• Τοστιέρες, τερμινατορ και τράμπ (μέρος δεύτερο)

    Date: 2017.01.23 | Category: ΔΙΑΦΟΡΑ | Tags:

    Κι αφού όλες όσες ασχολήθηκαν κατάλαβαν πόσο εύκολο είναι να καταρρίψεις μια στουρανρο-έρευνα, ας πάμε και στο διαταύτα. Γιατί ασχολούμαστε εμείς μαζί της, γιατί όλοι οι άλλοι και γιατί τώρα.

     

     

    Adidas Speed Factory

    Αν ψάξετε στο youtube τον παραπάνω τίτλο θα βρείτε διάφορα βιντεάκια από το σουπερ αυτόματο πιλοτικό εργοστάσιο παραγωγής παπουτσιών της adidas. Σε αυτά τα καβλερά βιντεάκια μπορείτε να δείτε μερικά industrial 3d printers (από αυτά που κυκλοφορούν εδώ και 20 χρόνια), ένα πολύ εντυπωσιακό laser engraver που γράφει Made in Germany πάνω στο ελπίζω δέρμα του παπουτσιού (έχω ένα τέτοιο μεγέθους Α3 που έφτιαξα με 150ευρώ ακριβώς δίπλα μου αυτή τη στιγμή) και μερικά ακόμα καθρευτάκια για ιθαγενείς.

    Φυσικά τα adidas που φοράτε δεν έχουν καμία σχέση με το εν λόγω “πιλοτικό” εργοστάσιο το οποίο έφτιαξε μόνο 500 ζευγάρια και μάλιστα εντελώς διαφορετικά από αυτά που φτιάχνουν τα μαυριδερά βιετναμεζικα χεράκια. Διότι τα ρομποτικά παπούτσια δεν είναι ίδια με τα κλασικά (σύμφωνα με την ίδια την adidas). Καλύτερα χειρότερα θα σας γελάσω.

    Τα ταϊλανδέζικα ή κινέζικα χεράκια που έφτιαξαν τα adidas σας από την άλλη μεριά τα έφτιαξαν με τον ίδιο λίγο πολύ τρόπο που φτιάχνουμε παπούτσια τα τελευταία 100 χρόνια. Η παραγωγή παπουτσιών είναι μια κλασική εντάσεως εργασίας υπόθεση (όπως και σωβράκων, πουκαμίσων κλπ). Με λίγα λόγια το βασικό κόστος του προϊόντος είναι η εργασία. Γι’ αυτό και η adidas έχει μόλις 3 σημεία παραγωγής στη γερμανία και ένα στη γαλλία (και δεν ξέρουμε καν τι φτιάχνουν εκεί).

    Και το ρομποτικό εργοστάσιο δεν πρόκειται να ξεκινήσει σύντομα να κλέψει τις δουλειές από τα χέρια φτωχών βιετναμέζων, καθώς αυτά τα ρομποτικά εργοστάσια θα αρχίζουν να εμφανίζονται “μεσοπρόθεσμα”. Θέλετε να σας το κάνω και κακάκια ή σας φτάνει και μόνο η λέξη (θυμηθείτε πλατείες, παπανδρέου το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα εεε?).

    Γιατί λοιπόν όλος αυτός ο πανικός με τα ρομπότ, τα drones και γενικά τον terminator που μας έχει κατακλύσει τον τελευταίο χρόνο στα γνωστά fake news?

     

     

    Ο ελέφαντας στο δωμάτιο

    Από το 2008 γράφουμε σχεδόν μια δεκαετία σε κρίση, και ενώ στις επίσημες αφηγήσεις προσπαθούσαν να κρατήσουν τα πάντα σταθερά με συνδετήρες και QE, στην ουσία η πλατιές μεσαίες τάξεις της δύσης είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένες, ακριβώς διότι βυθίζονται αύτανδρες προς την ανυπαρξία. Την δυσαρέσκειά τους αυτή προσπάθησαν να διαχειριστούν διάφοροι τσίπρες, μπάμιες και ποδέμος με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα.

