-
Ο 4ος τριαντακονταετής πόλεμος των μοντέρνων χρόνων (μέρος 1ο)
H συγκρότηση του αντίπαλου δέους
Καθώς έχουμε συμπληρώσει πια 100 χρόνια από τον τελευταίο 30ετή πόλεμο (1914-1945), όλοι έχουν στο μυαλό τους πως έχει φτάσει η ώρα για τον επόμενο· και ανυπομονούν ήδη εδώ και 15-20 χρόνια. Το μόνο πρόβλημα είναι πως παρότι το πλαίσιο υπάρχει όλο αυτόν τον καιρό, δηλαδή μια ηγεμονεύουσα δύναμη που ξεπέφτει και οι αντιπαλοί της που ανεβαίνουν, δεν υπήρχε καμία συνθήκη που να ικανοποιεί μια οποιαδήποτε φαντασίωση για έναν νέο 30ετή. Δυστυχώς εδώ και 2-3 χρόνια αυτή η κατάσταση έχει αλλάξει και τουλάχιστον αρχίζουμε να βλέπουμε τα αντίπαλα μπλοκ να δημιουργούνται. Όπως έχω υποσχεθεί εδώ και 10 χρόνια, μόλις αρχίσουν να πληρούνται οι συνθήκες θα ασχοληθώ με την περιγραφή τους. Αυτό είναι το πρώτο μέρος:
Η διαμόρφωση του αντίπαλου μπλόκ
Καθώς ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ είναι μια σταθερά που δεν αλλάζει ιδιαίτερα από το 1955 και μετά, είναι πιο φρόνιμο να δούμε πως αλλάζουν οι πολιτικές των αντιπάλων τους αναζητώντας αυτά τα μπλοκ. Η ρωσία βρίσκεται στο στόχαστρο των ΗΠΑ ήδη από το τέλος του ψυχρού πολέμου άρα οι διαμάχες μεταξύ των δύο δεν αποτελούν ικανή πρόγνωση. Αυτό που άλλαξε τα τελευταία 2-3 χρόνια, είναι το περίφημο decoupling των ΗΠΑ με την Κίνα, καθώς άρχισαν να συμπεριφέρονται απέναντι στο κινέζικο καθεστώς με την ίδια εχθρότητα που χάριζαν στους Ρώσους. Οι κινέζοι -κατά πάγια τακτική τους- κράτησαν πολύ χαμηλούς τόνους, θεωρώντας πως αυτό ήταν κομμάτι των εσωτερικων αμερικάνικων θεαμάτων· άλλωστε όσο διατηρείται το υπάρχον εμπορικό και οικονομικό καθεστώς θεωρούν ότι μόνο να κερδίσουν έχουν. Για να το πούμε σχηματικά αυτή ήταν η περίοδος Τραμπ. Όμως καθώς η αμερικάνικη ιμπεριαλιστική μηχανή άρχισε να αποχωρεί από το πρότζεκτ του να στρώνει την τράπουλα της μέσης ανατολής για χάρη του ισραήλ (ΑΚΑ war on terror 2001-2021), το βαθύ κράτος άρχισε τα γνωστά του κόλπα εναντίον της Κίνας.
Η ανεξαρτησία της Ταϊβαν, οι ταραχές στην πρώην αποικία του Χονγκ-Κόνγκ και η τσετσενία των μουσουλμάνων της ΒΔ κίνας είναι 3 ξεκάθαρα παιχνίδια από το playbook του αμερικάνικου βαθέως κράτους. Η σύγκλιση μεταξύ βρετανικών και αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών έγινε πολύ εμφανής στη Συρία (όπου οι βρετανοί έτρεχαν το proxy τζιχαντιστάν), χρησιμοποιήθηκε στο εσωτερικό μέτωπο εναντίον του Τραμπ και ξανακατευθύνθηκε στο εξωτερικό με το Χονγκ-Κονγκ. Για τους κινέζους αυτά ήταν αρκετά για να καταλάβουν πως ακόμα κι αν το φάτε του κινέζους χρησιμοποιήθηκε από τον Τραμπ για εσωτερική κατανάλωση, το βαθύ κράτος βρήκε έναν νέο στόχο και δεν επρόκειτο να σταματήσει.
