• Lasciate ogne speranza, voi ch’entrate (parte prima)

    Date: 2015.01.06 | Category: ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Tags:

    Επιτέλους εκλογές. Την προεκλογική μου saga θα την χωρίσω σε μέρη έτσι ώστε να μη βγει σεντόνι. Στο πρώτο μέρος θα ασχοληθώ με τους κομπάρσους αυτής της εκλογής, για να αφήσω για το επόμενο μέρος το τι μου αποκάλυψε ο πράσινος δράκος της αποκάλυψης για τον σύριζα, την τακτική του, το τι μας λέει κλπ κλπ κλπ. Ας τελειώνουμε λοιπόν με τα λιμά να πάμε παραπέρα.

     

    ΝΔ

    Ελπίζω 3 εβδομάδες από τις εκλογές να έχετε πεισθεί ότι η κυβέρνηση έχει πετάξει λευκή πετσέτα. Βρισκόμαστε ξανά πίσω στο 2009. Ο τότε καταλληλότερος κάνει εκλογές ξαφνικά σεπτέμβρη προκειμένου να πάει επιτέλους σπίτι του. Το περίφημο ανοιξιάτικο σχέδιο να ανακάμψει η οικονομία μέσω μαζικής αγοράς BMW και Mercedes δεν είχε δουλέψει (γιατί άραγε?), και όλη η προεκλογική εκστρατεία από την πλευρά του βασίστηκε στο να κάνει τον κάλχα λέγοντας, ο γιωργάκης σας την έχει στημένη. Φυσικά ήξερε ότι ο γιωργάκης τα έχει ήδη τακιμιάσει με τον ντομινίκ, οπότε σου λέει γιατί να τρέχω, ας αφήσω την ιστορία να με θυμηθεί την ώρα που θα παίζω playstation.

    Το ίδιο πάνω κάτω ζούμε και σήμερα. Οι προσπάθειες της ΝΔ είναι τόσο υποτονικές που μέχρι και τον ξηρό έβγαλαν από το καπέλο μήπως και ψήσουν κανέναν κουμουνιστοφάγο να τους ψηφίσει. Όμως οι εκλογές δεν κερδίζονται έτσι. Οι εκλογές θέλουν παράσταση νίκης, διότι όλοι προτιμούν να νιώσουν καλύτερα συντασσόμενοι με το νικητή. Και το κούτελο του σαμαρά (γαμώ το κεφάλι μου) γράφει ένα τεράστιο “ΚΟΡΟΙΔΟ” επάνω. Οπότε για την τιμή των όπλων θα προσπαθήσουν να κόψουν ψήφους από τον σύριζα και να πείσουν κανένα δικό τους να μην απέχει, και άντε να τελειώνουμε με το μαρτύριο διότι όπως έλεγε και ο πολύδωρ, “εγώ ποινή εκτίω”. Ο τρόπος όμως που προσπαθούν να κόψουν ψήφους απευθύνεται στην σκληρή δεξιά τους κάτι που είναι πιο πιθανό να στρέψει τους υπόλοιπους ψηφοφόρους που δεν θέλουν σύριζα αλλού 🙂

    ΑΝΕΛ

    Καμένο χαρτί από εκείνο το μεσοδιάστημα μεταξύ μάη-ιούνη 2012 όταν ο καμένος (ο πρόεδρας ντα) μέσω του γνωστού non-paper προς τον παπούλια έδειξε την προθυμία του να γίνει μνημονιακός. Από τότε όλο πέφτει και παρά το γεγονός ότι η νδ καταρρακώνεται δεν λέει να σηκώσει κεφάλι. Κάτι που μας λέει αυτό που όλες ξέραμε από το μάρκετινγκ. Κάνε ό,τι θέλεις, μην πειράξεις όμως το USP σου, διότι μετά δεν σε ξεπλένει ούτε ο νείλος.

    Μολαταύτα του χρεώνεται ολόκληρη η επιτυχία της υπόθεση χαϊκάλη, μια υπόθεση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του. Ίντριγκα και παρασκήνιο στο γνωστό μοτίβο Sex Lies and Videotapes, που πέταξαν στα σκουπίδια την όποια πιθανότητα προεδρικής εκλογής.

    ΛΑΟΣ

    Καμπότζη 14 ημέρες μόλις 699 ευρώ. Ξέρω που το θυμήθηκα αυτό τώρα. Άλλο καμένο χαρτί, με τους δικαστές να τον κρατάνε από τα @@ με κάτι δωροδοκιούλες για στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Επειδή η δεξιά πολυκατοικία διαλύεται όμως, έχει κι αυτός δικαίωμα στην ελπίδα του 3% . Άγνωστες αι βουλαί των δεξιών.

