• Η εποχή της σύγχυσης μέρος 2ο: Μπορεί ο πραγματικός εφιάλτης να κάνει ένα βήμα μπρος?

    Date: 2017.10.05 | Category: ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Tags:

    Οι λαϊκιστές

    Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά από τους γνωστικούς, μια νέα απειλή έχει ανασυρθεί. Οι παράλογες μάζες, οι αγράμματοι, άξεστοι, ρατσιστές, οι αναρχικοί και λοιπά ogre έχουν αρχίσει να μολύνουν την συναίνεση, έχουν αρχίσει να μετατρέπουν τον κόσμο μας σε παράλογο. Πώς να μη φοβάσαι όταν ο τρελός Κιμ και ο τρελός Τράμπ μπορούν από λάθος να ξεκινήσουν έναν πυρηνικό πόλεμο? Τουλάχιστον η χίλαρη θα τον είχε προγραμματισμένο. Πώς γίνεται να μην αντιδράς όταν η ξενόφοβη λεπέν θέλει να διώξει τους μαυριδερούς από τη γαλλία? Τουλάχιστον ο μακρόν θέλει να πάμε να τους σκοτώνουμε εκπολιτίζουμε πριν έρθουν στις χώρες μας. Οι ξενόφοβοι βρετανοί έκαναν δημοψήφισμα προκειμένου να βγάλουν τη βρετανία από την ΕΕ. Ευτυχώς που υπάρχει και ο αριστερός δημοκράτης Κόρμπυν που έκανε επίσημη ατζέντα του την αναίρεση του δημοψηφίσματος (χωρίς δημοψήφισμα βρε κουτά, στα μουλωχτά, γιατί ποιος είναι να εμπιστεύεται τώρα το λαϊκισμό).

    Τα ogre που ψήφισαν AfD στη γερμανία, στη χώρα με το ίσως πιο ευρύ φάσμα κοινωνικής συναίνεσης, είναι απλά αυτοί που ή αμετάκλητα δεν ανήκουν στη συναίνεση, ή φοβούνται και προειδοποιούν ότι μπορεί και να “τρελαθούν” αν δεν γίνει κάτι για να ξανανέβουν στο τρένο. Οι πρώτοι είναι γνωστοί εδώ και δεκαετίες, είναι οι απόβλητοι της ανατολικής γερμανίας και ψηφίζουν με μια σχετική σταθερότητα, ο,τιδήποτε δεν είναι συναίνεση. NPD (πιο παραδοσιακό φασιστικό κόμμα) ή και κουμουνιστές του πρώην καθεστώτος· όμως καθώς οι τελευταίοι εδώ και 10-15 χρόνια κάνουν συνεχώς facelifting και πια ονομάζονται die linke και είναι μια χαρά μέρος του παιχνιδιού, καθώς δηλαδή έπαψαν σιωπηρά να είναι ένας αντικαθεστωτικός μπαμπούλας, έχασαν και μεγάλο μέρος της χρησιμότητάς τους.

    Με αυτό δεν λέω πχ πως πολλοί ανατολικογερμανοί δεν είναι ξενόφοβοι, πως δεν θέλουν την επιστροφή σε μια χώρα που να βγάζει νόημα γι’ αυτούς και αυτό το νόημα μπορεί να ακούγεται τρομακτικό για τους υπόλοιπους. Ούτε εννοώ ότι είναι απλά κάτι αντιδραστικά παιδιά που θα μπορούσαν και να φτιάξουν ξανά τη RAF, ένα από τα πιο γνωστά παραδείγματα άρνησης της συναίνεσης της δυτικής γερμανίας. Το μόνο που λέω είναι πως με το να παραμένουμε στην βολική αντίληψη ότι είναι ogre κι εμείς οι φανοί της γνώσης, δεν βοηθάμε καθόλου τους εαυτούς μας να καταλάβουν αυτόν τον κόσμο που δεν βγάζει νόημα.

