• Ακροπατώντας στο πεζούλι του κυβερνοχώρου

    Date: 2018.05.02 | Category: TECHIE-STUFF | Tags:

    Υπάρχουν μερικές λέξεις και εκφράσεις που προδίδουν απλά την ηλικία σου. Κάποιες από αυτές τις θάβουμε γρήγορα μέσα στη μνήμη μας, γιατί κανείς δεν χρησιμοποιεί πια τη λέξη τρέντυ, ανεξάρτητα με το πόσο μεγάλος είναι. Άλλες, όπως η λέξη λάπτοπ, χρησιμοποιούνται αναγκαστικά γιατί περιγράφουν μια κατηγορία προϊόντων η οποία αφορά όλο και λιγότερους ανθρώπους.

    Και δεν τολμώ καν να αναφέρω τη λέξη desktop υπολογιστής που είναι έτσι κι αλλιώς θαμμένη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, εκτός για ειδικές υποκουλτούρες όπως οι gamers. Η επικράτηση στην αγορά των smartphones, έκλεψε από τους κανονικούς υπολογιστές όλες εκείνες τις ώρες που περνούσαμε μαζί τους χαζεύοντας· το χαζομέρι ανήκει αποκλειστικά στα smartphones, αυτές τις μικρές αλλά εξαιρετικά απαιτητικές συσκευές πριγκίπισσες που προσπαθούν συνέχεια να κλέψουν την προσοχή μας με κάθε τρόπο. Τόσο το καλύτερο για τους υπολογιστές, λέω εγώ, που τώρα τους ξαναχρησιμοποιούμε πια για πιο σοβαρές δουλειές.

     

     

    Πώς βρισκόμασταν πριν τα smartphones?

    Πριν μερικές μέρες μια φίλη μου με ρώτησε τι έκαναν πριν τα smartphones όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δεν μπορούν να βάλουν κώλο κάτω και γεμίζουν την κάθε μέρα τους με περισσότερες δραστηριότητες από όσες είναι ανθρωπίνως δυνατό να εξυπηρετήσουν, πόσο μάλλον να απολαύσουν. Νομίζω ότι απλά πιο παλιά μιλούσαν συνεχώς στο τηλέφωνο, κανονίζοντας και ξε-κανονίζοντας όλα αυτά τα άπειρα ραντεβού που η κίνηση, ή η κούραση, ή η βαρεμάρα δεν επέτρεπαν στο καταπιεστικό τους υπερεγώ να ολοκληρώσουν επιτυχώς. Και πριν τα κινητά έκαναν κάτι απείρως πιο γλυκό και (παραδόξως λιγότερο ενοχλητικό). Σου χτυπούσαν απλά το κουδούνι του σπιτιού σου, κι αν ήσουν εκεί, ή είχες όρεξη, τους άνοιγες.

    Σήμερα πρέπει να απαντάς στους messangers σε όλους αυτούς που “σου χτύπησαν το κουδούνι όταν εσύ δεν ήσουν εκεί” , κάτι που σε μετατρέπει σε γραμματέα του εαυτού σου για μια ματαιωμένη συνάντηση που ποτέ δεν συνέβη.

    Αλλά όπως είπα όλα αυτά μπορεί να προδίδουν απλά την ηλικία μου, εμένα που έπεσα στη χύτρα του cyberspace μικρός και από τότε προσπαθώ να ακουμπώ τους άλλους όταν τους συναντώ.

     

     

    Ζαχαρόβουνος: ο κακός με τη γάτα στον αστυνόμο σαϊνη

    Σε περίπτωση που δεν το έχετε πάρει ακόμα χαμπάρι, το facebook είναι πια εκτός μόδας και σύντομα και η google θα πάρει αυτόν τον όχι και τόσο αξιοζήλευτο τίτλο. Σε αντίθεση με την αρκετά ακριβή πρόβλεψη ότι οι νεότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να μοιράζονται την ίδια πλατφόρμα με τους γονείς τους, δεν είναι αυτός ο κύριος λόγος που η μόδα σήμερα προτάσσει να διαγράψεις το προφίλ του facebook, ή τελοσπάντων να το υποβαθμίσεις αρκετά σε περίπτωση που δεν είσαι τόσο θαρραλέος. Το facebook είχε περάσει την κορυφή της δημοφιλίας του ήδη εδώ και κάποιο καιρό, κι αυτό ανάγκασε τον αφεντικό του να αρχίσει να βιάζεται. Από τη μία έγινε πιο επιθετικός στο μάρκετινγκ των πωλήσεων big -mumbo jumbo- data σε όποιον ενδιαφερόταν να πουλήσει ματζούνια (τύπου cambridge analytica), από την άλλη άρχισε εντελώς ανοιχτά να χτίζει το προσωπικό του προεδρικό προφίλ την ίδια στιγμή που λίγο πολύ ανακοίνωνε πως αυτός θα είναι ο άρχοντας των ειδήσεων.

