• Το παίγνιο με το ευρώ

    Date: 2010.01.21 | Category: OIKONOMIA | Tags: ,,,

    Πεφταστέρια ή βροχή μετεωριτών?

    Πέρα από τις 7 πληγές του Φαραώ που έχει επιφέρει η Ελλάδα στην ΕΕ, πρόσφατα μάθαμε πως το ελληνικό χρέος ρίχνει και το ευρώ. Αλλά μην ανησυχείτε, ένα από τα αγαπημένα αθλήματα πολλών σοβαρών ανθρώπων, είναι να κάθονται να ακούνε τις ηλίθιες εξηγήσεις που δίνουν οι αναλυτές στις καθημερινές μεταβολές των νομισμάτων. Και η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να λείπει από τη σούπα.

    Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την εβδομαδιαία πορεία ενός νομίσματος πριν αυτή συμβεί. Ας μην ξεχνάμε πως ο ίδιος ο μύθος του Σόρος, δεν βασίστηκε στη ενόρασή του για το πως θα κινηθούν οι αγορές, αλλά στην δυνατότητά του να τις χειραγωγήσει προκαλώντας ο ίδιος την υποτίμηση της λίρας και την έξοδο της Αγγλίας από την νομισματική σύνδεση της ΕΕ.

    Για ποιο λόγο πέφτει το ευρώ.

    Το ελληνικό χρέος αποτελεί σίγουρα μια υπενθύμιση του πόσο ευάλωτη είναι μια νομισματική ένωση διαφορετικών κρατών. Κάτι που δεν ξεχνάνε να σημειώνουν καθημερινώς τα αγγλοσαξονικά ΜΜΕ. Και είναι λογικό. Όπως εξίσου λογικό είναι να φταίει η ΕΚΤ που δεν ανέβασε τα επιτόκια προχθές. Όπως εξίσου λογικό είναι να ανεβάσει το ευρώ μια πιθανή αύξηση της ανεργίας στις ΗΠΑ. Να είστε σίγουροι πως η ΕΚΤ δεν ίδρωσε. Όπως και οι γερμανοί βιομήχανοι που πολύ θα ήθελαν ένα ασθενέστερο ευρώ.

    Αυτό που πρέπει πάντα να θυμόμαστε όσον αφορά τα νομίσματα, είναι πως αποτελούν έναν διαγωνισμό ομορφιάς όπου κερδίζει ο λιγότερο άσχημος. Τι κι αν ονομάζουν το Citi του Λονδίνου, Reykjavik on Thames θέλοντας να δείξουν το μέγεθος της χρεοκοπίας του, τι κι αν η αγγλική κυβέρνηση έχει ήδη μια αποτυχημένη δημοπρασία ομολόγων… Φτάνει να στρέψεις τα φώτα σ’ ενα πιο άσχημο σπυράκι, και το νόμισμά σου μπορεί να αναπνεύσει. Και στη ζώνη του ευρώ έχουμε καταφέρει να είμαστε το πιο άσχημο σπυράκι. Διότι κι άλλες χώρες έχουν μεγάλο έλλειμμα, κι άλλες χώρες έχουν μεγάλο χρέος, η Ελλάδα όμως διαθέτει και από τα δύο. Εάν λοιπόν θέλουμε να σταματήσουμε να ασχολούνται μαζί μας, θα πρέπει να ρίξουμε ένα από τα δύο. Κι επειδή το χρέος δεν είναι εύκολο να πέσει γρήγορα, θα πρέπει να ασχοληθούμε με το έλλειμμα.

    Το πάπλωμα

    Κι εδώ βρίσκεται όλος ο καβγάς. Η κυβέρνηση έχει δείξει τις προθέσεις της να ρίξει το έλλειμμα ρίχνοντας τις δαπάνες και πολύ σωστά κάνει. Όσο εύγλωττη είναι όμως στις διακηρύξεις κατά της σπατάλης, άλλο τόσο βουβή κι αόριστη είναι στον τομέα των εσόδων. Μία-δύο εξαγγελίες κατά της φοροδιαφυγής, καμιά ξεχασμένη αναφορά στα μπόνους και τις off-shore, και καμία μα καμία σκέψη για επιστροφή στους φορολογικούς συντελεστές των επιχειρήσεων προ του 2004. Μοναδικό πυροτέχνημα η έκτακτη εισφορά των επιχειρήσεων που πέρα από αντισυνταγματική, είναι και μη επαναλαμβανόμενη.

    Κανείς δεν ισχυρίζεται πως η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς είναι εύκολη υπόθεση. Δεν γίνεται όμως να μιλάμε για κοινωνική δικαιοσύνη, χωρίς να ξέρουμε ποιος έχει τι και πόσα. Κι αν με κάποιο τρόπο θέλει μια κυβέρνηση να νομιμοποιήσει τις θυσίες που απαιτεί από τους πολίτες της, θα πρέπει πρώτα να δείξει ότι φορολογεί αυτούς που έχουν. Έμπρακτα και με ακριβείς αριθμούς αντί για αόριστες εξαγγελίες.

    Αυγή, 22 Ιανουαρίου 2010.