• Πούστηδες του κόσμου ενωθείτε

    Date: 2021.01.02 | Category: ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Tags:

    Καθώς καταλαγιάζει ο κουρνιαχτός μιας ακόμα κρίσης του δυτικού κοσμοσυστήματος, νομίζω πως είναι σχετικά απλό πια να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα για τη φύση και τις συνέπειες αυτού που ζούμε.

     

     

     

    10 χρόνια πίσω

    Νομίζω για την Έλλαδα αυτό είναι πολύ πιο εύκολο καθώς έχουμε ήδη την εμπειρία του μνημονίου που ως μηχανισμός είναι εξαιρετικά παρόμοιος με τον σημερινό. Διότι έχουμε μερικά δεδομένα, τις επίσημες εξαγγελίες και τα πραγματικά κίνητρα και 10 χρόνια μετά, όλα αυτά δεν είναι στη σφαίρα της θεωρίας συνωμοσίας, αλλά της μπανάλ πραγματικότητας.

    Το μνημόνιο και το ΔΝΤ στην ελλάδα ήρθαν επίσημα για να διορθώσουν δύο πραγματικά δεδομένα. Το υψηλό χρέος και τα υψηλά κυβερνητικά ελλείμματα. Αφορμή ήταν η κατασκευασμένη κρίση (εδώ σε περίπτωση που τότε είσασταν μικροί και διαβάζατε) των ελληνικών ομολόγων και της εξόδου της χώρας από τις αγορές. Παρόμοιες κατασκευασμένες κρίσεις δημιουργήθηκαν και στην ιταλία, την ισπανία, την πορτογαλία, αργότερα την πλήρωσε η κύπρος με αφορμή τα τραπεζικά της πλυντήρια κλπ κλπ.

    Στόχος ήταν η πανευρωπαϊκή σύγκλιση της οικονομικής πολιτικής στην ευρωζώνη, κάτι το οποίο ούτε προβλεπόταν, ούτε ήταν επιθυμητό από τις επίσημες ευρωπαϊκές συνθήκες. Η οικονομική πολιτική επίσημα είναι ανεξάρτητη σε κάθε χώρα της ΕΕ κι αυτό αποτελούσε πρόβλημα για τη βρυξέλλα. Η τραπεζική κρίση του 2008 ήταν η ευκαιρία για να μετατρέψουν την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού τομέα, σε πειθάρχηση και έλεγχο των κρατικών προϋπολογισμών της ευρωζώνης.

    Ο πραγματικός στόχος φυσικά ποτέ δεν ειπώθηκε από επίσημα χείλη παρότι ήταν μπροστά μας αρκετά ξεκάθαρα ήδη από το 2011 και την έξωση γιωργάκη από την εξουσία όταν άρχισε να λέει διάφορες μαλακίες περί δημοψηφισμάτων. Χαρακτηριστικότερο γεγονός ήταν η δημιουργία του eurogroup, ενός οργάνου που παρότι εντελώς εξωθεσμικό αποτελεί από τότε, την βάση των οικονομικών αποφάσεων όλης της ευρωζώνης.

    Αν όμως κοιτάξουμε προς τα πίσω, θα δούμε πως οι περισσότερες δημόσιες συζητήσεις δεν αφορούσαν σχεδόν ποτέ αυτόν τον στόχο, αλλά διάφορες άλλες επιμέρους λεπτομέρειες που σήμερα όχι μόνο φαίνονται αλλά και είναι παντελώς αδιάφορες.

    Ήταν το ελληνικό κρατικό χρέος υψηλό όπως και τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού?

    Ναι, αλλά σήμερα είναι 50% υψηλότερο και τα ελλείμματα πηγαίνουν στον θεό και δεν τρέχει κάστανο. Γιατί? Διότι η κεντρική τράπεζα έχει εντολή να κάνει τη δουλειά της σε αντίθεση με το 10-11 που έκανε την πάπια. Γιατί? Διότι δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για μια τέτοια “τιμωρία”.

    Είναι η τάδε ή η δείνα μείωση των μισθών, ή η τάδε ή η δείνα αύξηση των φόρων δίκαιη και επιθυμητή?

    Αγόραζαν οι έλληνες πολλές καγιέν και τα ξόδευαν στο ποτό και τις πουτάνες?

    Πρέπει το κράτος να έχει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς?

