• Il Salitimbanco: Για ποιο πράγμα ψηφίζουμε στο δημοψήφισμα

    Date: 2015.07.01 | Category: ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Tags:

    Το δημοψήφισμα δεν θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετικό από την όλη διαπραγμάτευση που υποτίθεται θέτει υπό κρίση. Ημι-ασαφές, χωρίς πραγματική συζήτηση, χωρίς ξεκάθαρα ερωτήματα, με γηπεδικά συνθήματα και με μια ομιχλώδη αύρα μαλακίας απο τα ΜΜΕ.

    Μοιάζει λίγο σαν κυβιστικός πίνακας του πικάσο. Μέσα του μπορείς να δεις ό,τι η ψυχή σου καθρεφτίζει, φοβάται ή ελπίζει. Μόνο που αυτό, δεν μας εξηγεί τελικά πολλά, ενώ αντιθέτως εγείρει τα πάθη. Κι αν κάτι μπορούμε να πούμε γιαυτό το δημοψήφισμα, είναι ότι έχει ξεσηκώσει τέτοια πάθη, που στην ελλάδα έχουμε να δούμε πολλά χρόνια. Κάτι που δείχνει ότι όταν η πολιτική ακουμπά την κοινωνία, η κοινωνία συμμετέχει.

    Αυτή η ασάφεια του δημοψηφίσματος δεν είναι καθόλου τυχαία. Μπορούμε πια με βεβαιότητα να πούμε ότι είναι ηθελημένη. Από όλες τις πλευρές. Ο στόχος αυτού του άρθρου είναι να ξεκαθαρίσει τι σημαίνει το ναι και τι σημαίνει το όχι, όσο αυτό είναι δυνατό μέσα στην ασάφεια, στις αντιφάσεις και την πολεμική των ημερών. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι βλέποντας και διαβάζοντας τη μισανθρωπιά των υποστηρικτών του ΝΑΙ τυλιγμένη σε πολλές στρώσεις “ευαισθησίας” μου έρχεται να ξεράσω και να πάω να ψηφίσω ΟΧΙ. Όμως για τις ανάγκες αυτού του κειμένου θα γίνω bondage bunny, θα δεθώ στην καρέκλα μου και θα προσπαθήσω να μη ρίχνω μούτζες.

     

     

    Ναι, τα κάνω όλα

    Το ναι είναι εκ πρώτης όψεως απλό. Και μετά τη συνέντευξη του τσίπρα στην ερτ τη δευτέρα το βράδυ, απέκτησε ένα πιο σαφές χρονοδιάγραμμα. Ναι σημαίνει αποδέχομαι την παράδοση της ελληνικής κυβέρνησης στους δανειστές. Λίγο πολύ αυτό που συμβαίνει 5 χρόνια τώρα. Πρακτικά κάποιοι άλλοι παίρνουν τις αποφάσεις, η ελληνική βουλή τις κυρώνει χωρίς συζήτηση και η ελληνική κυβέρνηση τις εκτελεί. Το πόσο καλά ήταν τα αποτελέσματα αυτής της ετερονομίας νομίζω τα βλέπουμε γύρω μας.

    Αυτό που μάθαμε τη δευτέρα το βράδυ, είναι και το χρονοδιάγραμμα του ΝΑΙ. Ο ίδιος ο τσίπρας είπε ότι θα παραιτηθεί και θα αφήσει μια άλλη (οικουμενική) κυβέρνηση να εκτελέσει το μνημόνιο. Ελπίζω να κρατήσει την υπόσχεσή του, διότι οι άλλες του υποσχέσεις -οι προεκλογικές- να το πω ευγενικά ήταν λιγουλάκι έωλες ή μεταπολιτευτικώς ορθές.

    Ας δούμε όμως τι συμβαίνει πρακτικά αυτό. Για να δημιουργηθεί οικουμενική κυβέρνηση ο σύριζα πρέπει να σπάσει, αλλιώς δεν βγαίνουν τα νούμερα. Είμαστε σίγουρες πως ανάμεσα στην κοινοβουλευτική ομάδα του σύριζα υπάρχουν ουκ ολίγες που θα ψήφιζαν ΝΑΙ σε όλα. Είναι αυτές που κοροιδευτικά ονομάζω “ρεαλιστές” και όχι δεν προέρχονται όλες από το παλιό πασοκ ή τη δημάρ. Υπάρχουν πολύ περισσότερες πρόθυμες συριζαίες. Ψιλο-αδιάφορο όμως.

