• Η αργεντινή και οι “αγορές”

    Date: 2010.06.24 | Category: OIKONOMIA | Tags: ,,,,,

    Κάποια μέσα διαφήμιζαν εχθές την επάνοδο της αργεντινής στις διεθνείς αγορές μετά τη στάση πληρωμών ομολόγων ύψους 93δις δολαρίων το 2001. Η ακριβής είδηση έλεγε πως το 66% των επενδυτών δέχθηκαν τους όρους της ανταλλαγής (swap). Όσο κι αν έψαξα λοιπόν δεν βρήκα πουθενά γιατί αυτή η είδηση μεταφέρεται ως επάνοδος της αργεντινής στις αγορές.

    Το φέσι ύψους 93δις δολαρίων που έβαλε η αργεντινή το 2001, ήταν η μεγαλύτερη στάση πληρωμών που είχε συμβεί ποτέ. Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις και εκβιασμούς, ο περονιστής Νέστορ Κίρχνερ το 2005, έπεισε το 76% των επενδυτών που είχαν αργεντίνικα ομόλογα να τα ανταλλάξουν με άλλα χαμηλότερης αξίας και μεγαλύτερης διάρκειας. Οι κάτοχοι των 70δις δέχθηκαν λοιπόν να πάρουν στην ουσία 25-35% της αξίας των ομολόγων που διέθεταν. Με λίγα λόγια για κάθε δολάριο παλιού ομολόγου, ο επενδυτής έπαιρνε 25-35 σεντς. Κάπου εκεί κοντά (τον γενάρη του 2006), η αργεντινή ξεπλήρωσε και το σύνολο των περίπου 9δις που χρώσταγε στο ΔΝΤ, μια απόφαση περισσότερο πολιτική που ήθελε να δείξει την απεμπλοκή της Αργεντινής από τις βδέλες του ΔΝΤ. Άλλωστε το 2006 ήταν μια χρονιά που το ΔΝΤ έβλεπε τους πελάτες του να μειώνονται δραματικά.

    Βλέπετε το “καλό” όνομα του ΔΝΤ είχε γίνει συνείδηση στους περισσότερους πολιτικούς του αναπτυσσόμενου κόσμου μετά το παράδειγμα της ασιατικής κρίσης του 1997. Εκεί, όποια χώρα ακολούθησε τις συμβουλές του ΔΝΤ ή καθυστέρησε δραματικά να ξεφύγει από την κρίση ή βυθίστηκε ακόμη πιο βαθιά. Ο Κίρχνερ λοιπόν, θέλοντας να δείξει πως αλλάζει σελίδα σε αυτή την 20ετή σχέση με το ΔΝΤ, το ξαπόστειλε μια και καλή.

    Παρόλαυτα, υπήρχαν περίπου 23δις που άνηκαν σε επενδυτές που δεν δέχθηκαν την αλλαγή των ομολόγων, επιθυμούσαν να εξοφληθούν στο 100% της αξίας τους και εμπόδιζαν κάθε προσπάθεια της Αργεντινής να προσφύγει στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. 9 χρόνια αργότερα λοιπόν, και μετά από σκληρούς εκβιασμούς, το 66% αυτών των 23δις δέχθηκαν μια παρόμοια ανταλλαγή (swap) με αυτή του 2005. Αυτή ήταν και η χθεσινή είδηση. Κάτι πολύ θετικό για την αργεντινή, διότι πια είναι πολύ λίγοι εκείνοι οι ομολογιούχοι (συγκεκριμένα κατέχουν ομόλογα αξίας 6δις) που βάζουν εμπόδια στην πρόσβαση της αργεντινής στις διεθνείς αγορές.

    Πόρισμα 1ο: Η αργεντινή τόσα χρόνια αναγκαζόταν να εκδίδει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, διότι δεν μπορούσε να δανειστεί από το εξωτερικό.

    Πόρισμα 2ο: Ακόμα κι αν ξεπεράσει και τα τελευταία εμπόδια, το επιτόκιο που θα χρεωθεί για τα καινούργια ομόλογα θα υπερβαίνει πιθανότατα το ληστρικό 10%.

    Πόρισμα 3ο: Παρότι η αργεντινή είχε ανάπτυξη της τάξης του 5%, ο πληθωρισμός συνεχίζει να τρέχει στο 25% κάνοντας δύσκολη κάθε προσπάθεια συσσώρευσης κεφαλαίων στο εσωτερικό.

    Πόρισμα 4ο: Θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν λέμε πως σε περίπτωση στάσης της Ελλάδας (με χρέος 300δις), η επάνοδός μας στις αγορές θα είναι σύντομη. 10 χρόνια τώρα η αργεντινή δεν το έχει καταφέρει, εκτός εάν θεωρούμε πλησιέστερο παράδειγμα για την ελλάδα την πυρηνική Ρωσία και τη στάση του 1998.