    Με το αρνηθούμε την ανθρώπινη υπόσταση και την ισότητα της βούλησης τους, κάνουμε ένα πολύ κλασικό νεοτερικό κολπάκι, όπου ο Χ πληθυσμός είναι ένα κατώτερο/μη φωτισμένο είδος. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σας αναφέρω παραδείγματα από τέτοια κολπάκια, έτσι δεν είναι?

    Ποιος είναι τελικά ο πραγματικός λόγος για να φοβόμοστε?

    Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι εύκολη. Αναλόγως με τη θέση σου στον κόσμο, φαντασιακή και υλική η απάντηση ποικίλει. Αν είσαι χρυσαυγίτης μπορεί να είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις που σου έχουν πετάξει τα μάτια έξω, αλλά εσένα σου φταίει ο πακιστάνος που πουλάει λουλούδια στη γωνία. Αν είσαι ταξιτζής σίγουρα σου φταίει η uber, αλλά όχι τόσο ο σύριζα που μόλις σου έκανε όλες τις χάρες. Αν είσαι γερμανός σίγουρα φταίει το AfD, αλλά αν είσαι AfD σίγουρα φταίει η ξεπουλημένη σου κυβέρνηση που σε έχει αφήσει στην απέξω και δίνει γη και ύδωρ σε αυτούς τους νεοφερμένους και έχει μετατρέψει τις πισίνες σε no-go areas. Αυτό το επιχείρημα (των no-go areas) εν τω μεταξύ αλλάζει με τα χρόνια σαν πινγκ πονγκ στο ποιος το μεταχειρίζεται. Παλιά το ανέφεραν οι “εκπολιτισμένοι” εναντίων των ούγκανων” ανατολικογερμανών που δεν θα άφηναν εύκολα κάποιον μαυριδερό να περπατάει στις γειτονιές τους. Τώρα το χρησιμοποιούν οι “ούγκανοι” για να δείξουν πόσο ανεπιθύμητος είσαι στο ίδιο σου το σπίτι.

    Η κρίση στην καρδιά του ηγεμόνα

    Νομίζω πως πουθενά στον κόσμο δεν φαίνεται περισσότερο αυτό το χάος των αφηγήσεων, απ’ ότι στις μετεκλογικές ΗΠΑ. Διότι η εκλογή τράμπ έκανε εμφανές στο δημόσιο λόγο, αυτό το τρομακτικά μεγάλο χάσμα στο matrix που σιγόβραζε εδώ και χρόνια. Οι “εκπολιτισμένοι” θεωρώντας πως έχασαν τη συναίνεση και τα ηνία της κυρίαρχης αφήγησης, έχουν βαλθεί να κυριαρχήσουν έναντι των βάρβαρων, ρατσιστών, απολίτιστων, white-trash, ρέντνεκς επιτηθέμενοι σε αυτό που θεωρούν σύμβολό τους, δηλαδή τον τραμπ. Μαζί και μια μειοψηφία των μαυριδερών που κατάφερε να αποκτήσει κι αυτή τη στάμπα του μεσοαστού (ο ομπάμα ήταν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματά της), καθώς οι υπόλοιποι μαυριδεροί συνεχίζουν να αλληλοσκοτώνονται στα γκέτο, να μπαινοβγαίνουν στις φυλακές και να γίνονται μέρος του προγράμματος εκπαίδευσης πυροβόλων όπλων της αστυνομίας. Αλλά αυτούς δεν τους ονομάζουμε brownie-trash γιατί δεν είναι politically correct 🙂

    Παρότι είναι εμφανές πια ότι κανείς δεν δίνει σημασία στον τραμπ (που ασχολείται κι αυτός με τα ξεκατινιάσματα στο αμερικάνικο ποδόσφαιρο) και τα ηνία της χώρας τα έχει αναλάβει το κομμάτι του κατεστημένου που εκφράζεται μέσω των στρατηγών, η ένταση των επιθέσεων εναντίων του συνεχίζει αμείωτη. Η Washington Post του ιδιοκτήτη της Amazon, δεν δίστασε καν να τον συγκρίνει με τον απόλυτα κακό δικτάτορα Κιμ, και μάλιστα να βγάλει το συμπέρασμα πως ο Κιμ είναι πιο λογικός από τον Τραμπ.