    Χάχανα

    Επειδή για το συγκεκριμένο έχω πέσει έξω στις προηγούμενες εκλογές, τα χάχανα αποτελούν ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα. Η μισή κοινοβουλευτική τους ομάδα βρίσκεται στο φυσικό της περιβάλλον (στη φυλακή δηλαδή) παρά το γεγονός ότι οι κατηγορίες είναι έωλες. Μη με παρεξηγάτε, τα περισσότερα χάχανα έχουν διαπράξει αδικήματα που γεμίζουν το μισό ποινικό κώδικα, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με αυτά για τα οποία κατηγορούνται. Ο λόγος που το έκανε αυτό η αδέκαστη ελληνική δικαιοσύνη, είναι για να αποτελούν μπαλαντέρ στα χέρια τους. Αν θέλουν τους χώνουν μέσα, αν θέλουν τους βγάζουν έξω. Κάτι σαν τον ξηρό κι αυτοί αποτελούν ένα επικοινωνιακό θέατρο.

    Το ενδιαφέρον όμως είναι τι αντίκτυπο θα έχει αυτό στο κοινό τους. Το βίντεο μπαλτάκου απέδειξε πέρα από πάση αμφιβολία ότι τα χάχανα βρίσκονται μέσα στη φυλακή επειδή ο σαμαράς το θέλησε. Αυτό στην αριστερά πχ ξέρουμε ότι μεταφράζεται ως τίτλος τιμής. Ο κωνσταντόπουλος που πέρασε σχεδόν όλη τη δικτατορία στην ψειρού, έγινε μέχρι και πρόεδρος του συνασπισμού. Στα χάχανα όμως δεν είναι απαραίτητο να έχει τον ίδιο αντίκτυπο. Υποψιάζομαι ότι στον σκληρό πυρήνα τους θα δρα πορωτικά (είμαστε επαναστάτες και μας κυνηγάνε), αλλά το κοινό τους δεν είναι ακριβώς ο σκληρός πυρήνας τους. Στα αρνητικά βρίσκεται και το γεγονός ότι έχουν ξεχάσει τους ακτιβισμούς τους, κάτι που αποτελούσε το δυνατό τους σημείο. Βρίσκονται πια στο ίδιο σκηνικό μαζί με όλους αυτούς τους βουλευτάδες που ήθελαν να καρπαζώσουν. Διάφοροι ψαριανοί (μπούκουρες ήθελα να πω) κάνουν τις μπαλαρίνες, οπότε το βασικό μήνυμα των χαχάνων (οι καρπαζιές και η τιμωρία των υπευθύνων) αμβλύνεται, κι αυτό υποψιάζομαι ότι μπορεί να είναι αρνητικό για τις επιδόσεις τους.

    Στα θετικά βρίσκονται δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι η δεξιά πολυκατοικία βρίσκεται υπό διάλυση και οι ανελ δεν δείχνουν να μαζεύουν τους ψηφοφόρους της. Το δεύτερο είναι πως από όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου, είναι οι μόνοι που διαφημίζουν ότι θα υπάρξει κάποιου είδους δικαιοσύνη γι’ αυτούς που τα έφαγαν (θα τους στείλουν στην κρεμάλα, στη φυλακή κλπ κλπ). Κι αυτό είναι ένα σημείο που προσπαθούν να τους διαχωρίσει από τους υπόλοιπους βουλευτές που κάθονται δίπλα τους (και τους οποίους θα τιμωρήσει ο ελληνικός λαός με την ψήφο του σύμφωνα με την κυρίαρχη αφήγηση στον σύριζα).

    Πασοκ

    Ποιο πασόκ ρε αδέρφια? Ποιο απόλα τα πασόκ? Ο γιωργάκης ανακοίνωσε κόμμα τρολάροντας για μία ακόμα φορά το μπαμπά (αλλαγή bitches). Την ίδια στιγμή που αυτός στα 60φεύγα του προσπαθεί να λύσει τα οιδιπόδεια του, προσφέρει μια τεράστια υπηρεσία στην σύριζα. Διότι και μόνο η πιθανότητα ένα από τα δύο ή και τα δύο πασοκ να μην μπούνε στη βουλή, μειώνοντας ακόμα περισσότερο το ποσοστό της αυτοδυναμίας του σύριζα.

