• Οίκοι αξιολόγησής: κοίτα ποιος μιλά

    Date: 2009.12.10 | Category: OIKONOMIA, ΔΙΕΘΝΗ | Tags: ,,,

    Ανάμεσα στα κουφάρια των τραπεζών και τα φαντάσματα των οικονομιών που καταρρέουν περιφέρονται αμέριμνα οι λολίτες της κρίσης που ονομάζονται εταιρίες αξιολόγησης, προσπαθώντας να μας κάνουν να ξεχάσουμε τον ρόλο τους στην κατάρρευση. Οι κυβερνήσεις και οι εταιρίες εκδίδουν ομόλογα, δηλαδή ζητάνε χρήματα με αντάλλαγμα κάποιο τόκο. Επειδή όμως δεν ξέρουμε εάν τα ομόλογα της Μπαρμπαμπρίλιος ΑΕ είναι αρκετά αξιόπιστα, ρωτάμε μια εταιρία αξιολόγησης. Όσο λιγότερο αξιόπιστη είναι η Μπαρμπ ΑΕ, τόσο μεγαλύτερο επιτόκιο ζητάμε για το ρίσκο μας.

    Εδώ και δεκαετίες υπάρχουν ομόλογα για όλα τα γούστα. Από το πολύ βέβαιο ομόλογο του γερμανικού δημοσίου, μέχρι τα ομόλογα που εκδίδει και το τελευταίο μπακάλικο. Αυτό που άλλαξε τα τελευταία 10 χρόνια ήταν ένα τρύκ. Το μπακάλικο της γειτονιάς πήγαινε σε έναν ασφαλιστικό οργανισμό σαν την AIG και πλήρωνε ένα ποσό για την πιθανότητα να χρεοκοπήσει και το ομόλογο να καταρρεύσει. Αυτό το ποσό είναι τα γνωστά πια CDS (credit default swaps) και υπόσχονταν στον κάτοχο του ομολόγου πως σε περίπτωση χρεοκοπίας του μπακάλικου, η ασφαλιστική θα τον αποζημίωνε. Αρά ο κάτοχος του ομολόγου δεν είχε κανένα ρίσκο. Μετά από αυτό πήγαιναν σε μια εταιρία αξιολόγησης και βάση της παραπάνω λογικής, η εταιρία έδινε την αίγλη του γερμανικού ομολόγου στο περίπτερο της γειτονιάς.

    Θα αναρωτηθείτε ποιος είναι ο λόγος να προχωρήσεις σε μια τέτοια απάτη από τη στιγμή που όλοι ξέρουμε πως οι γερμανοί και το περίπτερο δεν είναι το ίδιο και το αυτό? Μία τράπεζα λοιπόν έπαιρνε ομόλογα από πολλά περίπτερα τα πακέταρε σένα δομημένο ομόλογο το παραγέμιζε μπαχαρικά και ακατανόητα μαθηματικά μοντέλα και το πρόσφερε στην πιάτσα ως ομόλογο που διατηρούσε την αίγλη του γερμανικού δημοσίου. Ποιός το βεβαίωνε αυτό? Μα φυσικά η εταιρία αξιολόγησης. Αφού λοιπόν τα περίπτερα είναι πια το ίδιο ασφαλή με το γερμανικό κράτος, οι τράπεζες άρχισαν να πουλάνε “ασφαλή”, “χωρίς ρίσκο” ομόλογα περιπτέρων με πεντιγκρί από τον οίκο αξιολόγησης. Έτσι οργανισμοί που αγοράζουν ομόλογα (όπως τα ασφαλιστικά ταμεία ή τα αμοιβαία κεφάλαια) “πείσθηκαν” πως κάνουν μια αγορά “χωρίς ρίσκο” και αγόρασαν ομόλογα περιπτέρων. Όταν τελικά αποδείχθηκε πως τα ομόλογα περιπτέρων δεν ήταν τελικά και τόσο ασφαλής επένδυση, οι τραπεζίτες, οι διοικητές των ταμείων, οι fund managers και οι υπουργοί οικονομικών, έδειξαν όλοι μαζί τις εταιρίες αξιολόγησης. Πού τους ξεγέλασαν. Κι έτσι όλοι συνεχίζουν χαρούμενοι να κάνουν τη δουλειά τους και οι συντάξεις σας περασμένα ξεχασμένα.

    Αυγή, 10 Δεκέμβρη 2009