    Ας δώσουμε λίγο βάση σε αυτό. Η συστηματική καλλιέργεια της εικόνας του Κιμ και της β.κορέας ως ο παρίας του κόσμου, είναι κάτι που συμβαίνει ανελλιπώς ας πούμε από τη στιγμή που ο μπους την έβαλε στην τριάδα του κακού το 2001 για να μην είναι όλοι οι κακοί μουσουλμάνοι. Το τι έχει γραφτεί για τον κιμ δεν λέγεται και μάλιστα η προπαγάνδα εναντίων του είναι τόσο χοντροκομμένη που τον κατηγορούν ότι σκοτώνει τις ερωμένες τους με τα 101 σκυλιά της δαλματίας και εκτελεί τους πιστούς του υπουργούς με αντι-αεροπορικά όπλα (γι’ αυτό το τελευταίο υπήρξε και η “απόδειξη” ντοκουμέντο μιας αεροφωτογραφίας όπου εμφανίζονταν 3 αντιαεροπορικά πυροβόλα στη σειρά με εξέδρα από πίσω, άρα elementary my dear, εκτελεστικό απόσπασμα με θεατές). Κι όμως για την WaPo αξίζει να συγκρίνει τον αμερικάνο πρόεδρο με αυτόν τον darth vader και μάλιστα να βγάλει τον αμερικάνο πρόεδρο χειρότερο. Ας βάλουμε αυτή τη σκέψη κάπου στη γωνία και ας πάμε παρακάτω.

    Τελικά γιατί δουλεύει η προπαγάνδα?

    Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων στην υφηλίο, πως ο κιμ είναι στην καλύτερη περίπτωση ένας ιδιόρρυθμος δικτάτορας, στη χειρότερη η μεγαλύτερη απειλή για την ειρήνη στον κόσμο. Δεν έχει σημασία αν οι στρατηγικές της β.κορέας βγάζουν απολύτως νόημα, δεν έχει σημασία αν οι αμερικάνοι πότε δεν πρόσφεραν στους β.κορεάτες μια συνθήκη ειρήνης που εκρεμμεί από το 1950 όταν εισέβαλαν και ξεκλήρησαν μαζικά τον “λάθος” κορεατικό πληθυσμό, είναι προφανές ότι οι β.κορεάτες που αρνούνται να γίνουν μέρος του υπόλοιπου παγκόσμιου συστήματος είναι οι τρελοί και απολίτιστοι της υπόθεσης. Η γνωστή φωτογραφία της σκοτεινής β.κορέας από τη wikipedia τα λέει όλα· το άρθρο της οποίας για τον πόλεμο της κορέας είναι γεμάτο από την αμερικάνικη προπαγάνδα λίγο πολύ σαν οι κορεάτες να πέθαιναν μόνοι τους και οι αχάριστοι δεν ήθελαν να δώσουν λίγη αγάπη στα GI-babies που γεννήθηκαν αργότερα. Άσε που τελικά περισσότεροι πέθαναν από την αγριότητα των κιμ, παρά από τις αμερικάνικες βόμβες (δεν κάνω πλάκα διαβάστε το άρθρο αν δεν με πιστεύετε) 🙂

    Γιατί δουλεύει αυτή η τόσο αστεία προπαγάνδα? Ακριβώς γιατί στο ζήτημα της β.κορέας υπάρχει συναίνεση και ταυτόχρονα είναι μακριά από τον κώλο μας. Το ίδιο άλλωστε συνέβη και με τον σαντάμ τον καντάφι και τους άλλους βολικούς κακούς κατά καιρούς. Το μακριά από τον κώλο μας όμως δεν είναι τόσο σαφές. Κάναμε μια δύο διαδηλώσεις κατά του πολέμου του “τρελού” μπους στο ιρακ το 2003, αλλά ούτε μισή διαδήλωση δεν έγινε κατά του πολέμου στη λιβύη το 2011 που ξεκίνησε η βρετανία και η γαλλία και που ευθύνεται για τη μεγαλύτερη μετακίνηση μεταναστών από την αφρική στην ευρώπη έκτοτε.