    Όλα αυτά και ένα σωρό ακόμα επιχειρήματα ήταν το καθημερινό κοσκινάκι των μνημονιακών συζητήσεων μέχρι που ήρθε ο σύριζα και το έλυσε το ζήτημα μιας και δια παντώς. Η πραγματική συζήτηση, το πως δηλαδή η ελλάδα μετατράπηκε σε μια αποικία της βρυξέλλας όπου κάθε οικονομική απόφαση περνάει από την έγκριση του γιούρογκρουπ, ήταν μια συζήτηση που βρισκόταν πάντα στο περιθώριο.

    Πάμε τώρα πίσω στο μέλλον του 2020.

     

     

     

    Ο κορονογιός

    Στις αρχές του χρόνου άρχισε να μεταδίδεται με ταχύτητα ένας νέος ιός που μπορεί σε ίσες πιθανότητες να είναι κατασκευασμένος σε εργαστήριο ή φυσικός, καθώς οι θεωρίες για την φυσική προέλευσή του είναι εξαιρετικά τυχάρπαστες, ενώ την ίδια στιγμή γνωρίζουμε επίσημα πως γίνονταν έρευνες ώστε συνηθισμένοι ιοί (όπως είναι ο κορονογιός) να αποκτήσουν νέες ιδιότητες.

    Στην πραγματικότητα αυτή η συζήτηση είναι απλά για το κουτσομπολιό της υπόθεσης, αλλά είναι καλό να την έχουμε στο μυαλό μας. Αυτός ο ιος παρότι μπορεί να εκφραστεί ως απλό κρυολόγημα, έχει την τάση να είναι πιο επικίνδυνος και θανατηφόρος ιδιαίτερα σε αδύναμους ασθενείς. Για την αντιμετώπισή του η κίνα και μια ντουζίνα χώρες της ανατολικής ασίας υιοθέτησαν την χρήση του lockdown δηλαδή της κατ’ οίκον φυλάκισης των πολιτών. Το μέτρο είναι εξαιρετικά σκληρό αλλά ο στόχος ήταν η εξάλειψη του ιού από τη χώρα. Πράγμα που στις περισσότερες από αυτές τις χώρες επιτεύχθηκε μετά από 1-2 μήνες τέτοιων σκληρών μέτρων.

    Στη δύση αυτή η αντίδραση αντιμετωπίστηκε αρχικά με χλευασμό ως ασύμβατη με τις δυτικές ελευθερίες και ως σημάδι των υπανάπτυκτων ιατρικών υπηρεσιών στην κίνα.

    Σύντομα όμως η πραγματικότητα του ιού έκανε τις περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις να εφαρμόσουν παρόμοια μέτρα στην αρχή της άνοιξης. Εξαίρεση σε αυτό αποτέλεσαν η σουηδία (η ολλανδία λίγο ημι) και κατά τόπους οι ήπα που επέμειναν στην ασυμβατότητα του μέτρου με την ιδεολογία τους. Σε αντίθεση με τις ασιατικές χώρες, τα δυτικά λοκντάουν ήταν ημίμετρα με περισσότερο ή λιγότερο υποκριτικά μέτρα. Ο επίσημος στόχος ήταν ο μη κορεσμός του συστήματος υγείας κάτι το οποίο στον πρώτο γύρο του ιού την άνοιξη του 2020 επιτεύχθηκε μόνο σε χώρες που ο ιος δεν είχε προλάβει να εξαπλωθεί. Οι χώρες της ανατολικής ευρώπης, η ελλάδα εκτός τουριστικής σεζόν, η πορτογαλία, η νότια ιταλία, η δανία, η ανατολική γερμανία κλπ. Με λίγα λόγια οι φτωχομπινέδες που δεν πήγαιναν τόσο συχνά για σκι στην ιταλία που ήταν λίγο πολύ και το αρχικό επίκεντρο του ιου στην ευρώπη και που τα αεροδρόμια τους δεν βρίσκονται στο κέντρο της κίνησης.

    Μετά ήρθε το καλοκαίρι, ο ιος υποχώρησε και σχεδόν εξαφανίστηκε στο β.ημισφαίριο. Οπότε λίγο πολύ στην κατηγορία του περιορισμού των ελευθεριών ανατολή και δύση ισοφάριζαν καθώς και τα δυτικά λοκντάουν κράτησαν 2-3 μήνες το πολύ.

