου monty python προσπαθούσαν να αποφύγουν να πουν ότι η τεράστια τρύπα στο κεφάλι του μωρού προκλήθηκε από έναν ισραηλινό σκοπευτή.

    Κι αυτό είναι μέρος του στρατηγικού αδιεξόδου. Αν όλος ο κόσμος χειροκροτά την ιρανική πυραυλική απάντηση στο ισραήλ και οι αμερικάνοι ξεπλένουν τα χέρια τους για κάθε ανταπάντηση, τι ακριβώς θα συμβεί αν οι Ισραηλινοί διπλασιάσουν τις προσπάθειές τους και σκοτώσουν 80.000 αμάχους? Ναι ακούγεται άσπλαχνο αλλά εντυπωσιακά “οικονομικό” αν σκεφτείτε πως οι Ισραηλινοί ακόμα και σήμερα απειλούν να καθαρίσουν και τα 2 εκατομμύρια της γάζας, στην καλύτερη περίπτωση στην έρημο του σινά και ας αναλάβει ο θεός να τους ρίξει μάνα αν τους αγαπάει.

    Αυτή τη στιγμή το Ισραήλ έχει μετατραπεί στον λεπρό του κόσμου, κι ακόμα κι αν αύριο προσφέρει μια ταπεινωτική για το ίδιο ανακωχή, αυτό δεν θα αλλάξει τη θέση του ούτε ως λεπρού, ούτε θα σώσει το απαρτχάιντ. Κι όπως συμβαίνει σε όλες τις καλές τραγωδίες, αυτή τη θέση του την οφείλει μόνο στις δικές του κινήσεις.

     

     

     

    Όσους οι θεοί θέλουν να τιμωρήσουν, τους τυφλώνουν.

    Αλλά κάπου εδώ φτάνουμε στο σημείο εκείνο που ο υπόλοιπος κόσμος έχει ανοίξει τα χαρτιά του για το πως θα κερδίσει αυτόν τον τριαντακονταετή με τη λιγότερη δυνατή αιματοχυσία. Για την ακρίβεια, όπως και στην ουκρανία ή τη γάζα, το επίπεδο της αιματοχυσίας θα οριστεί από την ίδια την δυνατότητα της δύσης να ματώσει. Ας αρχίσουμε όμως από το Ισραήλ. Γιατί είναι αδύνατη η συνέχιση του απαρτχάιντ?

    Η απάντηση είναι απλή. Κάθε απαρτχάιντ βασίζεται στην δυνατότητα βίαιης επιβολής της θέλησης μιας μειοψηφίας σε μια πλειοψηφία. Οι ΗΠΑ δεν είχαν απαρτχάιντ διότι οι μαύροι τους ήταν ήδη μια μειοψηφία κι άρα είχαν την κακή τύχη κάθε μειοψηφίας που δεν είναι αρεστή στην πλειοψηφία. Όμως για να διατηρηθεί το ισραηλινό απαρτχάιντ θα πρέπει οι περισσότεροι “αράπηδες” να κάθονται στα αυγά τους έτσι ώστε η βίαιη επιβολή από την μειοψηφία να είναι δυνατή και να μην κοστίζει πολύ. Αυτή τη στιγμή ο ισραηλινός στρατός έχει τουλάχιστον 4.000 νεκρούς 20.000 σακάτηδες, η οικονομία του συρρικνώθηκε κατά 20% (και έχει και συνέχεια) και την ίδια στιγμή ΔΕΝ έχει καταφέρει να επιβληθεί ακόμα στους αράπηδες. Γι’ αυτό και η προσπάθεια γενοκτονίας είναι περισσότερο το βιτσιόζικο καπρίτσιο μιας κοινωνίας που δεν θέλει να παραδεχθεί την ήττα της, παρά κάποια στρατηγική επιλογή.