    Αλλά ο ελέφαντας ήταν πάντα εκεί. Η παγκοσμιοποίηση κι όχι η αυτοματοποίηση ήταν ο κινητήριος μοχλός της πτώσης του κόστους των επιχειρήσεων τα τελευταία 25 χρόνια. Αυτό το ιερό τέρας της μετά το 1990 τάξης πραγμάτων πρέπει να σωθεί με πάση θυσία, γιατί σε αυτό είναι βασισμένη ολόκληρη η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων. Η αντίφαση λοιπόν υπήρχε, το μόνο που δεν υπήρχε ήταν η φωνή που να την εκφράσει. Ο τραμπ δεν έκανε τίποτα άλλο από το να κηρύξει τον πόλεμο στο σημερινό κατεστημένο χρησιμοποιώντας ως κινητήριο μοχλό τη δυσαρέσκιά της κοινωνίας του για τα 8 χρόνια ομπαμικής καταστροφής.

    Το πρόβλημα του μπάμια στο εσωτερικό δεν ήταν ότι κατέστρεψε περισσότερες χώρες από οποιονδήποτε άλλο αμερικάνο πρόεδρο. Οι αμερικάνοι παραδοσιακά δεν ενδιαφέρονται για χώρες που συχνά πυκνά δεν ξέρουν καν να δείξουν στο χάρτη. Ούτε ήταν ότι απέλασε περισσότερους μαυριδερούς από οποιονδήποτε άλλο πρόεδρο. Ακόμα κι αν οι μη πολίτες μπορούν να ψηφίσουν σε κάποιες πολιτείες (ανεπίσημα), παραδοσιακά οι ψηφοφόροι στη δύση δεν ενδιαφέρονται για τους μη-ψηφοφόρους.

    Το πρόβλημα του μπάμια στο εσωτερικό ήταν πως παρέλαβε τις ΗΠΑ στην απαρχή της κρίσης και 8 χρόνια αργότερα παραδίδει ένα ακόμα χειρότερο μπάχαλο. Και ο dow jones που σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, είναι μέρος αυτού του μπάχαλου.

    Πραγματικά δεν υπήρχε καλύτερος πρόεδρος που να μπορούσε να περάσει επί 8 χρόνια τις ίδιες πολιτικές που ευθύνονται για την κρίση ως λύσεις. Το ότι ήταν μαυριδερός και έλεγε και ωραία αστεία ήταν σαφώς στα προτερήματα αυτού του ταχυδακτυλουργικού.

    Όταν όμως τον ρωτούσες για τα πράγματα που καίνε τις μεσαίες τάξεις, όπως οι δουλειές που τις δημιούργησαν εξαρχής, ο μπάμιας θα σου χτυπούσε φιλικά στην πλάτη θα σου έλεγε tough luck και θα σου πρότεινε να αρπάξεις μια από τις νέες ευκαιρίες πλουτισμού που ανοίγονται μπροστά σου.

    Το 1997 το σύστημα αυτό δούλεψε περίφημα και δημιουργήθηκαν οι λεγόμενες dot-com bubbles. Το 2002 που έσκασαν αυτές η νέα ευκαιρία ήταν η κτηματαγορά, αλλά το 2008 το μόνο που μπορούσε να προτείνει ο μπάμιας ήταν να φτιάξεις μια startup για το apple ή το android market. Ή να φτιάξει ένα kickstarter. Το πόσο καλά λειτούργησαν αυτές οι ιδέες δεν χρειάζεται να το αναφέρω (καλά να επιμένετε εδώ και εδώ).

    Την ίδια στιγμή λοιπόν που το γιατρικό του μπάμια δεν έδειχνε να πείθει κανέναν, ο μπέζος της άμαζον δεκαπλασίαζε την περιουσία του και έγινε πιο πλούσιος και από τον ίδιο τον warren buffet. Με λίγα λόγια η πόλωση στις ΗΠΑ αυξανόταν με την ίδια επιτάχυνση που τα πυραυλάκια του μπέζος χρειάζονται για να βγούν από τη γήινη ατμόσφαιρα.

    Οι ΗΠΑ δεν είναι κανένα φλωρομέρος, η βία είναι πολύ βασικό στοιχείο της ταυτότητάς της. Είναι ο bill clinton που βάζει όλους τους μαύρους στη φυλακή, αλλά είναι ο μπάμιας που κατέχει το ρεκόρ μαζικών πυροβολισμών, ένα είδος δημόσιας διαμαρτυρίας που φαίνεται να ανθεί ιδιαίτερα υπό την προεδρία του νομπελίστα της ειρήνης.