    Όμως εντελώς προβλέψιμα ο ιος ξανα-εμφανίστηκε το επόμενο φθινόπωρο. Αυτή τη φορά την πλήρωσαν και οι χώρες που γλύτωσαν τον πρώτο γύρο, ακριβώς διότι τα μέτρα που πάρθηκαν ήταν λίγο πολύ κοινά σε όλη τη δύση και τελικά δεν υπήρχε κάτι μαγικό στη δική τους συνταγή.

    Την ίδια στιγμή εφαρμόστηκαν ξανά πολύ παρόμοια ημι-λοκντάουν με αιχμή του δόρατος τη χρήση μπούρκας φυλαχτό σε κλειστούς ή ακόμα και σε ανοιχτούς χώρους (στις πιο πιστές χώρες) και τον μεγαλύτερο ή μικρότερο κατ’ οίκον περιορισμό των πολιτών για όλη τη χειμερινή σεζόν.

    Σε αντίθεση με τις χώρες την ανατολικής ασίας που εξάλειψαν τον ιο και τώρα κυκλοφορούν χωρίς μπούρκες όταν δεν υπάρχει λόγος, ο επίσημος στόχος στη δύση δεν ήταν ποτέ η εξάλειψη, διότι αυτό προϋποθέτει να ελέγχεις τα σύνορά σου για το ποιος μπαίνει και βγαίνει.

    Έτσι αυτό που ζούμε σήμερα στα περισσότερα κομμάτια της ευρώπης είναι η εξαιρετικά δυσάρεστη κατάσταση της κατ’ οίκον φυλάκισης με μερικές εξαιρέσεις προαυλισμού και shopping που μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο επιεικείς ανάλογα με τη χώρα και την φάση της σελήνης. Αυτή η φυλάκιση όχι μόνο θα διαρκέσει τουλάχιστον 7 με 8 μήνες αλλά δεν δείχνει να έχει παρά οριακό αντίκτυπο στους θανάτους από τον ιο.

    Το ελληνικό λοκντάουν είναι μια καλή τέτοια περίπτωση καθώς εφαρμόστηκε το πιο σκληρό γαλλικό μοντέλο (με απαγορεύσεις νυχτερινής κυκλοφορίας, κλείσιμο καταστημάτων, sms για προαυλισμό και μπούρκες ακόμα και την ώρα που κοιμόμαστε) και παρόλαυτά 2 μήνες αργότερα οι νεκροί συσσωρεύονται κάθε μέρα με σχετικά αμείωτη ένταση και η ελλάδα πια είναι μία ακόμα χώρα του ευρωπαίκού μέσου όρου (αν και ακόμα ευτυχώς προς την κάτω πλευρά).

    Εδώ λοιπόν αρχίζει και δημιουργείται ένα εξαιρετικό πρόβλημα καθώς οι “δεσποτικές” κυβερνήσεις της ανατολικής ασίας δεν έχουν εφαρμόσει τέτοια μέτρα από τον προηγούμενο απρίλη τη στιγμή που όλη η δύση βρίσκεται σε μια μόνιμη κατάσταση ημι-παράνοιας και κατ’ οίκον εγκλισμού εκτός αν είναι να πας στη δουλειά.

     

    Ως μαγική λύση σε αυτό το πρόβλημα έχουν προταθεί τα εμβόλια, τα οποία η δύση προσπαθεί να παράγει σε μια ντουζίνα εκδοχές, επικρατέστερες των οποίων είναι μια σειρά από καινούργια εμβόλια (τα περίφημα mRNA). Το marketing point αυτών των εμβολίων είναι, πως σε αντίθεση με τα παραδοσιακά εμβόλια, είναι πολύ εύκολο να σχεδιαστούν και να παραχθούν· κρατήστε κι αυτό στο μυαλό σας.

    Και καθώς είμαστε λιγότερο ή περισσότερο κλεισμένοι στα σπίτια μας, έχουμε το χρόνο να βάλουμε μια άνω τελεία και να ξεφύγουμε από τις καθημερινές ειδήσεις με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε. Όπως και στο παράδειγμα των μνημονίων, οι συζητήσεις αυτές είναι σχεδόν βέβαιο πως είναι λίγο επιφανειακές.

     

    Για αρχή υπάρχει τρόπος να καταπολεμηθεί ο ιος?

