• Habemus Papam

    Date: 2015.07.13 | Category: ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Tags:

    Επιτέλους, μετά από τόσους μήνες τσαλιμάκια, ήρθε η ώρα να μετρηθούμε. Αυτός ήταν ο τίτλος του κύριου άρθρου της αυγής πριν 3 μέρες. Φυσικά το εννοούσε με την έννοια της ανάληψης της ευθύνης του μνημονίου, αλλά εμείς θα την πάρουμε αυτή την έννοια και θα την επιστρέψουμε.

    Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ο αλέξης παπαδήμος έφερε ένα μνημόνιο που θα έκανε ακόμα και τη σώτη τριανταφύλλου να φριάξει. Κυρίως γιατί από το πολύ αίμα θα λερωθεί το πατάκι της εξώπορτάς της. Και τώρα με διάφορες δικαιολογίες 3ης δημοτικού ζητάει από την κυβέρνησή του (ή ό,τι έχει απομείνει από αυτή) να το υπερψηφίσει.

    Στην ουσία πέρα από τη σαστημάρα που αυτό έχει φέρει στο σύριζα, κανείς δεν μιλάει ανοιχτά. Θα το κάνω εγώ λοιπόν που δεν είμαι μέλος.

    Αυτή τη στιγμή ο αλέξης παπαδήμος θέλει τον σύριζα ως αριστερό άλλοθι για το μνημόνιο του. Το τι σημαίνει αυτό ελπίζω να το καταλαβαίνουμε όλες μας. Στην ουσία η λέξη μνημόνιο είναι πολύ ελαφριά για να περιγράψει το χαρτί που έφερε ο αλέξης παπαδήμος.

    Ο σύριζα αυτή τη στιγμή βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Αν υποστηρίξει τον παπαδήμο, θα καταστρέψει οποιαδήποτε πιθανότητα αριστερής αφήγησης εξόδου από τα σκατά που βρισκόμαστε. Εκτός αν υπάρχει καμία που πιστεύει στην “ανάπτυξη” και στο ότι καταφέραμε και τη φέραμε στον σόιμπλε.

    Στην ουσία ο αλέξης παπαδήμος και οι ρεαλιστές του, λένε στους υπόλοιπους “ΤΙΝΑ κάνουμε”. Ένα TINA που χτίζουν προσεκτικά 6 μήνες τώρα και που εξηγεί τις περισσότερες από αυτές τις μεταπτώσεις μεταξύ του έχουμε συμφωνία (τρίτη 23/6) και κάνουμε δημοψήφισμα (την παρασκευή 26/6).

     

    Ήδη οι “ρεαλιστές” (πχ φίλης, σταθάκης) προσπαθούν να σπρώξουν τους διαφωνούντες εκτός κυβέρνησης και ιδανικά εκτός κόμματος. Και αυτό ξεκίνησαν να το κάνουν πριν ακόμα υπάρξει συμφωνία. Γιατί τόση βιασύνη? Διότι θέλουν να εκμεταλλευτούν τη σύγχυση των ημερών και την αηδία των ανθρώπων του σύριζα, προκειμένου να ξεκαθαρίσουν το παιχνίδι εντός του κόμματος. Γιατί χρειάζονται τη σύγχυση? Διότι ξέρουν πολύ καλά πως μέσα στο σύριζα οι “ρεαλιστές” είναι μειοψηφία.

     

     

    Όμως υπάρχει διέξοδος

    Ο σύριζα είναι ένα κόμμα που το ελέγχει η Κεντρική Επιτροπή του. Σύμφωνα με αυτά που ακούω, δύο ομάδες μέσα σε αυτήν την ΚΕ είναι κατά της συμφωνίας. Η μία είναι οι επονομαζόμενοι λαφαζανικοί και οι άλλοι είναι ένα ισχυρό κομμάτι των πρώην τσιπρικών που τους αποκαλούν οι 53. Αυτές οι δύο ομάδες είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, όμως μοιράζονται την υποτιθέμενη κοινή τους απέχθεια για το μνημόνιο που έρχεται.

    Αυτές οι δύο ομάδες έχουν την πλειοψηφία να βγάλουν τον τσίπρα από πρόεδρο του κόμματος. Και να δηλώσουν ανοιχτά πως εργάζονται για τη ρήξη με τα μνημόνια, μέχρι ακόμα και τη δραχμή (δεν υπάρχει λόγος να δώσουμε τη θέση μας στην ευρωζώνη έτσι δωρεάν).