    Παρότι ήταν σε όλους προφανές τι δημιουργεί ο πόλεμος και τα failed states, κανείς δεν έδειξε να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα αποτελέσματά του. Πόσο μάλλον να διαδηλώσει κατά του ομπάμα, του προέδρου που δημιούργησε περισσότερα failed states από οποιονδήποτε άλλο. Αυτή η πράξη -να διαδηλώσεις κατά του νομπελίστα της ειρήνης- δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο από παράλογη.

    Το ίδιο μπορούμε να ερίσουμε και για τα ελληνικά μνημόνια. Παρότι ήταν προφανές ότι τίποτα καλό δεν προμήνυαν, χρειάστηκε να φτάσουμε στις πλατείες του 2011 προκειμένου να εμφανιστεί κάποια αντίδραση. Τι θέλω να πω με αυτό? Ότι το μακριά από τον κώλο μας είναι ταυτόχρονα μια εξίσου υλική και φαντασιακή συνθήκη. Έξω από το σπίτι μου μπορεί να είναι ήδη πολύ μακριά.

    Η συναίνεση

    Είμαστε λίγο πολύ οι περισσότεροι μέρος της. Άλλοι πιο πολύ εντός, άλλοι πιο πολύ εκτός και άλλοι λίγο επί τ’αυτά. Το τι περιλαμβάνει αυτή η συναίνεση είναι κάθε φορά λίγο θολό και ασαφές, όπως είναι και τα κίνητρά μας σε αυτή. Ας ξαναπάρουμε λίγο για παράδειγμα τον σύριζα. Είναι προφανές ότι πολλοί από αυτούς που ψήφισαν σύριζα τον φλεβάρη του 2015 ήθελαν μια αλλαγή στους όρους της συναίνεσης, όπως αυτή εκφραζόταν από το μεθοδικό σπάσιμό της στη μνημονιακή εποχή μετά το 2010.

    Αλλά είναι εξίσου προφανές πως οι περισσότεροι από αυτούς που ξαναψήφισαν σύριζα το σεπτέμβρη του ίδιου έτους, δεν είδαν καμία τέτοια αλλαγή και δεν περίμεναν πια τίποτα παρόμοιο. Είναι εξίσου προφανές πως αν εξαιρέσουμε ελάχιστους που βρίσκονταν στον πυρήνα αυτού του πράγματος, κανείς δεν θα βελτίωνε τη θέση του με το μνημόνιο του σύριζα. Κι όμως παρόλαυτά ψήφισαν μια δεδηλωμένα μνημονιακή κυβέρνηση με αξιοζήλευτα ποσοστά. Αυτό για εμένα δείχνει ξεκάθαρα αυτό το εντός, εκτός κι επί τ’αυτά· τη θολούρα του τοπίου της συναίνεσης. Όχι για να κατηγορήσω αυτούς που ψήφισαν ως πολιτικούς ανεμόμυλους, αλλά για να δείξω το πόσο ρευστές είναι όλες αυτές τις θέσεις στη σημερινή εποχή.

    Είμαι σίγουρος η ίδια ρευστότητα ισχύει και για τους περισσότερους ψηφοφόρους του AfD. Θα υπάρχουν αρκετοί στα βάθη της ανατολικής γερμανίας που θα είναι σταθεροί. Αυτοί θα ψηφίζουν ό,τι υπάρχει διαθέσιμο εκτός συναίνεσης όπως και το έπραξαν στο παρελθόν. Κουμουνιστές, φασίστες (NPD), ακόμα και τους εξωγήινους αν αυτοί κατέβαιναν στις εκλογές. Αυτοί είναι και οι πολιτικά πιο σταθεροί, οι καταραμένοι αν θέλουμε. Για τους υπόλοιπους, όλα αυτά είναι ρευστά και λιγάκι συγκυριακά όπως και για εμάς τους υπόλοιπους.

