• Τηλεγραφήματα 2 (το διεθνές δελτίο)

    Date: 2019.03.13 | Category: ΔΙΕΘΝΗ | Tags:

     

    Το παιχνίδι είναι σε γενικές γραμμές το ίδιο αλλά η δύναμη των παικτών έχει αλλάξει. Η δύση προσπαθεί φιλότιμα να επιβάλει ανοιχτά πια και ξεδιάντροπα τις νεο-αποικιακές της ορέξεις, ως απάντηση και λύση σε έναν ολοένα και αυξανόμενο εσωτερικό εχθρό· το μόνο που έχει αλλάξει είναι το πρόσημο. Τώρα ο εσωτερικός εχθρός είναι οι deplorables, οι γιλέκοι, όλοι αυτά τα αποβράσματα της κοινωνίας που δεν ταιριάζουν στο γκλομπαλιστικό όνειρο, τη στιγμή που οι “προοδευτικές δυνάμεις” προσπαθούν ταυτόχρονα να κρατήσουν τις θερμοπύλες του πολιτισμού από τη μία στο εσωτερικό και την εξάπλωση της δημοκρατίας στο εξωτερικό. Το μόνο που μένει ίδιο είναι πως για τον εσωτερικό εχθρό ευθύνονται φυσικά οι ρώσοι.

     

     

    • Ο πρόεδρος της ΕΕ (μια διοικητική θέση που δημιουργήθηκε για να απαντηθεί το μεγάλο ερώτημα όταν θέλω να ρωτήσω κάτι την ΕΕ ποιον παίρνω τηλέφωνο), μας ανακοίνωσε πως χθόνιες και ξένες δυνάμεις (άτιμε πούτιν) μπορεί να εμπλεχθούν στις ευρωεκλογές για να παραστρατήσουν το πόπολο “όπως έγινε με το brexit”. Ο τούσκ μάλιστα συμφώνησε με την έκκληση του μακρόν να δημιουργηθεί “μια πανευρωπαϊκή υπηρεσία καταπολέμησης των fake news” με λίγα λόγια ένα ευρωπαϊκό υπουργείο αλήθειας, μια ιδέα που έκλεψαν προφανώς από την ΝΔ και την ομάδα αλήθειας. Διότι η ευρώπη (σύμφωνα με τον μακρόν) διατρέχει αυτή τη στιγμή την πιο επικίνδυνη περίοδό της μετά το 1945.

     

    • Χρειάζεται να θεωρείς τους πάντες εντελώς ηλίθιους με έναν Χίλαρη τρόπο, για να ξεπεράσεις το μικρό σκόπελο πως κανείς δεν συμπαθεί τον μακρόν στην Γαλλία. Αυτός όμως συνεχίζει -όπως η χίλαρη- να τους το τρίβει στα μούτρα πως ΤΙΝΑ άρα θα εκλέγομαι με 50%. Η διαφορά είναι πως οι αμερικάνοι deplorables την είδαν την μπλόφα και ψήφισαν αυτόν που ούτε ο ίδιος δεν πίστευε ότι μπορεί να εκλεγεί. Δεν έχω ιδέα πως θα αντιδράσουν τα κίτρινα γιλέκα που συνεχίζουν ακάθεκτα τις κινητοποιήσεις τους ενώ όλα τα real news σφυρίζουν αδιάφορα. Αυτή τη στιγμή είναι το μόνο κίνημα στην ευρώπη που δεν το έχει ρίξει στην ανάθεση και δεν περιμένει την κυβέρνηση να κάνει κάτι. Εκεί που όλοι περίμεναν να πάνε στα σπιτάκια τους τα χριστούγεννα, έχει φτάσει μάρτης κι αυτοί συνεχίζουν, κι αυτό σημαίνει ότι η ζωή των ανθρώπων αυτών και των γύρω τους έχει αλλάξει κι έχει αποκτήσει μια νέα ρουτίνα, αυτή της εξέγερσης, κάτι που μάλλον δύσκολα τα CRS ή η νεα ευρωπαϊκή υπηρεσία κατά των fake news θα μπορέσουν να σταματήσουν. (μέχρι να βρούμε καλύτερα ένα κείμενα που βρήκε ο oolon, λίγο υπερφύαλο αλλά διαθέτει αρκετές πληροφορίες για το κίνημα).

     

    • Τρίτη ευρω-είδηση είναι μια σιωπή. Ο έτερος πόλος του ευρωτίνα, της δημοκρατίας και της προόδου· ξέρω στην ελλάδα σας λένε πως αυτός είναι ο τσίπρας αλλά εγώ εννοώ το δικό μου χωριό, τη γερμανική συναίνεση. Αυτή η συναίνεση λοιπόν είναι εξαιρετικά σιωπηλή. Ναι η μέρκελ ρίχνει μερικές γυροβολιές από εδώ κι από εκεί αλλά στην ουσία απλά προεδρεύει στον αυτόματο πιλότο.