    Στην ουσία είναι αυτές οι τελευταίες δύο κινήσεις που ανάγκασαν τους αντιπάλους του να συσπειρωθούν. Από τη μία τα μεγάλα ΜΜΕ θεωρούσαν ότι το facebook τους κλέβει πελατεία χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες που τα ίδια μετέδιδαν κάτι που κατάπιναν σχετικά αμάσητο επειδή το facebook τους έφερνε πελατεία. Από αυτό το άβολο win-win ο ζαχαρόβουνος δοκίμασε να αποχωρήσει λίγο πολύ ζητώντας από τα ΜΜΕ να τον πληρώνουν· τότε είναι που τα μεγάλα σκυλιά τύπου μέρντοκ άρχισαν να γαβγίζουν δημόσια και να δαγκώνουν και τα μικρά σκυλιά να τρέχουν από πίσω.

    Την ίδια στιγμή οι προεδρικές βλέψεις του ζαχαρόβουνου, έκαναν τον βασικό κάπο του δημοκρατικού κόμματος να τον συμπαθεί ακόμα λιγότερο σε βαθμό που στο τελευταίο νταβός ζήτησε την καταβαράθρωση και τον έλεγχο όλων αυτών των ανεξέλεγκτων social media· εντελώς προβλέψιμα τα φίλια στον σόρος ΜΜΕ άρχισαν τις επιθέσεις κατά του facebook τις επόμενες μέρες. Υπό αυτή την έννοια η μη-είδηση ότι το facebook πούλησε δεδομένα των χρηστών του στο cambridge analytica έγινε ξαφνικά το άγιο δισκοπότηρο που εξηγούσε γιατί κέρδισε ο τραμπ, προφανώς η ύψιστη προσβολή για έναν πιθανό υποψήφιο δημοκρατικό πρόεδρο. Η σύνδεση ήταν προφανής· αν ο ζαχαρόβουνος είναι τόσο άπληστος και πουλάει τις υπηρεσίες του στον εχθρό, πως θα μπορεί να ηγηθεί των δημοκρατικών που είναι γνωστοί άλλωστε για τις αρχές τους? 🙂

     

     

    Μπέζος: ο κακός από το austin powers

    Αντίθετα ο μπέζος, ο άνθρωπος που έχει βαλθεί να καταστρέψει ολόκληρο το retail sector στις ΗΠΑ, έχει πολύ στενές σχέσεις με τη CIA και ταυτόχρονα ασχολείται με τεράστια φαλόμορφα dildos και ρομποτικά σκυλάκια ΑΛΛΑ δεν έχει προεδρικές βλέψεις, γίνεται στόχος μόνο από τον τράμπ που ξέρει ότι μπορεί να μαζέψει μερικές εύκολες ψήφους από το ίδιο καλούπι που του χάρισε τις εκλογές· Ο μπέζος αποτελεί ιδανικό κακό για τον τραμπ, καθώς καταστρέφει τόσο τους μικρομεσαίους μαγαζάτορες που κατάφεραν να επιβιώσουν των μεγάλων εμπορικών κέντρων προσφέροντας υπηρεσίες σε niche markets, όσο και των πιο ανειδίκευτων που μετά το κλείσιμο των εργοστασίων έβρισκαν απασχόληση στα μεγάλα εμπορικά κέντρα ως πωλητές ή βοηθοί ή απλά υπάλληλοι για όλες τις δουλειές.

     

     

    Μπορείς να αγοράσεις λάπτοπ σήμερα?

    Πέρα από το εξαιρετικά διασκεδαστικό αυτών των συγκρούσεων ελεφάντων εγώ βασικά άρχισα αυτό το άρθρο για να γράψω για την αλλαγή στην τάση της αγοράς των λάπτοπ. Η οποία πια έχει χωριστεί χοντρικά στις εξής κατηγορίες. Τα Smartphones με μεγάλες οθόνες και πληκτρολόγιο κυριαρχούν στο φθηνό κομμάτι της αγοράς, μόλις ανοίξετε το κουτί ενός τέτοιου μηχανήματος θα καταλάβετε γιατί τα ονομάζω smartphones. Η πλακέτα του υπολογιστή σπάνια είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή ενός smartphone. Πρόκειται για αρκετά αργά μηχανήματα, αλλά όλοι έχουν συνηθίσει από τα smartphones να περιμένουν και μικρό το κακό· διαθέτουν συνήθως IPS οθόνες, άλλες φορές touchscreen και άλλα -λειτουργικώς σχετικά άχρηστα καλούδια- που να τα κάνουν ελκυστικά πέρα από την πολύ φθηνή τιμή τους.