    Κάθε μήνας που περνά ο παγκόσμιος αποτροπιασμός μεγαλώνει κι άρα κάθε στρατιωτική απάντηση εναντίων του θεωρείται όλο και πιο νομιμοποιημένη αν όχι επιβεβλημένη. Εγώ λέω ότι δεν είμαστε πολύ μακριά από το σημείο που ο βιετναμέζικος στρατός εισβάλει στην αδελφή κουμουνιστική καμπότζη για να τελειώσει το μακάβριο μοντερνιστικό πρότζεκτ του πολ-ποτ, αλλά εγώ είναι γνωστό ότι συχνά βιάζομαι. Δεν χρειάζεται να με πιστέψετε παρά μόνο να δείτε το διεθνές στάτους της ντεφάκτο κυβέρνησης της Υεμένης. Ο αποκλεισμός των στενών της ερυθράς θάλασσας όχι μόνο θεωρείται πια ντεφακτο νόμιμος, αλλά ανάγκασε και τις ΗΠΑ να προσφέρουν γη και ύδωρ (αλλά όχι μόνιμη ανακωχή στη γάζα) σε αυτούς που υποτιμητικά αποκαλούν Χούθι και υποτίθεται δεν αναγνωρίζουν, προκειμένου να τον τελειώσουν.

    Άρα κάθε μήνας που περνά, ο άξονας της αντίστασης θα μπορεί να νομιμοποιείται να σφίγγει όλο και περισσότερο τα λουριά γύρω από το ζουρλομανδία και η επίθεση στο ιρανικό προξενείο της δαμασκού πρόσφερε στον άξονα της αντίσταση ακριβώς αυτή την αφορμή. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι ισραηλινοί βομβαρδίζουν ιρανικούς στόχους στη συρία εδώ και χρόνια χωρίς κανείς ποτέ να διαμαρτυρηθεί ιδιαιτέρως (και οι ρώσοι μάλιστα έκαναν τα στραβά μάτια, ακόμα κι όταν πριν μερικά χρόνια οι ισραηλινοί έριξαν ένα κατασκοπευτικό αεροπλάνο τους). Κι όμως ξαφνικά με την επίθεση στο ιρανικό προξενείο φάνηκε το μέγεθος της πρόκλησης που ούτε τα δυτικά κανίς δεν μπόρεσαν να υπερασπιστούν.

    Ειλικρινά σας το λέω δεν θα περίμενα ποτέ τις ΗΠΑ να πάρουν επίσημες αποστάσεις από το Ισραήλ και να ζητάνε ανακωχή έστω κι αν συνεχίζουν να το εξοπλίζουν. Κι εδώ πάμε στο κεφάλαιο ανακωχή για την οποία μέχρι και οι ΗΠΑ πιέζουν. Μια μόνιμη ανακωχή θα είναι καταστροφική για το Ισραήλ καθώς θα του απαγορεύει στην ουσία τη δυνατότητα να επιβάλει το απαρτχάιντ δια της στρατιωτικής βίας. Η γάζα και η δυτική όχθη θα γίνουν ντεφάκτο αυτο-διοικούμενες περιοχές την ίδια στιγμή που όλοι οι ισραηλινοί θα ξέρουν ότι στον επόμενο γύρο που σίγουρα θα έρθει θα έχουν να χάσουν ακόμα περισσότερα. Κι αυτό θα δημιουργήσει τόσες εσωτερικές τριβές που στην ουσία θα έχουν χάσει τον επόμενο γύρο πριν ακόμα ξεκινήσει.

    Σκεφτείτε μόνο να σταματήσουν οι παλαιστίνιοι της δυτικής όχθης να τηρούν τους εντελώς παράλογους κανόνες που το απαρτχάιντ έχει επιβάλει και την έκταση (και των παραλογισμό) των οποίων δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε. Τύπου να ανοίξουν ένα πηγάδι στη γη τους ή να συλλέγουν το βρόχινο νερό το οποίο είναι ιδιοκτησία του ισραηλινού κράτους. Ποιος θα πάει να κλείσει το πηγάδι ή να τρυπήσει τη δεξαμενή? Ο ηττημένος στρατός που ξέρει να σκοτώνει μόνο παιδάκια?

    Με ποιο τρόπο θα επιβάλουν τους εκατοντάδες οικισμούς τους στη μέση της δυτικής όχθης? Οι έποικοι που μένουν εκεί πως θα αντιδράσουν αν αρχίσουν να εκδιώχνονται από τους ντόπιους? Κι αν τελικά το ισραήλ δεχθεί να αποχωρήσει από τους οικισμούς της δυτικής όχθης που θα πάνε όλοι αυτοί που μένουν τώρα εκεί? Στα χίπστερ προάστια του τελ-αβίβ, να φρικάρουν οι χιπστερ με τους περίεργους?