Την αλλαγή της στάσης τους την είδαμε πριν από έναν χρόνο, όπου πρακτικά άρχισαν όχι μόνο να συντονίζουν την εξωτερική τους πολιτική με τους ρώσους, αλλά και να απαντάνε στα ίσα σε κάθε πρόκληση του δυτικού μπλόκ. Το ζόμπι με το όνομα μπάιντεν είναι προφανές ότι δεν θέλει να υπάρξει κάποια απότομη κλιμάκωση στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, αλλά η μηχανή του βαθέως κράτους βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία και δεν πρόκειται να σταματήσει επειδή ένα ζόμπι στο λευκό οίκο έχει άλλη άποψη. Παραδόξως το ζόμπι φαίνεται να έχει δίκιο, αλλά αυτό μας δείχνει το μέγεθος του παραλογισμού της αμερικάνικης αυτοκρατορίας και είναι κάτι που θα εξετάσουμε σε επόμενο μέρος.
Καθώς κινέζοι και ρώσοι βρίσκονται πια στο ίδιο μπλοκ, έχουν αρχίσει να τραβάνε κοντά τους και όλους αυτούς που βρίσκονται στη λίστα των αμερικάνικων κυρώσεων. Ιραν, βενεζουελα, αφγανιστάν, συρία, είναι “καταδικασμένοι” να ζητήσουν τη βοήθεια του ρωσοκινέζικου μπλόκ με τον ίδιο τρόπο που οι άραβες και οι ιρανοί το 1935 άρχισαν να βλέπουν στους ναζί τους πιθανούς ελευθερωτές τους από την αγγλογαλική αποικιοκρατία.
Οι βρετανο-αμερικάνοι από την άλλη έχουν παρασύρει στη δική τους συμμαχία την αυστραλία (που δρα εναντίον των συμφερόντων της ως χώρα που εξάγει πρώτες ύλες στην άλλη άκρη του “πολιτισμένου κόσμου”) και την ιαπωνία που εδώ και μια δεκαετία δεν έχει κρύψει τις φαντασιώσεις της να ξαναγίνει αυτοκρατορία σε πλήρη εναρμόνιση με τις αμερικάνικες φαντασιώσεις. Τίποτα μη αναμενόμενο καθώς η ιαπωνία ποτέ δεν έπαψε να είναι αμερικάνικο προτεκτοράτο.
α. Τουρκία
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο-τρεις μπαλαντερ στα μπλόκ που δημιουργούνται. Ο ένας είναι η Τουρκία που έχει δείξει να θέλει να παίξει και στα δύο ταμπλό εκεί που άνηκε πλέρια στην αμερικάνικη συμμαχία. Το πόσο βαθιά είναι αυτή η αλλαγή ή κατά πόσο θα ανατραπεί με το τέλος του ερντογαν είναι κάτι που μένει να φανεί. Το σίγουρο είναι πως οι δυτικολάγνες κοινωνικές δυνάμεις στην τουρκία τρώνε τη μία σφαλιάρα μετά την άλλη από αυτούς που περιμένουν να τους σώσουν 20 χρόνια τώρα κι άρα δεν έχουν ιδιαίτερη απήχηση. Το τελευταίο τους χαρτί που ήταν η πολύχρωμη επανάσταση στο Γκεζί και το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του σουλτάνου λίγα χρόνια αργότερα, έδειξε περισσότερο την αδυναμία τους παρά το γεγονός ότι ο σουλτάνος δεν τα πηγαίνει και πολύ καλύτερα.