    Τι θα σημάνει αυτό? Θα σημάνει ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει πια κόμμα. Θα έχει μόνο μια ομάδα από “ρεαλιστές”, δηλαδή 40-60 βουλευτές, που θα αναγκαστούν να τα κάνουν πλακάκια με αυτούς που τόσο πολύ θέλουν να μοιάξουν. Τη μη σαμαρική ΝΔ, τα λιμά του πασόκ και το ποτάμι. Κάτι που θα δημιουργήσει μια πάρα πολύ εύθραυστη οικουμενική κυβέρνηση με μια τεράστια αντιπολίτευση του σύριζα.

    Το πρόβλημα αυτής της οικουμενικής κυβέρνησης, είναι ότι δεν θα μπορεί να πάει εύκολα σε εκλογές με ένα μνημόνιο στην πλάτη. Οι εκλογές γίνονται αυστηρά λίγο πριν την ψήφιση των μνημονίων για να ελπίζουν οι μουζίκοι. Και έτσι θα παραπέει απο-νομιμοποιημένη μέχρι να χαθεί κι αυτή και το μεγάλο αστέρι της, στα σκατά που η ίδια θα έχει ψηφίσει. Ο αλέξης παπαδήμος θα μείνει στην ιστορία ως ένας ακόμα διάττων αστέρας, σαν τον λοβέρδο και μισή ντουζίνα ακόμα από δαύτους που έβγαζε το εκσυγχρονιστικό πασοκ σαν ζεστά ψωμάκια.

     

     

    Και ο σύριζα?

    Ο σύριζα θα πρέπει να αναζητήσει το σχέδιο για τη δραχμή, αλλά κυρίως θα πρέπει να αναζητήσει τη νομιμοποιήση του ίδιου του κόσμου, δημιουργώντας μια αμεσοδημοκρατική δομή, έτσι ώστε να μην ξανα-αντιμετωπίσουμε το “πρόβλημα” του αρχηγίσκου που τον αφήνουμε να κάνει παιχνίδι, γιατί “έτσι είναι η τηλεοπτική μας δημοκρατία”.

    Δεν είναι εύκολος δρόμος, ειδικά καθώς στο σύριζα δεν είναι πολύ μαθημένοι στη λιγότερη δυνατή αντιπροσώπευση. Αλλά είναι στην ουσία ο μόνος δρόμος και οι ίδιοι θα είναι η μόνη εναλλακτική απέναντι στο νέο μνημόνιο. Έχοντας μάλιστα έτοιμες και ανοιχτές τις θέσεις τους, πρακτικά θα αναγκάσουν την ΕΚΤ να κρατήσει κάποιου είδους capital controls ακόμα και αφού ψηφισθεί το μνημόνιο.

     

    Αν καταφέρουν να κάνουν τον κόσμο συμμέτοχο (κι όχι απλά θεατή σε συλλαλητήρια), τότε η ήδη μισο-διαλυμένη τηλεοπτική δημοκρατία θα καταρρεύσει. Κι αυτό γίνεται πόρτα-πόρτα, facebook-facebook, όχι στα τηλεοπτικά πάνελ.

    Τα κακά νέα είναι ότι πρέπει να εφευρεθεί ένας νέος δρόμος και το ακόμα πιο δύσκολο είναι ότι θα πρέπει να τον εφεύρουμε, κι όχι να τον εφεύρουν.

    Τα καλά νέα είναι ότι αυτή η διαδικασία είναι πολύ πιο ελπιδοφόρα από το να ψηφίζεις σαν τον καραγκιόζη τους εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου.

    Τα άλλα καλά νέα είναι πως η κοινωνία που ψήφισε με 61% είναι έτοιμη να ακούσει κάτι καινούργιο. Κι αν είναι μέρος αυτού του καινούργιου, θα πολεμήσει και γιαυτό.

     

     

     

    Τα πράγματα λοιπόν από αυτή την άποψη είναι απλά και δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, πίσω από τη νίκη του τσίπρα στις βρυξέλες, το τι θέλει ο λαός (στις δημοσκοπήσεις πάντα), την ανάπτυξη και άλλους δράκους.

     

     

    Ή παίρνεις την ευθύνη του μνημονίου ή στέλνεις τον τσίπρα και τους ρεαλιστές σπίτι τους να κυβερνήσουν ως παπαδήμοι.

     

    ΥΓ τα κανονάκια στα σχολία συνεχίζουν να ισχύουν, 6 στην καθε μία , με αγάπη και σύνεση. Πρωοθήστε το ελεύθερα σε όποιον συριζαίο βουλευτή, μέλος της ΚΕ γνωρίζετε και ρωτήστε την άποψη του. Από το είδος της απάντησης θα καταλάβετε πολλά  🙂