    Πώς μια δυτικοποιημένη ισραηλινή κοινωνία θα αντιμετωπίσει την απότομη πτώση της ευμάριάς της η οποία βασίζεται στο απαρτχάιντ? Πόσο θα κοστίζουν τα διαμερίσματα στο τελ-αβιβ όταν θα ξέρουν πια ότι κάθε δολοφονία ιρανού αξιωματούχου στη συρία πχ θα θέτει εκτός λειτουργίας κι ένα εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος στα πέριξ του τελ-αβίβ? Ξαφνικά η ζωή στο apartheid αποκτάει πετσάκι από αυτά που σου κόβουν στην περιοχή μόλις γεννηθείς.

     

     

     

     

    Le Grand Plan

    Κι εδώ λίγο πολύ μας αποκαλύπτεται και το στρατηγικό σχέδιο των rest εναντίων the west. Ο στόχος τους στην ουσία είναι να διαχειριστούν την πτώση της δύσης από τα χτυπήματα που η ίδια θα επιβάλει στον εαυτό της και τα οποία θα οδηγήσουν σε εσωτερικό αναβρασμό και κατάρρευση αλά σοβιετία circa 1989, χωρίς οι ίδιοι να εμπλακούν ανοιχτά.

    Ποιος μπορεί να κατηγορήσει τη μόσχα για την οικονομική κρίση στην ευρώπη που ήρθε ως αποτέλεσμα των κυρώσεων που επέβαλε η ευρώπη στη ρωσία? Ποιος μπορεί να κατηγορήσει το πεκίνο στην επιβολή δασμών προς την ευρώπη αν η πρώτη απαγορέψει τις πωλήσεις κινέζικων ηλεκτρικών αυτοκινήτων όπως νιαουρίζει? Και ποιος θα ευθύνεται για τον πληθωρισμό που αυτοί οι δασμοί θα φέρουν στην ευρώπη?

    Φυσικά τα διάφορα κανίς και κλόουν του τσίρκου θα κατηγορήσουν το πεκίνο, αλλά είναι εμφανές πως κανείς δεν τους πιστεύει, στα πλαίσια που οι υπόλοιποι κρατάνε την κατσαρόλα χαμηλότερα από το σημείο βρασμού. Και υπό αυτό το πρίσμα εξηγείται γιατί οι κινέζοι φάνηκαν ενοχλημένοι στην αρχή από την εισβολή της ρωσίας στην ουκρανία· γιατί οι ρώσοι την ονόμασαν “ειδική στρατιωτική επιχείρηση” και γιατί μετά το ξέσπασμα του πολέμου στη γάζα, οι κινέζοι βγήκαν ανοιχτά να στηρίξουν την ρωσία στο ουκρανικό.

    Διότι τελικά δεν φταίει ο λιγκαλισμός του πούτιν, αλλά η προσπάθεια της ρωσίας να μην ταράξει πολύ τη δύση (ακολουθώντας το σχέδιο που έχουν με τους συμμάχους της) από την ένταση των εσωτερικών τους αντιφάσεων. Γι’αυτό και οι κινέζοι ήταν πολύ προσεκτικοί τον πρώτο χρόνο και την ίδια στιγμή εντελώς ξεδιάντροπα υπέρ της ρωσίας μετά την έναρξη του πολέμου στη Γάζα. Ακριβώς διότι ο πόλεμος στη γάζα έριξε κάθε προσωπείο νομιμοποίησης της δύσης, ακόμα και στην ίδια τη δύση.

     

     

    Το σκεπτικό είναι σχετικά απλό. Η δύση βρίσκεται σε παρακμή και οι ελιτ της έχουν απαξιώσει πλήρως πια τις διαθέσεις του πόπολου τους, υιοθετώντας ολοένα και πιο απολυταρχικά μέτρα (ο σύντροφος Τάκερ ΑΚΑ κόκκινος Τάκερ, εδώ στη συνέντευξη λέει ακριβώς αυτά που σας περιγράφω τόσα χρόνια ως την αντι-τραμπική συνομωσία του βάλτου, μόνο με πολύ περισσότερες λεπτομέρειες). Αυτά τα απολυταρχικά μέτρα δεν έχουν κάποιο στρατηγικό στόχο πέρα από την υποταγή του πόπολου στα ολοένα και πιο παρανοϊκά πρότζεκτ της ελιτ. Όσο οι ελίτ καταπιέζουν το πόπολο για το ποιες αντωνυμίες θα χρησιμοποιεί ή για το αν θα δείχνει διαβατήριο για να ψωνίσει γλάστρες, οι υπόλοιποι τρίβουν τα χεράκια τους.