    Το ορίτζιναλ πασοκ είναι καμμένο χαρτί και θα ψηφιστεί μόνο από κάποιους που ξεχάστηκαν και θα το ρίξουν από συνήθεια. Άλλωστε ο βενιζέλος δεν είναι ακριβώς άλογο κούρσας, ποτέ δεν ήταν, κι αυτό δεν θα το συγχωρήσει ποτέ στον εαυτό του. Το νέο πασοκ από την άλλη ψαρεύει στα γνωστά νερά του κεντρώου χώρου, στο οποίο ψαρεύουν πολλοί πολλοί υποψήφιοι. Αν μη τι άλλο ο ΓρΑΠ αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι εργάζεται για το καλό της αριστεράς, είτε όταν τα βρίσκει με τον δντ, είτε όταν φτιάχνει δικό του κόμμα.

    Ο μεσαίος χώρος.

    Αντί να μιλήσω για κόμματα θα πρέπει να μιλήσω γιαυτό το κατασκεύασμα του πολιτικού μάρκετινγκ. Υπάρχει μια δεξαμενή ψηφοφόρων, κι αυτή ξεχασμένη από τις εποχές των παχιών αγελάδων, η οποία αυτοπροσδιορίζεται κάπου τριγύρω στο μεσαίο χώρο. Δεν έχει σημασία αν τα πιστεύω της ανταποκρίνονται σε αυτό το θολό και εν πολλοίς κενό χώρο. Όλοι οι καλοί χωράνε. Ο τζήμερος πχ ήταν ακροδεξιός στο μεταναστευτικό και στα εργασιακά αλλά παρόλαυτά στο μεσαίο χώρο ψάρευε. Ο κουβέλης το ίδιο. Ο θοδωράκης εξίσου. Και τώρα και ο ΓρΑΠ. Κανείς από αυτούς τους 3 δεν έχει να προτείνει τίποτα. Το μόνο που υπόσχονται είναι ένα άρωμα προς ένα τηλεοπτικό κοινό που συνεχώς συρρικνώνεται. Με λίγα λόγια όλους αυτούς που η σημερινή κατάσταση δεν τους χαλάει και τόσο πολύ, αλλά από την άλλη δεν είναι και τόσο ακροδεξιοί για να ψηφίσουν σαμαρά. Στην ουσία με το χώρο που έχει αφήσει η νδ στο κέντρο, όλοι ελπίζουν να φάνε από αυτό. Το μόνο πρόβλημα αυτού του μάρκετινγκ, είναι ότι ο χώρος έχει γεμίσει υποψήφιους (ποτάμι, δημαρ, σύριζα, οικολόγοι, ΓρΑΠ) για μια δεξαμενή που συνεχώς μειώνεται αριθμητικά. Πάμε λίγο πιο αναλυτικά:

    Ποτάμι

    Το μεγάλο πολιτικό ίνδαλμα του σταύρου θοδωράκη δεν είναι άλλο από τον αβραμόπουλο. Ο αβραμόπουλος -σύμφωνα με την πολύ σωστή ανάλυση του ίδιου του θοδωράκη- έγινε γνωστός και αρεστός με ένα τρυκ: Φρόντισε κανείς να μη λέει κακά λόγια για τον ίδιο. Και προκειμένου να μη λέει κανείς κακά λόγια, ο ίδιος δεν έλεγε απολύτως τίποτα. Την ίδια τακτική ακολουθεί ο θοδωράκης. Ακατάσχετη κενολογία και μια αδιόρατη allure από φρεσκάδα, την ίδια στιγμή που χτίζει τις πολιτικές του συμμαχίες στα ίδια σκατά. Λικούδηδες, ψαριανοί, περιφερόμενος θίασος φιλελέδων κλπ κλπ κλπ.

    Φυσικά το καινούργιο πάει περίπατο σε αυτή την περίπτωση, αλλά ο στόχος δεν είναι αυτός. Ο στόχος είναι να μαζέψει τα λιμά των φιλελέ προκειμένου να μπει στη βουλή. Μπορεί να χαρακτηριστεί και επίσημα ως ο νέος αγαπημένος της AthensVoice (τώρα που ο τζήμερος ξεχάστηκε) και ο υπολογισμός είναι απλός. Το 2012 τα λιμά των φιλελέ μάζεψαν περί το 6% χωρισμένο σε 3 κόμματα. Στις επόμενες εκλογές που ενώθηκαν πήγαν για βρούβες τόσο γιατί οι περισσότεροι ψήφισαν νδ, όσο και γιατί η ένωση δύο πολιτικών δυνάμεων δεν σημαίνει αυτόματα και το άθροισμα των ψηφοφόρων τους. Σήμερα κατεβαίνουν πρακτικά σε ένα σχήμα που δεν λέει απολύτως τίποτα προκειμένου να μη διαταραχθεί η ισορροπία και η καθεμία από εκεί μέσα μπορεί να δώσει το περιεχόμενο που επιθυμεί.