    Γκλομπαλιστάν

    Ο κόσμος μας προφανώς δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα, αλλά είναι σημαντικό να ξέρουμε σε τι συναινούμε όταν, για παράδειγμα, ξεφυσάμε από ανακούφιση που δεν βγήκε η κακιά λεπέν. Λίγο πιο πριν έβαλα ένα λινκ από μια ομιλία του μακρόν. Αν διαβάσετε το bbc που έβαλα στο λινκ θα ακούσετε για έναν οραματιστή ευρωπαϊστή, λιγάκι αφελή και αισιόδοξο ίσως, που προσπαθεί να αναβιώσει το όραμα της ενωμένης ευρώπης. Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι ακριβώς ψευδές αλλά μόλις δώσετε λίγη βάση στο τι προτείνει ο μακρόν (το euronews έχει μια σαφώς πιο δημοσιογραφική αναφορά καθώς και ολόκληρο το βίντεο), θα πάρετε μια γεύση στο τι σημαίνει αυτή η συναίνεση. Ο μακρόν λέει στους γάλλους λίγο πολύ να υποταχθούν πλήρως στο γερμανικό όραμα για την ευρώπη (λίγο πολύ το σχέδιο σόιμπλε, αλλά το κάνει να ακούγεται σαν να ήταν δική του ιδέα) με ένα μικρό τυράκι για τους ίδιους τους γάλλους. Όχι, όχι δεν εννοώ να μάθουν επιτέλους οι ευρωπαίοι γαλλικά (το πρότεινε κι αυτό λέγοντας στα σχολεία να διδάσκονται 2 τουλάχιστον ευρωπαικές γλώσσες εκτός από τη μητρική). Το πραγματικό τυράκι είναι η αναβίωση του μεγάλου γαλλικού ονείρου του 19ου αιώνα για την κυριαρχία στην αφρική.

    At the beginning of the next decade, Europe should thus be equipped with a common intervention force, a common defence budget, and with a common doctrine to act,”

    Θυμάστε τον παλιό ευρωστρατό? Ξεχάστε τον, ο νέος στρατός θα βρίσκεται εκεί για να επεμβαίνει (όπως έκανε ο σαρκοζί στη λιβύη). Και γιατί ισχυρίζομαι πως ο μακρόν προτείνει την αναβίωση του ιμπεριαλισμού στην αφρική? Μα γιατί το λέει ανοιχτά. “Τα θαλάσσια σύνορα της ευρώπης έχουν πέσει πια” (πώς άραγε δεν θα το μάθουμε ποτέ από τον ίδιο) και άρα πρέπει να δράσουμε. Θέλει να επιβληθεί ένας φόρος στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν αναπτυξιακά πρότζεκτς στην Αφρική. Δεν έχει πολύ πλάκα που κάθε φορά που κάποιος θέλει να πει κάτι τρομακτικό, προσφέρει ως τυράκι τον περίφημο φόρο στις χρηματιστηριακές συναλλαγές?

    Στα υπόλοιπα που προτείνει δεν λέει τίποτα καινούργιο. Σκληρές αλλά αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις κλπ κλπ. Δεν είναι να νιώθεις υπέροχα που ο λαϊκισμός έχασε στο πρόσωπο της λεπεν που ήθελε αναδίπλωση της γαλλίας στο εσωτερικό της?

    Viva La Revoluciόn

    Ο κόσμος μας διαλύεται μαζί με τις κοινωνικές συναινέσεις του. 10 χρόνια κρίσης έχουν κάνει εμφανή τα σημάδια τους παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι προσπαθούν να σφυρίζουν λίγο αδιάφορα. Το δημοψήφισμα της ανεξαρτησίας της καταλονίας είναι ένα ακόμα επεισόδιο αυτού του ξηλωμένου πουλόβερ, κι ένα ακόμη παράδειγμα όπου φαίνεται ξεκάθαρα πως τα εργαλεία που διαθέτουμε για να αναλύουμε τον κόσμο είναι απελπιστικά ανεπαρκή. Είναι ο τσίπρας ως καλός αριστερός υπέρ ή κατά της αυτοδιάθεσης της καταλονίας? Θα στείλει κι αυτός όπλα στους βαρκελονέζους, όπως έκανε ο προκάτοχός του ιωάννης μεταξάς? (μη σας φοβίσει ο ζωγράφος με το μουστακάκι και τη χωριστρούλα στο λινκ, το άρθρο είναι μούρλια). Είναι ο ραχόι ο νέος φράνκο? Είναι οι καταλανοί εθνικιστές το νέο CNT?

