• Everybody Knows

    Date: 2023.09.30 | Category: ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Tags:

    Εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία ζούμε στη δύση μια παρατεταμένη κατάσταση εθελοτυφλίας· θα μου πείτε ποια κοινωνία δεν έχει τυφλά σημεία, αλλά κάτι μου λέει πως η δική μας θα είναι αξιομνημόνευτη, ακριβώς διότι αρχίζουν και εκλείπουν οι υλικές συνθήκες που επέτρεπαν την διατηρησή της.

    Κάθε στρώμα εθελοτυφλίας έρχεται να πατήσει πάνω στα προηγούμενα χτίζοντας μια εντελώς παράλληλη πραγματικότητα, ένα simulacrum αν σας αγγίζουν οι ιντελέ ακροβασίες του μποντριγιάρ για την οποία οι μισοί αναρωτιούνται τι σκατά σκέφτονται οι άλλοι μισοί.

    Είναι κοινότοπο να μιλάμε για τον ρόλο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σε αυτό το φαινόμενο καθώς αποτελούν το νούμερο ένα δακτυλοδεικτούμενο υπαίτιο. Αυτό όμως για το οποίο ΔΕΝ μιλάμε είναι το πόσο πολύ οι χρήστες τους επιθυμούν να χαθούν σε αυτή την παράλληλη πραγματικότητα· και πόσο πολύ ενοχλούνται όταν τελικά αυτή δεν δείχνει να επιβεβαιώνεται.

    Η σειρά anime ghost in the shell είχε ως ένα από τα κεντρικά θέματα του μύθου της μια κοινωνία που ήταν δικτυωμένη στο επίπεδο εγκεφαλικών εμφυτευμάτων, αλλά την ίδια στιγμή πολλοί χρήστες επέλεγαν να μπουν σε autistic mode, δηλαδή να αποκοπούν πλήρως από τον δικτυωμένο κόσμο. Όλα τα lifestyle έντυπα των 90s θεωρούσαν υποχρέωσή τους να περιφέρουν στις σελίδες τους μια κάποια έκδοση των Otaku γιαπωνέζων που πλησίαζαν στο αρχέτυπο αυτό, αλλά η περίπτωση που ζούμε σήμερα μοιάζει περισσότερο με το μάτριξ· οι άνθρωποι να είναι πλήρως δικτυωμένοι αλλά την ίδια στιγμή ζούνε στο παράλληλο φανταστικό σύμπαν. Με λίγα λόγια ο default κόσμος να είναι ο φανταστικός.

     

     

     

    Ένα κάποιο αρνητικό συναίσθημα

    Τις τελευταίες βδομάδες κάνει τον γύρo του ίντερνετ η νομπελίστρια Κρούγκμαν η οποία σε συνέντευξή της δεν μπορεί να κατανοήσει για ποιο λόγο γκρινιάζουν οι αμερικάνοι για την οικονομία αφού αυτή πάει περίφημα. Η αξία του δεν είναι να καταρρίψει τον “μύθο” της Κρούγκμαν (ένα one trick pony που θεώρησε ότι το QE έλυσε όλα τα προβλήματα το 2008 κι από τότε είμαστε στην εδεμ), αλλά να καταδείξει ότι όλοι κρύβουμε μέσα μας μια κρούγκμαν. Κι αυτό δεν ήταν ένα lapsus· η κρούγκμαν ενάμιση μήνα προσπαθεί να πείσει τους πάντες ότι η κατάρρευση που βλέπουν μπρος στα μάτια τους είναι απλά ένα αρνητικό συναίσθημα.

    Πέρσι τέτοια εποχή, όποιος τολμούσε να μιλήσει για τα 3 χρόνια της κορονο-υστερίας αντιμετωπίζονταν ωσάν λεπρός που φώναζε sieg heil σε καθωσπρέπει μάζωξη. Προσωπικά τη γλίτωσα αλλά φέτος το ίδιο συμβαίνει σε όποιον τολμάει να πει ότι το μαγαζί πάει κατά διαόλου· κι εδώ την πάτησα. Η δυσφορία που αντιμετώπισα από φίλους, γνωστούς και άγνωστους ομολογώ ότι μου ήταν πρωτόγνωρη· καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω την κασσάνδρα σε αυτόν τον κόσμο μου πήρε λίγο καιρό να καταλάβω γιατί. Το 2007 ή το 2010 απλά κανείς δεν με πίστευε πραγματικά· αλλά τώρα όλοι ξέρουν, κι η αναγνώριση αυτής της κοινής γνώσης τους ενοχλεί ακόμα περισσότερο.