    Μετά από αυτό το μέλλον πολιτικά είναι αβέβαιο (και αδιαφορο βραχυχρόνια), αλλά μνημονιακά είναι πολύ πολύ σαφές. Μια οικουμενική κυβέρνηση ό,τι να ‘ναι, θα αναλάβει την διακυβέρνηση αλά ιταλία, πιθανότατα δεν θα κάνει εκλογές όσο αντέχει να κρατηθεί στην εξουσία, την ίδια στιγμή που ο σύριζα θα πρέπει να βρει μια καινούργια δική του ταυτότητα ως αντιπολίτευση. Πάρτε παπαδήμος και καταλαβαίνετε για τι λέρες θα μιλάμε. Θυμάστε φαντάζομαι πως η μοναδική πολιτική απόφαση του παπαδήμου ως πρωθυπουργός ήταν να μειώσει τον φόρο στα πολύ ακριβά αυτοκίνητα εεε?

    Στο εξωτερικό η γερμανική ελίτ και λοιποί φίλοι θα τρίβουν τα χεράκια τους, έχοντας επιβεβαιώσει πως το ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) είναι εδώ, ενωμένο δυνατό. Όλα ήρεμα στην αυτοκρατορία (μέχρι την επόμενη μπούφλα).

    Στο εσωτερικό ό,τι απομείνει από τον σύριζα και την αριστερά, δεν θα μπορεί να υπερασπιστεί το ευρώ κι έτσι η αντιπολίτευση στην ελλάδα θα πρέπει να είναι κατά του ευρώ (να ελπίζεται να μην ηγούνται στόκοι). Με την καραμπόλα οικουμενικής είναι πιθανό τα λιμα σύριζα ως αντιπολίτευση να εχουν 100-120 βουλευτές)

    Άρα για να το τοποθετήσω σε μια πρόταση:

    ΝΑΙ >> ψήφιση μνημονίου των δανειστών >> διάσπαση σύριζα >> παραίτηση τσίπρα >> οικουμενική κυβέρνηση >> εκτέλεση νέου μνημονίου.

     

     

     

    ΟΧΙ (σενάριο 1)

    Το όχι από την άλλη είναι πιο περίπλοκο, ακριβώς γιατί στην ουσία είναι ασαφές. Για να καταλάβουμε το μέγεθος της σύγχυσης, μέχρι τη δευτέρα το βράδυ οι συριζαίοι χωρίζονταν σε δύο στρατόπεδα. Σε αυτούς που πίστευαν ότι το όχι σημαίνει διαπραγμάτευση από μηδενική βάση (συμφωνεί και ο σόιμπλε μαζί τους, λολ λολ). Και σε αυτούς που πίστευαν ότι το όχι σημαίνει μια συμφωνία παρόμοια με της δευτέρας και μερικά τυράκια για το χρέος. Και οι δύο “παρατάξεις” θεωρούσαν πως η δική τους είναι η επίσημη γραμμή 🙂

    Ευτυχώς ο μεγάλος τιμονιέρης μας έκανε στη συνέντευξή του τα πράγματα λίγο πιο λιανά. Μας είπε λίγο πολύ πως μετά το περήφανο όχι του ελληνικού λαού, θα υπάρξει συμφωνία με τους εταίρους μέσα σε μερικές ώρες (λίγο πολύ κοντά στις τελευταίες θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης).

    Δυστυχώς δεν μας εξήγησε τον τρόπο που θα γίνει αυτό, όπως και τον τρόπο που θα πεισθούν οι εταίροι από το ελληνικό δημοψήφισμα. Άρα λοιπόν βλέπουμε πως σε αυτό το ΟΧΙ η ετερονομία συνεχίζει να υφίσταται, με τη μόνη διαφορά ότι το μνημόνιο το αποδέχεται η ελληνική κυβέρνηση με τους “δικούς της” όρους. Αν δεν βγάζετε άκρη με αυτό είναι γιατί από μόνο του δεν βγάζει νόημα.