    Ναι κι αυτό ήταν προφανές από την αρχή πως θα έπρεπε να αφορά τόσο την εξάλειψη του ιου από το εσωτερικό της χώρας με ένα σύντομο αλλά καθολικό λοκντουν, όσο και σε δεύτερο βαθμό τον έλεγχο του ποιος μπαίνει στη χώρα (καραντίνες κλπ).

    Μια ντουζίνα ασιατικές χώρες αλλά και η ελλάδα το τρίμηνο μάρτη-απρίλη-μάη το αποδεικνύουν πέρα από πάση αμφιβολία. Παρότι στην ελλάδα το λοκντάουν δεν ήταν καθολικό και δεν έκλεισαν όλες οι επιχειρήσεις, η μικρή επαφή της χώρας με τα επίκεντρα του ιου την προστάτευσαν.

    Για κάποιο γαμημένο λόγο που δεν αφορά σίγουρα την ελευθερία (διότι αυτή έχει περιοριστεί πολύ περισσότερο και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα), στη δύση πλην ελαχίστων (ασιατικών και πάλι) εξαιρέσεων (νεα ζηλανδία) δεν ακολουθήθηκε ποτέ αυτή η πολιτική.

     

    Υπάρχει τρόπος να μειωθεί η θνησιμότητα του ιου?

    Και εδώ η απάντηση είναι θετική καθώς η συσσώρευση γνώσης μας από την κλινική αντιμετώπιση του ιου δείχνει ότι δύο σχετικά συγγενή, πάμφθηνα και παρόμοια φάρμακα, η υδροχλωροκίνη και το ivermectin βοηθάνε ένα πολύ ικανό ποσοστό αδύναμων ασθενών να περάσει την ασθένεια πιο ελαφριά.

    Η υδροχλωροκίνη πολεμήθηκε και εξαλείφθηκε από τη δύση σε ένα τεράστιο κυνήγι μαγισσών και σήμερα αποτελεί λέξη ταμπού στους ιατρικούς κύκλους. Το δραματάκι το ζήσαμε λάιβ.

    Το Ivermectin ήρθε λίγο αργότερα και ενώ δεν πολεμήθηκε τόσο σθεναρά, την ίδια στιγμή σιωπηρά άρχισε να εξαφανίζεται. Από τη νότιο αφρική μαθαίνουμε ότι έχει απαγορευθεί στη χώρα και πέρα από μερικά πρωτοσέλιδα πριν μερικους μήνες είναι παντελώς εξαφανισμένη ως θεραπεία τόσο από τις ειδήσεις (πχ 1,2,3) όσο και από τα επίσημα προτόκολα της λοιμοξιολογικής εταιρίας που είναι κοινό με του ΕΟΔΥ. Το twitter, ως ένα από τα μονοπώλια που έχουν αναλάβει το gatekeeping της ενημέρωσης, έκοψε τη δημοσιοποίηση ερευνών όπου το ivermictin φαίνεται ότι δουλεύει και προφυλακτικά κατά του ιου.

    Αντιθέτως το πατενταρισμένο και πανάκριβο αλλά αναποτελεσματικό ρεμντσιβιρ αποτελεί βασική θεραπευτική επιλογή στη δύση και το ίδιο διαφημίζονται τα πανάκριβα και εξίσου πλήρως ελεγχόμενα από τις μεγάλες φαρμακευτικές μονόκλωνα αντισώματα ανεξάρτητα με το αν δουλεύουν ή όχι. Το τούιτερ και οι άλλοι μπάτσοι της ελεγχόμενης ενημέρωσης τα διαφημίζουν κάθε μέρα ανεξάρτητα με το αν δουλεύουν (και το ρεμντσιβιρ δεν δουλεύει).

    Και ως τελικός απομηχανής θεός αυτής της ιστορίας στη δύση όπως είπαμε διαφημίζονται τα εμβόλια, δουλεύουν δεν δουλεύουν.

     

     

    Ι spy with my little eye

    Ελπιζώ να αρχίσετε να βλέπετε το pattern και να μην είστε τόσο τεμπέληδες για να νομίζετε πως το pattern είναι τα φράγκα. Τα φράγκα είναι αδιάφορα όπως ελπίζω πως σας έχουν πείσει 10 χρόνια QE, διότι τα φράγκα τα τυπώνουμε στον υπολογιστή και μετά τα μοιράζουμε στους πλούσιους φίλους μας γιατί να κάνουμε τόση φασαρία για να δώσουμε μερικά δις στην πφάιζερ όταν δίνουμε στον κάθε τυχάρπαστο μασκ 10 φορές περισσότερα?