    Όσο οι ελιτ ξοδεύουν το φρεσκοτυπωμένο χρήμα τους για να κάνουν πιο πλούσιους τους εαυτούς τους σε φαραωνικά πρότζεκτ χωρίς καμία στρατηγική ουσία (πράσινα ή μη), τόσο θα αυξάνονται οι εσωτερικές αντιθέσεις μαζί με τα υλικά αδιέξοδα. Κι όσο αυξάνονται τα υλικά αδιέξοδα, τόσο οι ελιτ θα προσπαθήσουν να τιθασεύσουν το πόπολο με μια λιτότητα για το κλίμα, τον κόβιντ, την ασθένεια Χ, ή τα δικαιώματα των τρανς γατιών.

    Όλα αυτά είναι βούτυρο στο ψωμί των υπολοίπων ακριβώς διότι γνωρίζουν ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να τραβήξουν την πρίζα της υλικής βάσης στο δυτικό πρότζεκτ. Αλλά την ίδια στιγμή δεν θέλουν να το κάνουν διότι δεν θέλουν να προσφέρουν έναν κοινό εχθρό στον οποίο οι δυτικές ελιτ θα μπορέσουν να στρέψουν το δυτικό πόπολο, ούτε να ξυπνήσουν τις δυτικές ελιτ που νιώθουν ασφαλείς μέσα στην ευμάρια που τους προσφέρουν οι υλικές εισαγωγές από τον υπόλοιπο κόσμο.

    Γι’αυτό και ο πόλεμος στην ουκρανία θορύβησε τόσο πολύ τους κινέζους. Διότι δημιούργησε ένα κλίμα σλάβα ουκραίνα στη δύση. Αλλά λίγο η απονομιμοποίηση των ελιτ μέσα στον κόβιντ, λίγο η ειδική επιχείρηση με το γάντι των ρώσων στην ουκρανία, λίγο ο πληθωρισμός που οι κυρώσεις προς στη ρωσία έφεραν στη δύση, έκαναν αυτό το σλάβα ουκραίνα να ατονίσει. Η επιδρομή της Χαμάς έξω από το γκέτο της γάζας, ήταν μια πολύ καλά οργανωμένη επιχείρηση που είχε στόχο να απονομιμοποιήσει τη δύση στα μάτια του υπόλοιπου κόσμου, να δείξει δηλαδή την υποκρισία τους στον ουκρανικό πόλεμο και την ίδια στιγμή να επιδείξει την πλήρη αδυναμία της να επιβάλει τη θέλησή της με τη βία· κι όλα αυτά στον πιο προφανή στόχο της δυτικής υποκρισίας, το Ισραήλ. Δηλαδή το πιο φιλόδοξο αποικιακό πρότζετκ της δύσης μετά το τέλος του τρίτου τριαντακονταετούς.

     

    Ακριβώς όπως η εισβολή των αγγλογάλλων στη διώρυγα του Σουέζ έδειξε την απονομιμοποιησή τους και ταυτόχρονα την αδυναμία τους να επιβάλουν τις αποικιακές τους ορέξεις, ο πόλεμος στη γάζα έδειξε την προβλέψιμη δυτική βαρβαρότητα αλλά και την λιγότερο γνωστή δυτική ανικανότητα. Φυσικά το ισραήλ, σαν καλοί μαθητές των γερμανών που είναι (retroactive obedience το ονόμαζε ο Heiner Müller), δεν έχασαν την ευκαιρία να δείξουν σε όλο τον κόσμο ποιος είναι ο επικίνδυνος και απολίτιστος και την ίδια στιγμή εντελώς ανίκανος να επιβάλει στρατιωτικά τη θέλησή του. Απέναντι στα χιλιάδες νεκρά παιδιά, η χαμάς έβγαζε βιντεάκια που επιδείκνυε την πολεμική της αρετή με παράτολμες ενέργειες εναντίων του Tic Toc Army. Μεγαλύτερη προπαγανδιστική αντίθεση ανάμεσα στους δύο στρατούς δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Η εικόνα των άνθρωπων που απελευθερώθηκαν από τις ισραηλινές φυλακές ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση ισραηλινών ομήρων ήταν ένα τόσο ξεκάθαρο επικοινωνιακό χαστούκι, που το ισραήλ απαγόρευσε στους απελευθερωμένους ομήρους να δίνουν συνεντεύξεις. Αλλά δεν είχε σημασία· οι εικόνες ήταν αρκετές. Οι παλαιστίνιοι όμηροι έφευγαν από τα χέρια των ισραηλινών λες και έβγαιναν από στρατόπεδο συγκέντρωσης, την ίδια στιγμή που οι καλοζωισμένοι ισραηλινοί όμηροι έκαναν καρδούλες στους μαχητές της χαμάς.