    Στην ουσία πρόκειται για όλο το επικοινωνιακό σπίν του μαξίμου τον τελευταίο ενάμιση μήνα. Ότι οι διάφορες συμφωνίες που ήταν έτοιμος ο σύριζα να ψηφίσει δεν είναι μνημόνια, είτε γιατί θα είναι “αναπτυξιακές”, είτε γιατί θα μας επεκτείνουν το χρέος με κάποιο τρόπο και άρα θα είναι “το τελευταίο μνημόνιο”. Μου προκαλεί ειλικρινή εντύπωση πόσοι ειλικρινείς άνθρωποι ήταν και είναι έτοιμοι να χάψουν αυτή την αφήγηση, με την ίδια ευκολία που τόσοι ειλικρινείς πασόκοι το 2010 (ναι υπήρχαν και από δαύτους) ήταν έτοιμοι να χάψουν ότι ο γιωργάκης με το ΔΝΤ μας σώζει.

    Δεν πρόκειται να μπω σε αυτή τη συζήτηση για να μη χαωθούμε, να υπενθυμίσω όμως πως και τα δύο επιχειρήματα, είναι επιχειρήματα που έχει χρησιμοποιήσει η προηγούμενη κυβέρνηση. Το αναπτυξιακό ήταν το success story. Το τελευταίο μνημόνιο ήταν η υπόσχεση που έδωσαν στο λαό ο σαμαράς, ο κουβέλης και ο βενιζέλος το σεπτέμβρη του 2012. Γι’ αυτό άλλωστε και το μνημόνιο 3 που ετοίμαζαν για μετά τον ιούνη (πριν γίνουν οι εκλογές) δεν το ονόμαζαν μνημόνιο, αλλά συμφωνία γέφυρα 🙂

    Πάντως σύμφωνα με αυτό το σενάριο έχουμε την εξής αληλλουχία.

    ΟΧΙ1 >> μέσα σε μερικές ώρες έχουμε νέα συμφωνία >> Ο σύριζα ψηφίζει μνημόνιο με “αναπτυξιακές προοπτικές” ή το τελευταίο μνημόνιο (αλλά με περηφάνια). Με λίγα λόγια το δικό μας μνημόνιο >> εκτέλεση μνημονίου από τον σύριζα και όποιος αντέξει.

     

     

     

    ΟΧΙ (σενάριο 2)

    Το δεύτερο σενάριο που μας έδωσε ο τσίπρας για το όχι, είναι επιτέλους το σκηνικό ρήξης που τόσες πολλές ψάχνουν από αυτό το όχι. Όταν ευτυχώς ο δημοσιογράφος τον πίεσε λίγο ότι εντάξει μπορεί οι εταίροι να μη συμφωνήσουν τόσο εύκολα μετά από ένα ελληνικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, ο τσίπρας είπε το εξής επικο-λυρικό λίγο πολύ: Ο ελληνικός λαός είναι σαν τις κατσαρίδες ή σαν τους ναπολιτάνους. Γενικά θα τη σκαπουλάρει. Εμείς θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, για να επιβεβαιώσουμε την εθνική αρετή του καβατζώματος. Τα πάντα. Ακόμα και παρτούζα με τον πούτιν, τη μερκελ, το σόιμπλε και τον ομπάμια ακόμα και με καρχαρία ακόμα και στη δραχμή. Εντάξει αυτό δεν το είπε, αλλά κάπως αν κάνεις πολλές καραμπόλες το υπονόησε. Ειδικά αν αυτό θέλεις να πιστέψεις, κι έχεις απεριόριστη εμπιστοσύνη στην ηλιθιότητα των έξω.

    Άρα λίγο πολύ το δεύτερο όχι σενάριο πηγαίνει κάπως ως εξής:

    ΟΧΙ2 >> σε μερικές ώρες οι εταίροι το παίζουν δύσκολοι >> ξεκινάει το μπάχαλο, ο βαρουφάκης πάει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο και ο σοίμπλε στην ΕΚΤ να ζητήσει κλείσιμο των τραπεζών >> μεγάλο μπάχαλο υπέροχη κατάσταση που κάποια στιγμή >> καταλήγει στη δραχμή.