    Αν είστε τόσο κολλημένοι ώστε να σκέφτεστε μόνο σε όρους χρημάτων, τότε σκεφτείτε ποια είναι η άλλη παραδοσιακή ιδιότητα των χρημάτων στο μοντέρνο κόσμο.

     

    Και αυτή δεν είναι άλλη από τον έλεγχο. Αν κάτι λείπει από το δυτικό σύστημα αυτή τη στιγμή, δεν είναι τα χρήματα, αλλά ο έλεγχος. Το brexit και η εκλογή τραμπ έδειξαν πέρα από πάση αμφιβολία το πόσο εύκολο είναι να ανατραπούν για τις φιλελέ ελιτ όλα αυτά που διαφημίζουν ως αναπόδραστες πραγματικότητες του κόσμου. Αυτό τους φόβισε πραγματικά και από τότε προσπαθούν να ελέγξουν την διαδικασία.

    Μέχρι το 2020 αυτό το βλέπαμε στην περίφραξη και τον έλεγχο του ίντερνετ από τα μονοπώλια του. Οι μόνοι που ένιωσαν στο πετσί τους το νέο λιμπεραλιστάν, είναι οι γάλλοι, καθώς ο μακρον, που διαφημίστηκε ως το μεγαλύτερο πουλέν κατά του λαϊκισμού, έδειξε πέρα από πάση αμφιβολία ότι το μόνο που θα αντιμετωπίσουν οι διαφωνούντες είναι πούτσα και ξύλο.

     

    Με αφορμή τον ιο το βλέπουμε να συμβαίνει πολύ πιο σκληρά και πολύ πιο πραγματικά στη ζωή μας σε ολόκληρη τη δύση. Σε όλη την ευρώπη κάθε δύο βδομάδες έχουμε και ένα νέο σετ από κανόνες προαυλισμού, κανόνες που πολύ συχνά είναι αντιφατικοί μεταξύ τους· το μόνο που παραμένει σταθερό είναι ότι ο παραλογισμός αυτών των κανόνων αυξάνεται συνεχώς.

    Το ίδιο συμβαίνει και με τις μόδες του συρμού που προωθούνται από τα ΜΜΕ. Αυτό το μήνα έγιναν της μόδας τα rapid test για να δεις τους ηλικιωμένους στις γιορτές, ένα γρήγορο συγχωροχάρτι για όλη την οικογένεια. Τον άλλο μήνα θα είναι κάτι άλλο φυσικά.

    Όπως περιέγραφε και ο διοικητής του γκέτο της βαρσοβίας, είναι σημαντικό να τους βάλεις να βρίσκονται συνεχώς σε κίνηση με την ελπίδα πως θα τα πάνε λίγο καλύτερα. Τη μία ένα χαρτί που θα τους επιτρέπει να ψωνίζουν, την άλλη έναν έρανο για να δώσουνε τα παλτά τους στους στρατιώτες του ανατολικού μετώπου με την ελπίδα πως θα υπάρξει κάποια επιείκια· το σημαντικό είναι να μην μένουν αδρανείς.

    Το pattern με τα φάρμακα και το πως αντιμετωπίζεται ο ιος δεν είναι το πόσοι θα ζήσουν και πόσοι πεθαίνουν κάθε μέρα. Δεν είναι καν πια φάρμακα είναι αποτελεσματικά ή όχι. Όλα αυτά είναι αδιάφορα καθώς δίνουμε το αναποτελεσματικό ρεμντσιβιρ με το κιλο. Το σημαντικό είναι ποιος ελέγχει αυτά τα φάρμακα και τα φάρμακα που δεν ελέγχονται ή απαγορεύονται ή εξαφανίζονται από την πραγματικότητα.

    Ακριβώς το ίδιο pattern συμβαίνει και με τα εμβόλια. Δεν έχει σημασία αν δουλεύουν, τι παρενέργειες έχουν, πόσο κάνουν κλπ κλπ. Αυτό που έχει σημασία είναι να τα ελέγχουν οι φιλελέ ελιτ μας, κι όχι κάτι βρωμιάρηδες κινέζοι ή ρώσοι. Ακόμα κι αν πάρει ποτέ άδεια το ρώσικο ή το κινέζικο εμβόλιο στη δύση, αυτό θα είναι για τα μάτια του κόσμου ή όταν δεν θα έχει πια σημασία.