     

     

    Trumpzilla

    Κάπως έτσι λοιπόν ο τράμπ εκμεταλλεύεται αυτή την τεράστια δημόσια δυσαρέσκεια προκειμένου να τοποθετηθεί στην κορυφή του συστήματος, την ίδια στιγμή που το σύστημα προτείνει έναν πραγματικά κακό υποψήφιο, δηλαδή τη χίλαρη. Η μαρκετινίστικη συνταγή ήταν ίδια με του μπάμια. Βγάλτε τον πρώτο μαύρο πρόεδρο, τώρα βγάλτε την πρώτη γυναίκα πρόεδρο. Υπόσχεται δημόσια ότι θα φέρει τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά είναι γυναίκα κι αν δεν την υποστηρίξετε είστε σεξιστές γιατί δεν θέλετε μια μούτζα στο ύπατο αξίωμα.

    Εδώ δεν ισχυρίζομαι πως ένας καλός υποψήφιος θα κέρδιζε απαραίτητα τον τράμπ. Ο τράμπ είχε πιάσει μαγαζάκι γωνία και παρότι ο ίδιος δεν ήταν σε καμία περίπτωση ένας καλός υποψήφιος, ήταν o μόνος στο πολιτικό σύστημα που έπιασε το zeitgeist (μην ακούσω για μπέρνι, να πάτε να διαβάσετε το πως έγλυφε εκεί που υποτίθεται έφτυνε).

    Σε αυτό το μάρκετινγκ κολλάνε και τα identity politics που το δημοκρατικό κόμμα και ο σόρος (ως κύριος μαίκινας του) προωθούν. Ας ασχοληθούμε με το μουνί μας, με τις πούτσες μας, το χρώμα των μαλλιών μας ή τελοσπάντων τα δικαιώματα. Μήπως είμαι φτωχός γιατί είμαι αδερφή ή μήπως όχι? Μήπως φταίει η πατριαρχία για το ότι ο λάτε μου φαίνεται να εχει αρχίδια στον αφρό?

    Ακριβώς τα ίδια λευκά ρούχα, δείχνουν προεδρικότητα όταν τα φοράει η χίλαρι, την KKK όταν τα φοράει η φτωχή μετανάστης μελάνια 10 μέρες νωρίτερα.

    Σε αντίθεση με τις παραπάνω τρίχες ο τραμπ μιλάει ξεκάθαρα για τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Και είναι μια καταπληκτική ιστορική ειρωνεία πως ο άνθρωπος που μιλάει για τον ελέφαντα είναι ο ίδιος άνθρωπος που έγινε γνωστός ως ένας χαρακτηριστικά κιτς αμερικάνος στα μακρινά 80s.

     

     

    Κάτσε ρε φίλε τι δουλειά έχουν τα ρομπότ με τον τράμπ?

    Καμία, αυτό άλλωστε δείξαμε και με την έρευνα του προηγούμενου άρθρου. Ότι τα ρομπότ δεν έχουν καμία σχέση με τον τράμπ ή με την πραγματικότητα. Αλλά εξυπηρετούν ένα πολύ συγκεκριμένο σκοπό. Να προσπαθήσουν να πείσουν τις μεσαίες τάξεις στη δύση, πως για τη μιζέρια τους εδώ και 10 χρόνια δεν φταίει η παγκοσμιοποίηση, αλλά τα drones της άμαζον. Σαν ένα άλλο είδος identity politics, η αυτοματοποίηση και τα ρομπότ λειτουργούν ως καθρευτάκια προκειμένου η συζήτηση να μην ξεπέσει ποτέ στον ελέφαντα.

    Την ημέρα της ορκομωσίας χιλιάδες γυναίκες κατέβηκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τον μισογυνισμό του τράμπ. Όχι για το πρόγραμμά του, όχι για τους δασμούς που απειλεί να βάλει, όχι για την υπόσχεσή του να σταματήσουν οι ΗΠΑ να καταστρέφουν χώρες έτσι για το γινάτι της χίλαρι (υποσχέθηκε ότι θα το κάνει μόνο όταν πραγματικά τους συμφέρει, που θα είναι τεράστια πρόοδος σε σχέση με την προεδρία του μπάμια), αλλά γιατί ο τραμπ είναι “μισογύνης”.