      Στο κόμμα της το νέο αφεντικό, κάνει ό,τι μπορεί για να διαχωρίσει ρητορικά τον εαυτό της από το λίμπεραλ γκλομπαλιστάν μέχρι του σημείου να κάνει αστειάκια για την απόφαση του βερολίνου να χωρίζει τις τουαλέτες στα 3. Το πολύ γερμανικό αστειάκι της (οι γερμανοί λατρεύουν την σκατολογία), χτυπάει πολύ έξυπνα σε μια παλιά αλλά συνεχιζόμενη έμφυλη διαμάχη 40-50 ετών για το πως θα πρέπει να κατουράνε οι άνδρες (όρθιοι ή καθιστοί).

      Φυσικά αυτή η διαμάχη δεν είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια ιεροτελεστία φλερτ και επιλογής ερωτικών συντρόφων στο μεγάλο και αρχαίο γαϊτανάκι της διαλεκτικής κυριαρχίας ανάμεσα στους σκύλους και τις γάτες. Η εξυπνάδα του βρίσκεται στην αντιγραφή ενός κλασικού τραμπικού μηντιακού κόλπου· λες μια μη καθώς πρέπει μαλακία χωρίς ιδιαίτερο βάρος σ’ ένα καρναβάλι, όλη η συναίνεση οργιάζει εναντίων σου και ξεσπαθώνει αγανακτισμένη κι εσύ δρέπεις όλα τα ωφέλη του να δείξεις πόσο υστερικός και παράλογος είναι ο αντίπαλος.

      Με λίγα λόγια το CDU αχνο-προσπαθεί να ξαναβρει τον προ-μέρκελ ρόλο του και αυτός δεν είναι και τόσο υπέρ του λίμπεραλ γκλομπαλιστάν. Τώρα το πόσο και το πως αυτό θα μετασχηματιστεί σε κάτι περισσότερο από ρητορικό τέχνασμα είναι κάτι που θα φανεί στο μέλλον.

     

    • Η αναθέρμανση της κλιματικής αλλαγής είναι το σημείο εκείνο όπου το λίμπεραλ γκλομπαλιστάν θα προσπαθήσει να δημιουργήσει το ακτιβιστικό αντίβαρο τώρα που τα id politics έχουν δείξει τα όρια τους στους επόμενους μήνες. Χαρακτηριστικό είναι αυτό το βιντεάκι όπου εντελώς προβλέψιμα ένα 10χρόνο μας προειδοποιεί πώς μέχρι να γίνει 20 ο κόσμος θα έχει καταστραφεί, με τον junker να παρακολουθεί υπερχαρής. Πάει σετάκι με το new green deal της οκάσιο στις ΗΠΑ και θα προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα κοινό σημείο φαντασιακής συνάντησης όλων κάτω από την προστατευτική φτερούγα του γκλομπαλιστάν. Επειδή δεν θα πιάσω τα προφανή, από το βίντεο αξίζει να αναγνωρίσετε μια ακόμα χαρακτηριστική εμμονή των βόριων. Προσέξτε πως το κοριτσάκι εμμονικά λέει ότι εμείς έχουμε κάνει τα μαθήματά μας και το επαναλαμβάνει ξανά και ξανά και κάντε τη σύνδεση με τη μέρκελ το 2010 που έλεγε ότι η ελλάδα πρέπει να κάνει τα μαθήματά της. Είναι μέρος του βόριου φορμαλισμού, πως αν κάνεις τα μαθήματά σου, τίποτα κακό δεν πρόκειται να σου συμβεί.

     

    • Η βρετανία βρίσκεται σε μια παρόμοια κατάσταση με την ελλάδα του ιουνίου-ιουλίου του 15 με λίγα λόγια η ώρα της αλήθειας έχει φτάσει και κανείς ειλικρινά δεν ξέρει τι σημαίνει αυτό. Διάφοροι βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων παραιτούνται με το ίδιο ακριβώς ποταμίσιο σκεπτικό (μένουμευρώπη), αλλά μέχρι στιγμής διατηρούν και την ίδια απήχηση με το ποτάμι. Το μόνο ενδιαφέρον είναι πως ο κόρμπυν είναι αντίστοιχά άχρωμος άοσμος και δειλός σαν τον κούλη. Καθώς το brexit της Μέι, είναι ένα μένουμε στην ευρώπη σε όλα εκτός από το όνομα και αυτή είναι η θέση που είχε υιοθετήσει και ο κόρμπυν παλιότερα, τώρα ο κόρμπυν “αναγκάζεται” να υποστηρίξει την ακύρωση του μπρέξιτ. Είναι ένα μείγμα προσωπικής πολιτικής δειλίας και της τακτικής του ώριμου φρούτου, τα λέμε όλα και συμφέρουμε· ένας politically correct τρόπος να κάνεις πολιτική για να κρατήσεις άθικτο το status quo, γι’ αυτό και τρώει συνεχώς ξύλο για τον “αντισημιτισμό” του και δεν μπορεί να ηρεμήσει. Η επόμενη στάση του ξυλώματος του βρετανικού πουλόβερ είναι η βουλή να ψηφίσει υπερκομματικά και ομόφωνα την ακύρωση (βλ. παράταση) του brexit μέχρι το τέλος του μήνα.