    Με λίγα λόγια όλο αυτό που βλέπουμε είναι ένα καλοστημένο σκηνικό για το με ποιους θα συνταχθεί το παγκόσμιο χωριό. Κι όσο περισσότερο η δύση ταυτίζεται με το ισραηλινό απαρτχάιντ, τόσο πιο κοντά φτάνει στο τέλος της.

    Η στενή διαχείριση της δυτικής υστερίας έγινε απολύτως εμφανής όταν σε ένα παραλήρημα μεγαλείου ο μακρόν βγήκε και είπε ότι τώρα οσονούπω θα στείλω γαλλικά στρατεύματα στην ουκρανία, με λίγα λόγια κάλεσε την άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο. Οι κινέζοι βγήκαν την ίδια εβδομάδα και απάντησαν πως κάθε άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην ουκρανία, δίνει το δικαίωμα στην Κίνα να απαντήσει στρατιωτικά σε όλο τον κόσμο. 2 χρόνια τώρα δεν έχουμε ακούσει τόσο ξεκάθαρη και απερίφραστη δήλωση της στρατιωτικής συμμαχίας ρωσίας-κίνας. Ο στόχος της ήταν εμφανής. Να μαζέψει τους τρελούς από μια κλιμάκωση που θα τους κάνει όχι μόνο να χάσουν στρατιωτικά (όποιος πιστεύει ότι οι δυτικές μπαλαρίνες είναι πιο θαρραλέοι στρατιώτες από τους ουκρανούς ας πάει να κάνει παρέα με τα φοτοσοπαρισμένα μπράτσα του μακαρόν), αλλά θα τους εμπλέξει πολύ παραπάνω απ’όσο βολεύει την συμμαχία των υπολοίπων.

    Το ίδιο βλέπουμε και με τις επιθέσεις της υεμένης στα δυτικά παπόρια. Πως σκατά έχουν καταφέρει να κόψουν την κίνηση στην ερυθρά θάλασσα, να καταλάβουν 2-3 καράβια και να βυθίσουν μερικά ακόμα χωρίς να έχουν σκοτώσει ούτε μισή ντουζίνα κόσμο? Και γιατί απλά εξαντλούν τις γαλλικές και βρετανικές και αμερικάνικες φρεγάτες που αδειάζουν τους πυραύλους τους και αποχωρούν διαμαρτυρόμενες για την τρομακτική αναίδια αυτών των ξυπόλυτων?

    Ο λόγος είναι απλός και είναι ο ίδιος που οι ιρανοί βομβάρδισαν την πισίνα της αεροπορικής βάσης του Ισραήλ παρότι τους σκότωσαν 7 υψηλόβαθμους καραβανάδες. Αν οι δυτικοί θέλουν να ξεκινήσουν έναν πόλεμο για μια βομβαρδισμένη πισίνα, οκ ας το κάνουν, οι πυραύλοι μας την επόμενη φορά θα χτυπήσουν κάτι πιο σημαντικό αφού είναι αρκετά καλοί για να χτυπήσουν μια πισίνα και κανείς δεν θα μας ψέξει.

    Με λίγα λόγια η συμμαχία ρωσίας-ιραν-κίνας και φίλων επιλέγουν τον ρυθμό στον οποίο θα χορεύει το δυτικό αρκούδι και κάθε βδομάδα που περνάει τα δυτικά αδιέξοδα γίνονται όλο και πιο εμφανή. Ακόμα και ο τραμπ που αποδεδειγμένα θεωρεί τους ισραηλινούς, τους μόνους του συμμάχους στην αμερικάνικη ελιτ, έπιασε το zeitgeist και άδειασε το σιωνιστικό πρότζεκτ. Κι είμαστε ακόμα στην αρχή του 2024.