     

    Αν θέλετε ένα ακόμα σημείο του pattern κοιτάξτε τη φασαρία που έγινε με τον περίφημο βρετανικό υπότυπο του ιου. Πριν ακόμα μάθουμε αν αυτός ο υπότυπος έχει πράγματι διαφορετικό φαινότυπο ή όχι (πριν ακόμα δηλαδή μάθουμε αν αυτός ο υπότυπος συμπεριφέρεται διαφορετικά από τους υπόλοιπους), η moderna (ή μια εκ των δύο που παράγει mRNA εμβόλια) έσπευσε να μας καθησυχάσει πως μπορεί να έχει έτοιμο νέο εμβόλιο μέσα σε 6 εβδομάδες. Φυσικά δεν ξέρουμε αν θα χρειάζεται νέο εμβόλιο κάθε χρόνο, αλλά αν χρειαστεί να ξέρετε ότι είμαστε έσω έτοιμοι για να συμπληρώσετε το διαβατήριό σας.

    Αν υπάρχει λοιπόν μια κοινή συνισταμένη αυτή είναι ο καθολικός κοινωνικός έλεγχος και πείτε μου έναν αυταρχικό ηγέτη από αυτούς που η δύση τόσο πολύ σιχαίνεται, που έχει καταφέρει να βάλει τους υπηκόους του να στέλνουν sms κάθε φορά που ξεμυτίζουν από το σπίτι.

     

     

    Πούστηδες και παλικάρια

    Είναι λοιπόν σημαντικό να καταλάβουμε, όπως και με το μνημόνιο, πως οι λεπτομέρειες αυτής τις ιστορίας όχι μόνο δεν είναι εκ των προτέρων γνωστές αλλά είναι και πρακτικά αδιάφορες. Τι σημασία έχει αν τα πτυχία των κολλεγίων θα αναγνωριστούν από το ΤΕΕ το 2014 ή το 2020 όπως έγινε? Αυτό που έχει σημασία είναι το πρόσημο θα είναι σταθερό και πως όλο αυτό που ζούμε είναι μια άσκηση κοινωνικής μηχανικής όπως και το μνημόνιο.

    Όταν θα κλείνουν τα μαγαζιά για λόγους υγειονομικούς θα κλείνουν πάντα τα σωστά μαγαζιά και ποτέ η άμαζον κι ας έχει τεράστια κέντρα διαλογής με εκατοντάδες εργαζομένους στο καθένα. Όταν θα παίρνει άδεια ένα φάρμακο ή ένα εμβόλιο αυτό θα πρέπει να είναι από το σωστό είδος. Το να διαμαρτυρηθούμε γι’ αυτό είναι από μόνο του μια μάταιη άσκηση, ακριβώς διότι το ερώτημα είναι λάθος από την αρχή του. Είναι σαν να διαπραγματευόμαστε για το αν έχει περισσότερο νόημα η απαγόρευση κυκλοφορίας να ισχύει από τις 22.00 ή από τις 24.00

    Έτσι όταν θα υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση, αυτή θα έχει μόνο ενδυματολογικό ή κάποιο άλλο αδιάφορο χαρακτήρα. Είστε μασκοφόρος ή αρνητής μασκών? Κι αν είστε μασκοφόρος, φοράτε τη σωστή μάσκα? Κι αν φοράτε την σωστή, την φοράτε καλά? Για προσέξτε λίγο που χώνετε τα δαχτυλά σας.

    Αν μη τι άλλο στη δύση είμαστε χρόνια τώρα εκπαιδευμένοι σε αυτού του είδους τις εντελώς επιφανειακές διαμάχες. Είστε cis ή είστε trans? Είστε POC ή είστε white priv ?

    Και σε όλο αυτό τον πανικό -όπως και στο μνημόνιο- θα πρέπει να κοιταχτούμε με τους γύρω μας και να μετρηθούμε ποιοι είναι οι πούστηδες και ποιοι τα παλικάρια.

     

     

    Ώπα ώπα μεγάλε, μισό, εγώ δεν ήμουν ποτέ πούστης κι ας το είχα κάποτε σκεφτεί πως ίσως κι αν. Μήπως να ορίσουμε τον πούστη πρώτα· διότι αν δεν τον ορίσουμε πως θα πάρουμε θέση? Δηλαδή μετράει ακόμα και μια πιπούλα?