    Κάπως έτσι αποφάσισα να βουτήξω στη θάλασσα, καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι δεν μπορείς να κολυμπάς και να μιλάς ταυτόχρονα. Αλλά όλοι γνωρίζουμε επίσης πως το να αγνοείς κάτι συνήθως δεν το κάνει να εξαφανιστεί. Η άρνηση χτίζει την μικρή της κρούστα από παράλληλες πραγματικότητες μέχρι να ξεχάσουμε τελείως την αιτία που τα νεύρα μας είναι στην τσίτα και να βρούμε μια νέα αιτία για το αρνητικό μας συναίσθημα. Το γκόμενο που μας κοίταξε με τον λάθος τρόπο, τον γείτονα που παρκάρισε στο λάθος πεζοδρόμιο ή (για να το συνδέσω με το προηγούμενο άρθρο) κάποιο παιδικό τραύμα.

    Όμως υπάρχει πάντα σε αυτές τις αιτίες μια αναντιστοιχία μεταξύ αίτιου και αιτιατού· η αφορμή συνήθως δεν συνάδει με την ένταση της αντίδρασης, κι αυτό κάνει τους πάντες ακόμα πιο τσιτωμένους, διότι τι σκατά δεν σου άρεσε σε αυτό το πεζοδρόμιο. Στην ουσία είναι αυτή η αναντιστοιχία που μας κάνει να υποψιαζόμαστε ότι η αιτία του ξεσπάσματος δεν γίνεται να είναι ότι κάποιος άφησε στο δρόμο ένα παλιό έπιπλο· διότι πως ακριβώς να εξηγήσεις την αντίδραση αυτού που κρέμασε το χαρτί που έγραφε “πυροβολείστε στα πόδια, τα γουρούνια που βρωμίζουν” (στα γερμανικά η φράση αυτή κάνει ρήμα).

     

     

     

    Ας βρεθεί επιτέλους μια ορμονική διαταραχή

    Ο ιονέσκο στο ρινόκερο πετάει την εξής καταπληκτική ατάκα.

    “Δεν εμπιστεύομαι τους γιατρούς γιατί όλο εφευρίσκουν ασθένειες”

    “Αλλά πρέπει να παραδεχθείς αγαπητέ μου πως τουλάχιστον για τις ασθένειες που εφευρίσκουν, έχουν και τη θεραπεία”

    Αν λοιπόν εμφανιστεί αύριο μια Pfizer και ανακοινώσει ότι ανακάλυψε μια ορμονική διαταραχή που προκαλεί όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και συνάμα (πάντα συνάμα) ένα φάρμακο (ας το ονομάσουμε SOMA) που τα καταπολεμά, βάζω στοίχημα ότι θα κάνει πάταγο. Πάταγο μεγαλύτερο και από τα κορονοεμβόλια, μεγαλύτερο και από το ενέσιμο ματζούνι κατά της παχυσαρκίας.

    Όπως όλοι ξέρουμε, δεν χρειάζεται καν το φάρμακο αυτό να δουλεύει για να γίνει επιτυχία, δεν χρειάζεται καν (μην με κάνετε να επαναλμβάνομαι) να είναι μια πραγματική ορμονική διαταραχή.

    Μέχρι τότε όμως θα πρέπει να πορευόμαστε με ημίμετρα. Όπως την εξαιρετική πιρουέτα του τσίπρα που ως άλλος μπάμιας πίσω από την κουρτίνα, έβαλε έναν μπάμια στο τιμόνι του σύριζα. Όπως βλέπετε δεν χρειάζεται ούτε να βρείτε ένα πρωτότυπο φάρμακο, ούτε καν μια ασθένεια που να γιατρεύει αυτό το φάρμακο.

    Το κασσελάκι είναι μια ακριβής κόπια του υπουργού μεταφορών των ΗΠΑ, πρώην υποψήφιου προέδρου των δημοκρατικών και αγαπημένου παιδιού της CIA Pete Buttigieg. Ένα μήνα τώρα το κασσελάκι κατοικεί δωρεάν στο στόμα όλης της ελλάδας η οποία προσπαθεί να καταλάβει αν το φάρμακο δουλεύει ή όχι. Το ποια ασθένεια θέλει να γιατρέψει είναι πρακτικά αδιάφορο· ποιος ξέρει ίσως και να κάνει κάτι απέναντι στα αρνητικά μας συναισθήματα.