     

     

     

    Ταμείο με τα ταληράκια στα χέρια.

    Επιτέλους έχουμε πάνω κάτω τα βασικά σενάρια για το τι συμβαίνει μετά το δημοψήφισμα. Με λίγα λόγια. Είτε ψηφίσετε ΝΑΙ είτε ΟΧΙ, δεν είναι σίγουρο πως θα γλυτώσουμε από την ετερονομία των δανειστών (τα μνημόνια που λέμε). Για την ακρίβεια με το ΝΑΙ είναι σίγουρο ότι δεν θα γλυτώσουμε. Μάλιστα θα έχουμε και κάποιο στουρνάρη για πρωθυπουργό, ξέρετε τώρα εσείς παπαδήμους και τα ρέστα. Με το ΟΧΙ ποιος ξέρει, ίσως, βλέπουμε, αφήνεστε στα χέρια του μεγάλου τιμονιέρη τσίπρα να αποφασίσει. Μπορεί και να έχουμε μνημόνιο, μπορεί και να μην έχουμε, μπορεί και να έχουμε δραχμή, ή φέτα ή μυζήθρα.

    Η πρόταση λοιπόν του κκε να ζητήσει δύο επιπλέον ερωτήματα στο δημοψήφισμα (σκίζουμε το παλιό μνημόνιο ναι/οχι, και θέλουμε ευρώ ναι/οχι) την οποία ο σύριζα δεν αποδέχθηκε είναι μια σαφώς πιο ειλικρινής και καθαρή τοποθέτηση. Είναι εξίσου αντιφατική καθώς μπορεί να ψηφίσουν όχι στο μνημόνιο, ναι στο ευρώ. Επιλογή που μπορεί να φανεί αδύνατη αν οι εταίροι κάνουν με πράξεις σαφές ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Όπως κι αν έχει όμως τα αποτελέσματά ενός τέτοιου δημοψηφίσματος, θα δέσμευαν πολύ περισσότερο τον πρωθυπουργό σε σχέση με αυτό το αόριστο, πείτε εσείς ΟΧΙ και θα δω τι θα το κάνω εγώ μετά.

    Υπό αυτή την έννοια το σημερινό δημοψήφισμα δεν είναι ειλικρινής προσφυγή στο λαό. Ή μάλλον είναι στο ένα μέρος του (το ΝΑΙ) που είναι ξεκάθαρο πια. Αν θέλαμε ο τσίπρας να είναι πιονι του λαού, θα έπρεπε να γίνει δημοψήφισμα με κάθε πρόταση της συμφωνίας ξεχωριστά. Φυσικά εκεί οι “ρεαλιστές” συριζαίοι θα σου πουν ότι αυτά δεν γίνονται, όταν θα εννοούν στην ουσία, ότι δεν θέλουμε να γίνουν. Αλλά καλό είναι να βάζουμε τον πήχη του τι είναι δημοκρατία στο σωστό ύψος, πριν αρχίσουμε τις επικολυρικές παρλάτες περί αξιοπρέπειας.

    Μόλις είπα καλό λόγο για το ΚΚΕ? Σκατά στη μούρη μου, μη φοβάστε είναι δύσκολο να ξανασυμβεί στην επόμενη δεκαετία.

     

     

    Και το σκρίπτ ρε τέκι?

    Πρακτικά το ΝΑΙ είναι το τέλος του σκρίπτ αφού η κυβέρνηση παραιτείται. Το ίδιο και η λύση ΟΧΙ2 καθώς πάμε για grexit και δεν βρίσκεται στο σκριπτ.