    Σε αντίθεση με τον φανταστικό κόσμο των σούπερ ηρώων ή τα gender studies που ανήκουν κι αυτά στο ίδιο σύμπαν, το να καταλάβεις τι είναι καλό και τι κακό δεν είναι εύκολο πράγμα. Από μόνο του. Πόσο μάλλον όταν όλα τα μεγάφωνα τριγύρω μας μας λένε ότι το κακό και το καλό ορίζεται (αυτό το μήνα) με το ποιος φοράει μάσκες και πόσο σωστά τις φοράει.

    Για την ακρίβεια σπάνια ήταν ποτέ εύκολο ακόμα και για γεγονότα που σήμερα ορίζονται ως άσπρο μαύρο όπως το δεύτερο ημίχρονο του ευρωπαϊκου πολέμου (1939-1945). Οπότε όχι δεν χρειάζεται να ορίσουμε τίποτα ιδιαίτερα, γιατί δεν πρόκειται για ένα μεγάλο ναι κι ένα μεγάλο όχι. Όποιος δεν θέλει να κάνει το εμβόλιο δεν είναι απαραίτητα πούστης (αν και την έχει πάρει την πιπούλα του), κι όποιος το κάνει δεν είναι απαραίτητα παλικάρι. Αλλά σας υπόσχομαι ότι στο προσωπικό επίπεδο δεν θα είναι δύσκολο να τους αναγνωρίσεις, όσο εύκολο είναι να γνωρίσεις έναν κιτρινογίλεκο.

    Τα παλικάρια θα έχουν την τάση να κονφορμίζουν με κάθε ιδέα του συρμού και επειδή οι μόδες αλλάζουν γρήγορα είναι εύκολο να τους καταλάβεις σε σχέση με αυτούς που έχουν αρχές. Δηλαδή ένας υποχόνδριος μπορεί να φόρεσε πρώτος μάσκα και μάλιστα να στραβοκοιτά οποιονδήποτε δεν φορά, αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει να τη φορά ακόμα κι όταν όλοι οι άλλοι θα γλωσσοφιλιούνται εμβολιασμένοι στο δρόμο 🙂

    Αντίθετα αν κάποιος αλλάζει άποψη 8 φορές το χρόνο μπορεί να είναι απλά χαζοχαρούμενος, αλλά μόνο αν αυτές οι απόψεις του αλλάζουν λίγο τυχαία. Αν αλλάζουν σε πλήρη αρμονία με τα κελεύσματα της προπαγάνδας, τότε απλά ψάχνει να κρυφτεί κι αυτός ανάμεσα στα παλικάρια. Σαν να είσαι ο φρέντι μέρκιουρι και να αφήνεις μουστάκι που έλεγαν και οι παλιές παροιμίες

    Για εμένα οδηγό αποτελεί πάντοτε η αρχή της καλοσύνης. Your mileage may vary.

    Όπως λοιπόν και τις παλιές καλές εποχές, οι πούστηδες θα πρέπει να αναγνωρίζονται με νύξεις και σημάδια και αθώες (για τους αμύητους) παρατηρήσεις (σαν τα μουστάκια και το σε ποιο πάρκο πας για περίπατο). Και να έχουν αρκετή κατανόηση ακόμα και γι’ αυτούς που δεν θέλουν να βγουν από τη ντουλάπα.

    Διότι οι αλλαγές και οι καρπαζιές θα έρχονται με το κιλό από εδώ και πέρα και ο έλεγχος της κοινωνικής ειρήνης θα είναι πιο σκληρός από αυτόν των κίτρινων γιλέκων· οι πούστηδες δεν θα βρουν εύκολα αποκούμπι (πολιτικό ή κοινωνικό), όπως άλλωστε δεν βρήκαν και οι γιλέκοι (ευτυχώς από μία άποψη, σκεφτείτε να είχαμε έναν ακόμα τσίπρα ή έναν ακόμα ντιμάγιο, τον άλλον του ποδέμος τον ξέχασα ήδη, γκαρσόν?)

    Καλό κουράγιο λοιπόν με τη νέα χρονιά και με το καλό να μας μπει. Το μόνο που δεν ξέρουμε ακόμα είναι το πόσο βαθιά.