     

     

     

    Πως χτίζεται η τούρτα (σε περίπτωση που το ξεχάσατε)

    Θυμάστε την παράλληλη πραγματικότητα που χτίζεται πάνω στην κρούστα από αλλεπάλληλα στρώματα παλιότερων πραγματικοτήτων που έγραφα παραπάνω? Ας κάνουμε λοιπόν ένα case study, λίγο απλό και εύπεπτο ξεκινώντας από εκείνη τη μοιραία διαπραγμάτευση του 2015. Τότε που το όχι έγινε ναι, το μνημόνιο έγινε εναλλακτικό πρόγραμμα, οι χαροκαμμένοι με τα κόκκινα δάνεια, στρατηγικοί κακοπληρωτές, ο νόμος κατσέλη από σωτήριος, “τροχοπαίδι για την εξυγίανση των τραπεζών”, η είσοδος της β.μακεδονίας στο ΝΑΤΟ “λύση” στο χρόνιο πρόβλημα του ονόματος και αριστερή οικονομική πολιτική ήταν το μνημονιακό χαρτζιλίκι από τον προϋπολογισμό, εγκεκριμένο από τη βρυξέλλα στο τέλος του χρόνου.

    Αν σε κάθε ένα από αυτά τα παραπάνω βήματα δεν πεις μπάστα, το δέχεσαι ως πραγματικότητα και πας στο επόμενο· κι έτσι χτίζεται η κρούστα προκειμένου να φτάσουμε στον προεκλογικό τσακαλώτο που λέει σε (εχθρικό) τηλεοπτικό πάνελ “δεν έχει νόημα παρά να συγκριθούμε για τα προγράμματά μας με τη ΝΔ” και να μην πέφτει το πάνελ στο κεφάλι του. Διότι πότε ο τσακαλώτος εφάρμοσε κάποιο προεκλογικό πρόγραμμα προκειμένου να κριθεί γι’ αυτό?

    Όπως βλέπετε τα πράγματα είναι πανεύκολα. Κάθε νέα υποκρισία γίνεται η αλήθεια πάνω στην οποία θα βασιστεί η επόμενη. Το ακατοίκητο (γεια σου ρε μαλβίνα) με το όνομα Ρένα αντικαθίσταται με το ακατοίκητο με το όνομα Έφη διότι ο αμοραλισμός της παρά ήταν εμφανής κι άλλωστε έχουν και οι δύο τον ίδιο χρωμοσωματικό φαινότυπο, ποιος θα καταλάβει τη διαφορά? Το Έφη ουρλιάζει εγώ δεν είμαι αριστερή και είμαι με τους πολλούς (we are the 99% , US dems vintage 2015), αλλά όταν ο τσίπρας της βάζει τρικλοποδιά και εμφανίζει το λαγοκασσελάκι, το αριστεροχώρι ουρλιάζει οιμέ τι κακό μας βρήκε που μας ήρθε αυτό το αμερικανάκι που δεν είναι αριστερός.

    Αυτό το μοτίβο του αιώνιου τώρα μπορείτε να το επαναλάβετε αυτούσιο παντού. Τα εμβόλια COVID προστατεύουν από την νόσηση κατά 92,34% (είπε η pfizer σε μια διαφημιστική μπροσούρα που βαφτίστηκε έρευνα) άρα όποιος δεν κάνει το εμβόλιο σκοτώνει παππούδια, κι αφού σκοτώνει παππούδια πρέπει να τον περιορίσουμε στο σπίτι του, κι αφού κάθεται στο σπίτι του είναι εμφανώς ακοινώνητος οπότε πρέπει να τον αναγκάσουμε να εμβολιαστεί 🙂

    Υπάρχουν πάντα “ατυχήματα” που διαταράσσουν αυτό το χτίσιμο της κρούστας (ή αλλιώς clown world) και πολλές φορές κάνουν ολόκληρη την τούρτα να καταρρεύσει, λίγο πολύ σαν μια παραδοχή πως ο βασιλιάς είναι πράγματι γυμνός. Οι Rogan-Malone που πρακτικά φύσηξαν τον παραπάνω πύργο από τραπουλόχαρτα είναι ένα καλό παράδειγμα, αλλά δεν ξέρεις ποτέ, πότε κι αν θα έρθει αυτό το κρίσιμο σημείο ή θα συνεχίζεται το χτίσιμο της τούρτας. Κατόπιν εορτής όλοι το βλέπανε φυσικά 🙂