    Άλλωστε για έναν φιλελέ το πολιτικό τοπίο αποτελεί έναν ζόφο κουμουνισμου και κατρακύλας και ο θοδωράκης χωρίς να είναι η καλύτερη επιλογή (ούτε στο κολέγιο δεν πήγε), αποτελεί τη μόνη λύση.

    ΔΗΜΑΡ

    Εντάξει το πόσο έχει διαλυθεί το μαγαζί αυτό δεν σηκώνει αμφιβολία. Κι όχι άδικα. Η δημάρ φτιάχθηκε από διάφορα στελέχη του σύριζα προκειμένου να γίνει κυβερνήσιμη αριστερά. Τις παλιότερες εποχές της πασοκικής επικράτησης, τα στελέχη αυτά πήγαιναν κατευθείαν στην αγκαλιά του πασοκ, αλλά το 2010 αυτό ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία. Η δημάρ λοιπόν το 2012 μάζεψε λίγο πολύ όλες τις ψήφους που σήμερα θα πάρει ο θοδωράκης από αυτούς που εντάξει ρε παιδιά καλά είμαστε, αλλά όχι να ψηφίσουμε και σαμαρά, να ο κυρ φώτης που δεν λέει απολύτως τίποτα (αλλά είναι γλυκός σαν τον γερο-τζεπέτο).

    Να σημειώσουμε εδώ πως έγινε το χατίρι της και κυβέρνησε επί 1 χρόνο μέχρι που η ερτ της έδωσε την ευκαιρία να πηδήξει από το καράβι που βούλιαζε. Όμως όπως συμβαίνει με όλα τα εξαπτέρυγα, οι ίδιοι συνέχισαν να βουλιάζουν. Γιαυτό και έπεσε γκρίνια. Από τη μία κάποιοι ήθελαν να γυρίσουν πίσω στο σύριζα, διότι αυτός θα είναι ο επόμενος κυβερνήσιμος και στο κάτω κάτω μεταξύ μας δεν είναι και πολύ πιο δεξιοί από πολλούς μέσα στο σύριζα. Από την άλλη κάποιοι είδαν το φως στο θοδωράκη στους 52 ή στους σεξ πίστολς. Και καθώς ο σύριζα δεν αυτοπυροβολήθηκε, μαζεύοντας τους αποτυχημένους της δημαρ, τώρα βρίσκονται μεσοπέλαγα με σχεδόν σίγουρο τον αποκλεισμό από το 3% τη βουλή και γενικά τα φράγκα και την εξουσία.

    Κάποια στελέχη είναι σίγουρο πως θα καταφέρουν να πηδήξουν προς σύριζα μεριά αλλά αυτά είναι για οικογενειακά κουτσομπολιά και όχι για πολιτική ανάλυση.

    ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ

    Την προηγούμενη φορά βρέθηκαν στο παρά τσακ εκτός βουλής. Σήμερα προσπαθούν ξανά υποσχόμενοι να κάνουν και αριστερή και δεξιά κριτική στην επόμενη κυβέρνηση, δηλαδή στον σύριζα. Διότι αυτό είναι ένα από τα ατού της οικολογίας. Μπορείς να είσαι ταυτόχρονα υπερ του πολέμου, αλλά και κατά των πυρηνικών (όπως μας έδειξε ο γιόσκα φίσερ στην πατρίδα του οικολογικού κινήματος). Ή μπορείς να είσαι κατά του πολέμου και υπέρ των πυρηνικών (διότι αυξάνει το θανατηφόρο CO2, το οποίο απαξ και αναπνεύσεις πέθανες*).