    Το ίδιο ακριβώς τέχνασμα χρησιμοποιείται και με την αυτοματοποίηση. Δεν υπάρχει λόγος τα εργοστάσια να επιστρέψουν στη δύση, γιατί η adidas θα παράγει παπούτσια αυτόματα έτσι κι αλλιώς. Άρα οι δασμοί και τα άλλα μέτρα που θα χτυπήσουν την παγκοσμιοποίηση θα είναι παντελώς άχρηστα. Η αυτοματοποίηση είναι η πρόοδος και το να πας κόντρα στην πρόοδο σε βάζει κατευθείαν στη θέση του μισητού λουδίτη. Την ίδια στιγμή είναι απρόσωπη. Δεν φταίει ο τραμπ, οι κινεζοί ή κανείς άλλος, αλλά για μία ακόμα φορά οι αόρατες δυνάμεις της ιστορίας 🙂

    Η μακίνσευ στο νταβός διαφήμιζε πριν μια βδομάδα ότι 1δις δουλειές μπορούν να χαθούν σήμερα από την αυτοματοποιήση. Δεν διάβασα την σεπτή τους έρευνα αλλά δεν χρειάζεται να είστε μάντεις για να καταλάβετε το περιεχόμενό της. Στην ινδία κάθε εστιατόριο έχει 7 πιατάδες, αν αγοράζαμε 7 πλυντήρια πιάτων θα χρειαζόμασταν μόνο 2. Η ινδία έχει 8εκ εστιατόρια, άρα 40εκ θέσεις εργασίας μόλις εξαφανίστηκαν και η bosch επιτέλους βρήκε που θα πουλήσει όλα αυτά τα πλυντήρια πιάτων 🙂

     

     

    Οι τελευταίες μέρες της παγκοσμιοποίησης

    Αυτό είναι το βασικό στοίχημα του τράμπ και παραδόξως φαίνεται να το εννοεί. Την ίδια στιγμή οι αντίπαλοί του προσπαθούν να στήσουν το σκηνικό για μια ακόμα μαϊνταν όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Το διακύβευμα δεν θα είναι το obamacare ή οι απελάσεις των μεταναστών (είπαμε ο μπάμιας κατέχει το ρεκόρ), αλλά η ίδια η παγκοσμιοποίηση, ο τρόπος που δουλεύει δηλαδή το σύστημα από το 1990 και μετά χοντρικά.

    Τα υπόλοιπα, το τι βάζω στον κώλο μου, πόσα ρομπότ έχω στο σπίτι μου και το τι χρώμα έχουν τα μαλλιά μου είναι στην χειρότερη καθρευτάκια για να ασχολούνται οι ιθαγενείς και στην καλύτερη πασατέμπος για να περνάει η ώρα*. Ο λόγος που βομβαρδιζόμαστε τους τελευταίους μήνες με τα θαύματα της τεχνολογίας σε prime time, είναι ακριβώς γιατί σήμερα η συζήτηση περί του ελέφαντα είναι πιο κοντά παρά ποτέ.

    *Είπα να θυμηθώ ένα από τα πρώτα άρθρα αυτού του μπλόγκ, γιατί σας έχω ταράξει στο ποπκορν και για να γελάσετε, φυσικά και δεν είχα πάρει φράγκο από την αυγή· νομίζετε ότι την εθελοντική εργασία την ανακάλυψε πρώτο το android market?

     

     

     

    PS ψάχνοντας να βρω πληροφορίες για το περίφημο εργοστάσιο της adidas (το αντίστοιχο της αππλ που μιλούσε ο βαρουφάκης ακόμα να υλοποιηθεί λολ λολ), έπεσα πάνω σε αυτό το καταπληκτικό βίντεο. Ο θεούλης που το γύρισε, αφού μας εξηγεί πως ακόμα και οι χειρούργοι και οι δικηγόροι θα είναι άχρηστοι οσονούπω, το μόνο που μένει για τους ανθρώπους να κάνουν είναι να λένε ιστορίες. Διότι οι ιστορίες είναι ο τρόπος να αλλάξεις το μυαλό ενός ανθρώπου. Τόση ειρωνεία μαζεμένη δεν άντεξα να μην την ποστάρω.