    Μετά έχεις την άλλη μεγάλη κατηγορία που έχει πλημμυρίσει την αγορά και ονομάζεται σοβαρό ultrabook. Αυτή η κατηγορία είναι η ζήλια-ψώρα προς τα macbook και το πιο βασικό της χαρακτηριστικό -πέρα από το μικρό μέγεθος και τη μεγάλη μπαταρία- είναι η τιμή τους που πρέπει αναγκαστικά να είναι άνω των 1000 ευρώ. Οι επιδόσεις τους ποικίλουν αλλά τέλοσπάντων συνήθως είναι αξιοπρεπείς σε σχέση με τα καμουφλαρισμένα smartphones της πρώτης κατηγορίας. Όσο πλησιάζεις τα 1500 ευρώ και τα δύο χιλιάρικα τόσο πιο αξιοπρεπείς γίνονται οι επιδόσεις.

    Η πλάκα είναι ότι όλες αυτές τις επιδόσεις -και ακόμα παραπάνω- θα μπορούσες να τις αγοράσεις με 500-600 ευρώ σε ένα desktop, αλλά όπως είπα και στην αρχή το desktop δεν αποτελεί καν επιλογή για να αρχίσουμε να την επεξεργαζόμαστε. Το απαιτητικό προφίλ της σύγχρονης γυναίκας δεν αναζητά πια μια λακ που να κρατάει το μαλλί κάγκελο μετά από μια δύσκολη μέρα, αλλά έναν πιο σοβαρό και χρήσιμο σύντροφο από το χασομέρι που ονομάζεται smartphone.

    Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία λάπτοπ, αυτή που πριν 3-4 χρόνια ήταν η κυρίαρχη αλλά βρίσκεται πια στο δρόμο προς τις ελληνικές καλένδες μεταξύ των 500 και των 800 ευρώ. Εκεί ανήκουν τα ολοένα και λιγότερο ικανά μηχανήματα που όμως διαθέτουν άθλιες TN οθόνες, είναι σχετικά χοντρουλά και αναξιοπρεπή για κάθε άνθρωπο που σέβεται τον εαυτό του σήμερα και καλό θα ήταν να τα φυλακίσεις μέσα στο σπίτι και να μην τα βγάλεις ποτέ στο φως της ημέρας (διότι έτσι κι αλλιώς δεν θα έβλεπες τίποτα με την TN οθόνη). Η ποιότητα κατασκευής τους πάσχει όπως έπασχε πάντα, η δυνατότητα επισκευής τους είναι ολοένα και μικρότερη, αλλά -τουλάχιστον- αν πάθει κάτι το μηχάνημα, μπορείς να βγάλεις τον σκληρό ή το SSD και να σώσεις τα πράγματά σου· σε αντίθεση δηλαδή με τα φθηνά καμουφλαρισμένα smartphone όπου ο σχεδόν μοναδικός τρόπος να σώσεις τα δεδομένα σου σε περίπτωση που το μηχάνημα χαλάσει, είναι να είχες αυτά τα δεδομένα στο cloud (δηλαδή στα χέρια του ζαχαρόβουνου και του μπέζος).

    Για να απαντήσω λοιπόν στην αρχική ερώτηση του υποκεφαλαίου, για να αγοράσεις λάπτοπ σήμερα ή θα πρέπει να πάρεις ένα καμουφλαρισμένο smartphone ή να μη φοβάσαι τα λεφτά σου και να τα σκάσεις για ένα ultrabook των 1500-2000 ευρώ. Κάτι που θυμίζει εξαιρετικά την κοινωνική κατάσταση στην μετά το 2008 εποχή στη δύση. Μπορείς να είσαι ή πρεκάριος και να πάρεις ένα καμουφλαρισμένο smartphone με ωραίο φινίρισμα, ή πλούσιος και να μη σε νοιάζει που το ultrabook σου μπορεί να κάνει μπάνιο μαζί σου δίπλα στην πισίνα.

    Για τη μεσαία τάξη, όπως και στις υπόλοιπες εκφάνσεις της δεν υπάρχουν πολλές διέξοδοι. Ή θα αναγκαστεί να πάρει ένα φθηνιάρικο και να βρίσκει παρηγοριά στο ελαφρύ του βάρος και την μπαταρία που κρατάει πολύ, ή να πάρει ένα ακριβό ultrabook που θα το κρατάει αγκαλιά όλη την ώρα προκειμένου να μην το χάσει γιατί έχει 45 δόσεις να πληρώσει ακόμα.