    Όπως στην ουκρανία και τη γάζα, έτσι και στη διαμάχη με την υπόλοιπη δύση, οι υπόλοιποι κρατάνε πολύ σφιχτά στα χέρια τους τα γκέμια της κλιμάκωσης. Μπορούν να τελειώσουν πολύ γρήγορα το παιχνίδι αν θέλουν, αλλά δεν το κάνουν διότι δεν θέλουν να διακινδυνέψουν ο αντιπαλός τους να ανασυνταχθεί. Έτσι αφήνουν τους δυτικούς στα εσωτερικά τους αδιέξοδα και τις εσωτερικές τους φαντασιώσεις πως ααααν ήθελαν θα παρήγαγαν περισσότερες οβίδες από του ρώσους, αλλά δεν είναι δικτάτορες σαν τον πούτιν αυτοί. Σιγά σιγά αρχίζει και διαφαίνεται η πλήρης στρατηγική αδυναμία της δύσης να αντιδράσει, αλλά ακόμα όλα αυτά βρίσκονται στα ψιλά γράμματα.

    Ένα άρθρο που ο τσέος της Saab λέει ότι ακόμα και για την πυρίτιδα στις οβίδες εξαρτόμαστε από την κίνα, ένα ρεπορταζάκι που λέει ότι ένα ναυπηγείο στην κίνα έχει τη δυνατότητα να παράγει περισσότερα παπόρια απ’ όλα τα ναυπηγεία στις ΗΠΑ, ο ίδιος ο κλόουν μπόρις που σε μια στιγμή διαύγειας μας λέει για ποιον λόγο γίνεται όλο αυτό το νταβαντούρι.

    Σε όλα αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε τις επιπλέον απο-νομιμοποιητικούς παράγοντες που τρέχουν παράλληλα στη δύση και δεν έχουν σχέση με τους αντιπάλους της. Το τσερνομπύλ των mrna εμβολίων (όπως και στο τσερνομπύλ έτσι και από τα εμβόλια πέθαναν μόνο 60 άνθρωποι), την απολυταρχική στροφή των ελιτ που δεν μπορούν να περάσουν τις αφηγήσεις τους στο πόπολο, τα οικονομικά αδιέξοδα των δυτικών κοινωνιών και οι φούσκες που κρατιούνται με οδοντογλυφίδες.

     

     

     

    Ένα φάντασματα πλανιέται πάνω από τη δύση

    Η συμμαχία των αντιπάλων στρίβει κάθε φορά τη βίδα μισή βόλτα, όσο χρειάζεται για να διατηρηθεί η τάση της δυτικής κατάρρευσης χωρίς να μπορούν οι δυτικές ελιτ να συσπειρώσουν το πόπολο απέναντι σε έναν κοινό εχθρό, ακόμα κι αν μπορούσαν να συγκεντρωθούν σε ένα τέτοιο πρότζεκτ. Και μόνο το γεγονός ότι έχω χρησιμοποιήσει 8 διαφορετικές περιφράσεις για να δώσω πρόσωπο στους “αντιπάλους”, είναι αρκετό για να σας κάνει να καταλάβετε πόσο οργανικό και αυτονόητο είναι για όλους αυτό το σχέδιο.

    Ποιος είναι επιτέλους αυτός ο νέος άξονας του κακού? Είναι η ρωσία η κίνα και το ιράν? Είναι η β.Κορέα ή η υεμένη ? Είναι η νότιος αφρική που ξεπληρώνοντας κάτι παλιά γραμμάτια στο ισραήλ (που ήταν κολλητάρια με το ορίτζιναλ απαρτχάιντ) τους έβαλε στη σέντρα του διεθνούς δικαστηρίου, ή μήπως ο πρόεδρος της κολομβίας που απέλασε τον ισραηλινό πρέσβη και η βραζιλία? Είναι όλες αυτές οι κυβερνήσεις στην υποσαχάρια αφρική που στέλνουν τους γάλλους σπίτια τους 40 χρόνια μετά το επίσημο τέλος της αποικιοκρατίας? Είναι η χούντα του νίγηρα που ζητάει από τη γαλλία να αγοράζει το ουράνιο σε τιμές αγοράς, ή μήπως είναι στο κόλπο και η φιλικά προσκείμενη στη δύση κυβέρνηση της νιγηρίας που αρνήθηκε να επιβάλει την “νομιμότητα” στο νίγηρα? Η νικαράγουα που προσπαθεί να φέρει τους γερμανούς στη σέντρα για την υποβοήθηση των εγκλημάτων πολέμου στη γάζα, ή μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να υποψιαζόμαστε και τους ιρλανδούς που θυμήθηκαν τις παλιές τους φιλίες με τον μαντέλα και τον αραφάτ? Σίγουρα πάντως το βέλγιο, φιλοξενώντας στο έδαφός του όλες τις βάσεις του κακού, ακούγεται εντελώς παράλογο να συμπεριφέρεται εκτός δυτικής γραμμής.