     

    • Ένας άλλος άχρωμος και άσμος πολιτικός παλιάτσος και αποκούμπι του γκλομπαλισμού στους δύσκολους καιρούς του τραμπ τα έχει βρει πολύ σκούρα. Ο γλυκούλης παρλαπίπας τρουντώ στον καναδά έχει καταφέρει σε λίγα χρόνια να μετατρέψει την προσεκτικά φυλαγμένη εικόνα “ουδετερότητας” του καναδά σε κουρελόχαρτο. Η ΥΠΕΞ του, εγγονή ενός αρκετά διάσημου “ακροδεξιού ακτιβιστή” από την ουκρανία, όχι μόνο έχει ξεσπαθώσει στην ίδια την ουκρανία, αλλά πρωτοστατεί και στην προσπάθεια πραξικοπήματος στη βενεζουέλα (με το Lima Group). Την ίδια στιγμή η αιχμή της επίθεσης κατά της Huawei, ξεκίνησε στον Καναδά με τη σύλληψη της CFO και κόρης του ιδρυτή, κάτι που οι κινέζοι δεν είδαν με καθόλου καλό μάτι.

      Φυσικά δεν είναι όλα αυτά που έχουν δημιουργήσει προβλήματα στον τρουντούλη· αυτά είναι τα bussiness as usual. Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι ο τρουντώ απέλυσε μια εισαγγελέα διότι δεν συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις του προκειμένου να μην προχωρήσουν οι κατηγορίες εναντίων μιας κατασκευαστικής εταιρίες που ευνοούσε το κόμμα του.

     

    • Στη βενεζουέλα τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πολύ. Το regime change δεν δείχνει να περπατά, ο διεθνής αποκλεισμός της βενεζουέλας έχει καταλήξει απλά στο οι αμερικάνοι και τα πουτανάκια τους, ο bolton νομίζει πως όλοι θα τον συμπαθήσουν αν πει τη λέξη δόγμα μονρό και ο τυχάρπαστος έκανε facebookικό δράμα όπου περίμενε να τον συλλάβουν στο αεροδρόμιο και κάλεσε τον γερμανό και μερικούς ακόμα πρέσβεις να τον υπερασπιστούν. Σε κλασικό νοτιο-αμερικάνικο στύλ κανείς από την κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε με την άφιξη του (αν ήταν στη γερμανία θα είχε δημιουργηθεί τεράστιο γραφειοκρατικό κοκομπλόκο και φυσικά θα τον είχαν συλλάβει ακόμα κι αν πολιτικά ήταν ηλίθιο) και τώρα είμαστε πίσω στο ποιος θα κάνει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση αυτή τη βδομάδα.

      Πιο σημαντικό είναι πως τόσο η βραζιλία όσο και η κολομβία απέκλεισαν την στρατιωτική επέμβαση για την οποία πιέζουν οι ΗΠΑ, η πελεγκρίνι νιαουρίζει πως όχι προσθεού δεν είναι υπέρ της στρατιωτικής λύσης τη στιγμή που οι αμερικάνοι βύθισαν όλη τη βενεζουέλα στο σκοτάδι. Τα δυτικά ΜΜΕ υστεριάζουν κατά το γνωστό τρόπο που έχουμε όλοι συνηθίσει στους σοβιετικούς καιρούς που ζούμε και το δραματικό φινάλε μέχρι στιγμής φαίνεται ευτυχώς να αναβάλλεται. Ο τυχάρπαστος από τη στιγμή που δεν κυβερνά γίνεται κάθε μέρα που περνά όλο και πιο γραφικός και άρα η πίεση να κάνει κάτι για να αλλάξει αυτή την πορεία είναι στην μεριά του.

     

    • Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια στιγμή που όλες οι παγκόσμιες οικονομίες βιάζονται να δείξουν ότι δεν είναι σε ύφεση. Οι κινέζοι φουσκώνουν νομισματικά την οικονομία τους ελπίζοντας να αντέξει ένα ακόμα εξάμηνο, οι ευρωπαίοι μέσα σε 3 μήνες πέρασαν από το καθεστώς “υπερθέρμανσης” (της γερμανίας) στο είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε τραπεζική ρευστότητα σε όποια τράπεζα το ζητήσει (διότι QE δεν μπορούμε να κάνουμε πια) και οι αμερικάνοι κοιτάνε υπνωτισμένοι το χρηματιστήριο τη στιγμή που η κοινωνία τους βρίσκεται εδώ και 10 χρόνια στην εντατική. Πόσο ακόμα θα κρατήσει η ισορροπία του τρόμου που ζούμε από πέρσι?