    Δηλαδή στο ακατοίκητο Ρένα δεν σας έφτανε ο μαρινάκης για να καταλάβουμε τι κουμάσι είναι και χρειάστηκε το Μάτι για να καταρρεύσει αυτός ο δελφίνος. Στον covid δεν έφτασαν τα συντριπτικά στατιστικά που έλεγαν 2 χρόνια ότι οι εμβολιασμένοι νοσούν και μεταδίδουν τον ιο, χρειάστηκε ο Malone. Στον καναδά ποτέ δεν πήραν χαμπάρι ότι η δεύτερη τη τάξη της κυβέρνησης για 2 τετραετίες είναι η περήφανη εγγονή ενός ουκρανού SS και χρειάστηκε το ένθερμο χειροκρότημα του κοινοβουλίου (και τα κροκοδείλια δάκρυα διαφόρων ευαίσθητων εβραίων) για έναν άλλο SS, εμ συγνώμη για έναν βετεράνο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου που πολέμησε τους σοβιετικούς 🙂

     

     

     

    Everybody Knows

    Πως μπορούμε να καταλάβουμε τη διαφορά μεταξύ παραπλάνησης και εθελοτυφλίας? Το πρώτο σημάδι είναι η προφάνια του “παραλογισμού”. Τις περισσότερες φορές τα πράγματα είναι τόσο εμφανή που απλά θέλεις να πιστέψεις και κοιτάς από την άλλη· αλλά το “προφανές” είναι δύσκολο και ρευστό να οριστεί καθώς δεν ξέρουμε σε ποιο σημείο της κρούστας είπε ο καθένας μπάστα. Όλοι προτιμούν να είναι λίγο περισσότερο χαζούληδες από λίγο περισσότερο υποκριτές, και σε αυτό το τρικ πάτησαν οι Rogan-Malone προκειμένου να ρίξουν τον κοβιντοπύργο της υστερίας.

    Δεν φταίτε εσείς μας είπαν, αλλά κάποιοι κακοί και σκοτεινοί άνθρωποι που δημιούργησαν αυτό το Mass Formation Psychosis του οποίου είστε θύματα. Δεν έχει σημασία αν κατάλαβε ποτέ κανείς τι είναι το Mass Formation Psychosis, σημασία έχει πως δούλεψε και έδωσε το πάτημα ακόμα και στα πιο υστερικά κοβιντοφασιστάκια να ξεκαβαλήσουν και να συντονιστούν με τη νέα αφήγηση·

    και τι περίεργο αν σκεφτείτε πως και το 1945 γίναμε όλοι παραπλανημένα θύματα του ναζισμού λες και αυτός ο ναζισμός ήταν καμία ίωση.

    Η στιγμή της μετατόπισης δημιουργεί τους δικούς τους ήρωες, αυτούς που “τα έλεγαν”, που ήταν πιο “ευαίσθητοι”, τους προφήτες με λίγα λόγια. Όπως είπαμε όλοι προτιμούν να είναι λίγο περισσότερο χαζούληδες από λίγο περισσότερο μαλάκες κι έτσι χαϊδεύουν τ’ αυτάκια των πιο ματαιόδοξων σαβόπουλων αυτού του κόσμου που πέφτουν στην τρούπα για να βουτήξουν και οι ίδιοι μαζί τους στην κολυμβήθρα.

    Άρα αν η “προφάνεια” του “παραλογισμού” δεν είναι εύκολος οδηγός για να καταλάβουμε την εθελοτυφλία, η επανάληψη του είναι αλάθητη μέθοδος. Αν σε κορόιδεψε ο τσίπρας με το δημοψήφισμα και μετά ο τσακαλώτος με το εναλλακτικό πρόγραμμα και το 2023 τους ψήφισες “για να φύγει η χολέρα”, τότε είναι προφανές πως και η έφη είναι αριστερή και το ντιβανοκασσελάκι του τσίπρα μια κάποια λύσης.

     

    Και σε περίπτωση που ξεχαστήκαμε το ίδιο ισχύει και για όλα τ’ άλλα λιγότερο εύπεπτα παραδείγματα για τα οποία δεν μίλησα διότι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου από μικρό ότι προτιμώ να είμαι πανούσης από σαβόπουλος. Καθώς όπως είπε και ο ποιητής με πολύ λιγότερα λόγια: Everybody knows