    Αυτό που δεν αντέχει η δύση να πει είναι αυτό που έγραψα στην αρχή. Ότι στην ουσία είναι όλος ο κόσμος που θα ανασάνει με ανακούφιση από την κατάρρευση της. Και για τους υπόλοιπους φτάνει μόνο που καταλαβαίνουν ότι όποιος δεν μπορεί να δει τα πράγματα καθαρά και συνεχίζει να συντάσσεται με τη δύση θα έχει την τύχη της ουκρανίας.

    Είναι γνωστό ότι έχω την τάση να βιάζομαι στο πως θα πάνε τα πράγματα γι’αυτό και είμαι κακός τζογαδόρος στις αγορές· ή όπως το είπε ο Κεύνς αυτοκολακευόμενος “η αγορά μπορεί να παραμείνει παράλογη περισσότερο καιρό απόσο μπορεί να σε κρατήσει στον αφρό η ρευστότητά σου. Αλλά την ίδια στιγμή προς υπεράσπισή μου ακόμα δεν έχω συγχωρέσει το αφεντικάκι μου όταν δεν δημοσίευσε ένα χρόνο πριν το άρθρο που περιέγραφε όλη την φούσκα που έσκασε με τη Lehman.

    Πέρα όμως από την προσωπική μου ψεκαστική, όλοι ζήσαμε πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει το παράδειγμα και με πόση φυσικότητα το my body my choice κοινό να αρχίζει να αλλαλάζει υποχρεωτικός εμβολιασμός για τους ψεκασμένους και να επιδεικνύει περήφανο τα πασαπόρτια του στην είσοδο των κομμωτηρίων και των μανικιουράδικων· ήταν άλλωστε κι αυτοί μέρος των μπολιτισμένων.

     

     

    Εδώ περιγράφω ένα μάλλον αναίμακτο σενάριο για την εξέλιξη του τριαντακονταετούς, και μάλιστα λέω ότι αυτός είναι ο στόχος των αντιπάλων μας· αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και θετικό ή ότι η δύση ή κομμάτια της δεν θα αντιδράσουν υστερικά όπως καλή ώρα το ισραήλ ή ο αρχηγός των εσθονικών Waffen SS. Στην ουσία το χάος και η απονομιμοποιήση που θα φέρει στη δύση η ήττα δεν μπορούν να προβλεφθούν ως προς τις λεπτομέρειές τους, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως δεν θα είναι καθόλου ευχάριστα. Μπορεί να έχω μερικές ιδέες για το πως θα αντιδράσουν οι ψηλομύτικες ναρκισσιστικές και αποκομμένες από κάθε πραγματικότητα κοινωνίες μας, αλλά λέω να μην μας χαλάσω τη διάθεση παραπάνω σε αυτό τον πίνακα προόδου.

    Όπως και με το άλλο μεγάλο πόνημά μου για την πιθανή επιστροφή στη δραχμή, μπορώ να φτιάξω μια γενική εικόνα με θεματικούς πυλώνες που τείνουν να είναι σχετικά ευνοϊκοί για το σενάριο που τρέχουμε και ο καθένας μετά να κληρώσει πως θα αντιδρούσαν οι εταίροι, οι ελληνικές κυβερνήσεις ή η ελληνική κοινωνία. Έτσι και τώρα σας δίνω το βασικό σενάριο του τι επιδιώκουν οι αντιπάλοί μας κι εσείς μπορείτε μετά να κληρώσετε πως θα αντιδράσει ο μακρόν οι δημοκρατικοί στις ΗΠΑ ή οι δυτικές κοινωνίες γενικότερα. Άλλωστε ο καιρός γαρ εγκυμονεί και η εγγύτητα των γεγονότων θα σας επιτρέψει να αντιμετωπίσετε ως πιο πιθανά όλα αυτά τα απίθανα που θα μας συμβούν χωρίς να χρειάζεται κι εγώ ψεκασμένος άνθρωπος να σας πείθω σαν άλλη Κασσάνδρα.