    Ένας γνωστός αγόρασε προχθές ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή και επέστρεψε στη βαρκελώνη για το δημοψήφισμα. Δεν ήξερα τι ακριβώς να του πω, διότι ζούσε κι αυτός όλο το δράμα του θύματος του καστιλιάνικου ιμπεριαλισμού. Αχ, αυτά τα θύματα που έχουν πάντα δίκιο. Πως να του έλεγα πως αν ο ραχόι είχε λίγο το πολιτικό ένστικτο του τραμπ, αν με λίγα λόγια ήταν λίγο πιο λαϊκιστής, θα είχε επιτεθεί στους καταλανούς εθνικιστές μόνο ως κακομαθημένα πλουσιόπαιδα που νομίζουν ότι μπορούν να την κοπανήσουν από την ένωση όταν δεν τους βολεύει. Πως η καταλονική ανεξαρτησία δεν έχει πολύ μεγάλες διαφορές από τη σλοβένικη στη γιουκοσλαβία, ή από τη λέγκα του βορά στην ιταλία.

    Πως είναι κι αυτή ένα σημάδι του ξηλώματος του πουλόβερ της ευρωπαϊκής συναίνεσης που εκφράζεται με ένα σωρό καραμπόλες που δεν βγάζουν πάντα νόημα. Πως στην ουσία στο πρόσωπο της μαδρίτης αυτός βλέπει τον εαυτό του και την οικογένειά του που ξέπεσαν από το στάτους της μεσαίας τάξης, οι γονείς του έχασαν το σπίτι τους κι αυτός βρέθηκε να χρωστά στην τράπεζα μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ επιπλέον την ίδια στιγμή. Πως πολύ θα ήθελε να ζει στη βαρκελώνη, αλλά δεν έβρισκε δουλειά και στο βερολίνο φτιάχνει 3d μοντέλα, μια δουλειά που ελάχιστη σχέση έχει με την δουλειά του στην ισπανία ως αρχιτέκτονας.

    Τι νόημα έχει να προσπαθήσω να σκιαγραφίσω πως ακόμα κι αν πετύχει η καταλονική ανεξαρτησία, το νέο προτεκτοράτο θα είναι ακόμα μεγαλύτερο πουτανάκι των βρυξελλών, δηλαδή όλων αυτών των πολιτικών που ευθύνονται για τη δική του προσωπική μιζέρια για την οποία κατηγορεί (και δικαίως) τη μαδρίτη.

    Όλα αυτά δεν έχουν νόημα όχι γιατί δεν είναι ενδιαφέροντα ως συζήτηση, αλλά γιατί στην ουσία βλέπουμε μερικά αποσπασματικά επεισόδια από μια μεγαλύτερη και πιο αργή κίνηση για την οποία δεν ξέρουμε τι συμπέρασμα να βγάλουμε. Η κίνηση είναι το τέλος των εθνικών κρατών και το νέο γκλομπαλιστάν που οι κυρίαρχες δυνάμεις θέλουν να τα αντικαταστήσει· αυτό που παλιά ονόμαζα η νέα φεουδαρχία και δεν είναι καθόλου πρωτότυπος όρος. Η εκλογή του τράμπ νομίζω έκανε αυτό το σχίσμα πολύ εμφανές. Οι γκλομπαλίστας δεν διστάζουν να επιτεθούν στην ίδια την ηγεμονική δομή των ΗΠΑ αν αυτή δεν συνάδει με το πλάνο τους.