β. Ινδία
Ο δεύτερος μπαλαντέρ είναι η ινδία η οποία πάντα ακούμπαγε ελαφριά στο σοβιετικό μπλοκ, όχι επειδή έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη στο σοβιετικό πρότζεκτ, αλλά διότι οι σοβιετικοί ήταν οι μόνοι που βοηθούσαν πρώην αποικίες (κούβα, αγκόλα, βιετναμ πχ) που η δύση πολύ θα ήθελε να συνεχίσει να ελέγχει. Η κατάσταση της ινδίας δεν ήταν μοναδική· οι περισσότερες χώρες του παλαιού κινήματος των αδεσμεύτων έβρισκαν περισσότερη καταννόηση από την ΕΣΣΔ απ’ οτι στη δύση. Η γιουκοσλαβία, η αίγυπτος και η κύπρος είναι μερικά παραδείγματα από τη γειτονιά μας.
Όμως εδώ και μια δεκαετία το ινδικό μαγαζί έχει δείξει ότι θέλει να παίξει και με το αγγλοσαξονικό μπλοκ. Υπάρχει μια εσωτερική διαμάχη στον ινδικό εθνικιστικό πρότζεκτ η οποία ακόμα δεν έχει λυθεί. Από τη μία -όπως και οι ρώσοι- πολύ θα ήθελαν να γίνουν μέρος της δύσης, καθώς όλο το μοντέρνο ινδικό κράτος βασίζεται στις βρετανικές φαντασιώσεις και το πιο διαδεδομένο πολιτιστικό παράδειγμα είναι το δυτικό· από την άλλη είναι αυτοί που ξέρουν καλύτερα από πολλούς άλλους τι σημαίνει αποικιοκρατία· όχι μόνο τα παλιά χρόνια, αλλά και τόσο πρόσφατα όσο στην απόσχιση του ανατολικού πακιστάν ΑΚΑ μπανγκλαντες. Την ίδια στιγμή η αύξηση της κινέζικης ισχύος δημιουργεί ανταγωνιστικά συναισθήματα στον ινδικο εθνικισμό που φαντασιώνεται ένα μέλλον τόσο λαμπρό όσο αυτό των εξίσου τριτοκοσμικών και πολυπληθών γειτόνων τους· όμως η απόσταση μεταξύ τους μεγαλώνει διαρκώς. Κάπως έτσι το ινδικό μαγαζί θα θεωρεί την αγγλοσαξονική συμμαχία “φυσικό” του σύμμαχο, προσπαθώντας να ξεχάσει ότι για τους αγγλοσάξονες οι ινδοί θα παραμένουν για πάντα κούληδες.
γ. Η Βρυξέλλα
Ο τρίτος μπαλαντές δεν είναι άλλος από τη βρυξέλλα. ΑΚΑ Ευρωπαϊκή Ένωση. Τον κατατάσσω στους μπαλαντέρ διότι παρότι ανήκει πλέρια στο αμερικάνικο μπλοκ, εδώ και 20 χρόνια όλο νιαουρίζει ότι θέλει να αποκτήσει ανεξάρτητη πολιτική. Η πιο πρόσφατη έκφανση αυτού του νιαουρίσματος ήταν η αποχώρηση των αμερικάνων από το αφγανιστάν. Γάλλοι και ισπανοί εξέφρασαν βολικά τις διαφωνίες τους θεωρώντας πως η κατοχή του αφγανιστάν θα πρέπει να συνεχιστεί και διάφοροι γραφειοκράτες δηλαδή λομπίστες άρχισαν να μιλούν για ανεξάρτητη ευρωπαϊκή πολιτική για ευρωστρατό και άλλα ευτράπελα.
Όλα αυτά είναι λόγια κενά περιεχομένου στην καλύτερη ή μια τακτική πωλήσεων οπλικών συστημάτων για τα ενδιαφερόμενα θύματα. Το δεύτερο μπορούμε να το δούμε πολύ καλά στην “ελληνογαλλική συμμαχία” -για την πατρότητα της οποίας διαγωνίζονται νδ και σύριζα· συμμαχία η οποία συνίσταται βασικά στην πώληση γαλλικών αεροπλάνων και φρεγαδών στην ελλάδα.