    Όμως η λύση ΟΧΙ1 είναι το σκριπτ. Το δημοψήφισμα τους ταράζει όλους (ήδη στην ευρώπη έχουμε 3 δηλώσεις το λεπτό γεμάτες αντιφάσεις), ο σόιμπλε λέει εντάξει συζητάμε από μηδενική βάση (δεν το λέει για καλό). Ο γιούνκερ κάνει πάλι την υστερική θεατρίνα λέγοντας εγώ σε πήρα τηλέφωνο στις 2.45 ξημερώματα, αλλά εσύ απάντησες με SMS άρα δεν θέλεις να με ακούσεις κι αυτό είναι το τέλος της σχέσης μας. Ο κακός ραχόι ξύπνησε την τρίτη και σκέφτηκε πως ίσως το grexit να μην είναι μια τόσο καλή ιδέα. Ο μοσκοβισί προσπαθεί να το παίξει καλός και κακός μπάτσος ταυτόχρονα. Μέχρι και ο ντομινίκ στρος καν βγήκε γυμνός από κάποιο δωμάτιο ξενοδοχείου και είπε: ρε παιδιά για ένα “ντουζάκι” μπήκα 10 λεπτά και βγαίνω με τα νερά να στάζουν και τι βλέπω?, τα κάνατε όλα πουτάνα και ειδικά αυτή η μπερμπάντισσα η λαγκάρντ που μου πήρε τη θέση για να κορτάρει τον βαρουφάκη.

    Σήμερα η ελλάδα δεν πληρώνει το ΔΝΤ και ωωωω σοκ δεν θα έχουμε στάση πληρωμών. Θα έχουμε μια ληξιπρόθεσμη οφειλή. Ξέρετε εσείς. Από αυτές που μπαίνουν στη ρύθμιση των 100 δόσεων. Ο λαός θα μιλήσει και η ευρώπη θα συνεχίσει με αγάπη και ομόνοια μέχρι την πλατεία συντάγματος. Ή μέχρι την επόμενη κρίση. Εντελώς anticlimatic το ξέρω σόρυ. Αλλά είναι πολύ πιθανό.

     

     

    Il saltimbanco

    Η τακτική του τσίπρα με το OXI, μοιάζει λίγο πολύ με μια τακτική που βλέπουμε στις μαφιόζικες ταινίες. Βρίσκεστε σ’ ένα δάσος. Ο τσίπρας απέναντι σου κρατάει ένα πιστόλι luger (ποιητική ειρωνεία). Ξέρεις ότι τους τελευταίους 5 μήνες δεν έχει διστάσει να τραβήξει τη σκανδάλη ουκ ολίγες φορές. Μπόμπολες και τα ρέστα μην τα ξαναλέμε. Μάλιστα σου έχει κάνει και δύο τρεις εικονικές εκτελέσεις, όπου την τελευταία στιγμή το μνημόνιο δεν περνάει. Με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, σου λέει να του γυρίσεις την πλάτη και να τον εμπιστευτείς. Αυτός θέλει το καλό σου. Άλλωστε τις προηγούμενες φορές δεν πυροβόλησε κι όλα ήταν ένα αστείο. Δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Το ΝΑΙ σημαίνει ότι θα δώσει το πιστόλι σ’ έναν που ράβεται στον hugo boss. Και ξέρεις ότι αυτό σημαίνει βέβαιο θάνατο. Απλά γύρνα την πλάτη και κλείσε τα μάτια για λίγα λεπτά.

     

     

    ΥΓ Αλλά ένα μπορώ να του παραδεχθώ. Πως μπροστά στον τσίπρα, ο μπάμιας με το σήριαλ του medicare ήταν γατάκι. Έστω και γατάκι με νόμπελ ειρήνης.

     

     

    ΥΓ2 για αποδόμηση φουμαροειδήσεων έχω και το τούιτερ ανοιχτό αυτές τις μέρες. Ξέρετε τώρα από έγκυρα μέσα τύπου καθημερινής (αυτός γιατί γκρινιάζει, αφού η βαλαβάνη δεν θα φορολογήσει τους εφοπλιστές), Μπομπολιστάν (κι αυτός δεν πήρε τα απορήματα και τους δρόμους, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν είναι με την κυβέρνηση) , και λοιπές φίλιες δυνάμεις.

     

    —————-

    Η τακτική με τα κανονάκια στα σχόλια λειτούργησε πολύ καλά και επέτρεψε σε καινούργιους να εμφανιστούν να πουν τη γνώμη τους κάτι που πολύ μου αρέσει. Οπότε λέω να την κρατήσω. Όποιος έχει όρεξη ας γράφει σε ποια ζωούλα βρίσκεται για να μην μετράω.

    Λοιπόν, 6 κανονάκια max στον καθένα σε κάθε άρθρο, σπαταλήστε τα με σύνεση και ληπηθείτε κι εμένα 🙂