Όσο για το πρώτο, δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από την αντίδραση της ΕΕ στην αποχώρηση των ΗΠΑ από την συμφωνία με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα πριν από μία πενταετία. Παρότι η αποχώρηση των ΗΠΑ ήταν μονομερής και παρότι το ιραν τηρούσε τη συμφωνία (αυτά σύμφωνα με τους ίδιους τους ευρωπαίους αξιωματούχους), η ΕΕ διέκοψε κάθε εμπορική επαφή με το ιραν, επειδή τους “πίεζαν οι αμερικάνοι”. Έτσι πρακτικά το αμερικάνικο εμπάργκο κατά του Ιραν τηρείται κατά γράμμα από την ΕΕ, παρότι “διαφωνούν”.
Το ίδιο ακριβώς βλέπουμε να συμβαίνει και με την αντι-ρωσική υστερία. Παρότι η ΕΕ δεν έχει κανένα λόγο να κοντράρεται με τη ρωσία και τον νέο ψυχρό πόλεμο που οι αμερικάνοι πουσάρουν από το 2016 και μετά, συνεχίζει να είναι καβάλα στο αντι-ρωσικό άλογο με κάθε ευκαιρία που της δίνεται. Οι περισσότεροι ευρωστρατόκαυλοι που φαντασιώνονται έναν ευρωστρατό είναι συνήθως αμερικάνικα παραρτήματα που είτε φαντασιώνονται να στείλουν αυτόν τον στρατό στην ουκρανία (ΑΚΑ γερμανοί πράσινοι), είτε φαντασιώνονται να λαμβάνουν μέρος υποστηρικτικά σε αποικιακά προτζεκτάκια για τα οποία οι αμερικάνοι έχουν δηλώσει πως δεν ενδιαφέρονται (ΑΚΑ γαλλία-ισπανία).
Για να βάλουμε μια τελεία, μπορούμε να πούμε επιγραμματικά ότι ο ευρωπαίες ανήκουν στο αμερικάνικο μπλόκ με μερικές λεκτικές “επιφυλάξεις”.
92 Responses to “Ο 4ος τριαντακονταετής πόλεμος των μοντέρνων χρόνων (μέρος 1ο)”
Τα σχόλια δουλεύουν ως εξής:
- Με το πρώτο κουμπάκι κάτω αριστερά μπορείτε κάθε φορά να βλέπετε με διαφορετικό χρώμα τα καινούργια σχόλια από την τελευταία φορά που μπήκατε.
- Κάθε θρέντ (ενότητα) σχολίων έχει ένα μεγάλο - μπροστά. Αν δεν σας ενδιαφέρει το θρέντ το πατάτε και αυτό αναδιπλώνεται για να μην πιάνει χώρο
- Όταν θέλετε να γράψετε ένα μεγάλο σχόλιο λιγο άσχετο με το θρεντ και ως αφορμή σας ήρθε το σχόλιο κάποιου άλλο από άλλο θρέντ, καλύτερα φτιάξτε καινούργιο θρέντ και χρησιμοποιείστε το timestamp για να δηλώσετε από που πήρατε την αφορμή. Αλλιώς τα θρεντ γίνονται κοκορέτσι και δυσανάγνωστα.
- Το timestamp το παίρνετε με δεξί κλικ πάνω στην ώρα του σχολίου που σας άρεσε και copy link location
Στα σχόλια ισχύουν capital controls:
Καταναλώστε υπεύθυνα και καλό βόλι.
Καταναλώστε υπεύθυνα και καλό βόλι.
Leave a Reply
Τα πιο φρέσκα σχόλια
- Τα Facts των εμβολίων και τα fuckups του εμβολιαστικού αγιασμού των πιστών ημών (πρόσχωμεν) on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on
- West stands Stronk on