    *μπορείς μόνο να το εκπνέεις

    Στην ουσία όπως και στην πατρίδα της τη γερμανία, η οικολογία έχει γίνει ένα αστείο. Το 1970 και το 1980 η οικολογία εξέφραζε μια μη κουμουνιστική αριστερά (καθώς το ΚΚ γερμανίας ήταν πρακτικά απαγορευμένο) που έβαζε ως πρόταγμα την ποιότητα ζωής έξω από τα καταναλωτικά πρότυπα. Όμως καθώς η οικολογία έγινε μόδα και υιοθετήθηκε από τις περισσότερες εταιρίες και καθώς οι φορείς της μεγάλωσαν σε ηλικία, εκεί στα 90s πήρε τον γνωστό τρίτο δρόμο. Κι αντί να προτάσσει απολύτως εμφανείς και προφανείς στόχους (όπως έκανε παλιότερα), άρχισε να επιτίθεται στο αόρατο τέρας με τα πολλά κεφάλια δηλαδή ένα από τα βασικά στοιχεία της ζωής στον πλανήτη γη, το διοξείδιο του άνθρακα. Κι αυτό δεν ήταν τυχαίο σε σχέση με την υιοθέτησή της από τις ίδιες τις εταιρίες.

    Τον μόλυβδο και τις συνέπειές του που εκπέμπουν τα αυτοκίνητα μπορείς να τον μετρήσεις, την θειώδη όξινη βροχή μπορείς να τη δεις έξω από το μπαλκόνι σου, την ποιότητα του αέρα των πόλεων να την εκτιμήσεις από τις κρίσεις άσθματος. Αλλά κάθε μία μας όταν αναπνέει βγάζει διοξείδιο του άνθρακα. Κάθε φορά που κλάνουμε, συμβάλουμε στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Και το φαινόμενο του θερμοκηπίου μεταβλήθηκε σ’ ένα αόρατο τέρας. Εκεί που το κατηγορούσαμε για την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, τώρα το κατηγορούμε και για τη μείωση. Είτε πέσει, είτε ανέβει η θερμοκρασία, φταίει το κλάσιμο μας. Και ξαφνικά ο στόχος έπαψε να είναι η μείωση της κατανάλωσης, και μια καλύτερη ποιότητα ζωής, αλλά η ουδετερότητά σου στο ισοζύγιο του CO2. Δηλαδή μπορείς να αγοράσεις το καινούργιο tablet φτάνει να κλάνεις κατά 20% λιγότερο.

    Κάπως έτσι ένα ικανό κομμάτι της οικολογίας άρχισε να υποστηρίζει ακόμα και τα πυρηνικά. Κι έτσι ως κίνημα αυτή τη στιγμή μπορεί να είναι και με τον αστυφύλαξ και με το χωροφύλαξ. Κι αυτό του έχει κοστίσει και θα του κοστίσει ακόμα περισσότερο.

    ΥΓ επί του πιεστηρίου μαθαίνω πως οι οικολόγοι συνεργάζονται τελικά με την κυβερνήσιμη αριστερά (τον σύριζα) οπότε θα είναι περισσότερο με τον αστυφύλαξ κι όχι με τον χωροφύλαξ 🙂

    ΚΚΕ

    δεν έχει να λέμε και πολλά. Ο κόσμος μπορεί να αλλάζει, το κκε όμως είναι βράχος. Εδώ και 5 χρόνια έχει φάει τις ροχάλες του αιώνα και αυτό πιστεύει ακράδαντα πως βρέχει.

    Γίνεται η κρίση που το ίδιο πάντα προέβλεπε (από το 1870), γαμιέται ο δίας, και κανείς δεν θέλει να το ψηφίσει. Είναι προφανές πως φταίει ο σύριζα που αποπροσανατολίζει το πόπολο.

    Υποστηρίζει διάφορες απεργίες μόνο εκεί που ελέγχει πλήρως τα σωματεία (χαλυβουργική, ναυτεργάτες), παίρνει τον πούλο, αλλά είναι προφανές πως φταίνε τα ακράτητα σκυλιά του καπιταλισμού.

    Τα μέλη του κραυγάζουν για κάποια αριστερή δράση, αλλά η ηγεσία παίζει το ίδιο παιχνίδι που έπαιζε 20 χρόνια τώρα. Συντάσσεται σιωπηρά με τη νδ γιατί ξέρει ότι παραδοσιακά το κκε κερδίζει όταν κερδίζει και η νδ. Χάνει την εκλογική του δύναμη από αυτόν τον αστικό εκλογικό τακτικισμό, αλλά είναι προφανές πως η ιστορία θα τους δικαιώσει.

    Πράγματι το κκε έχει καεί διάφορες φορές στο χυλό, όπως το 1981 με την ανοχή προς το πασοκ, αλλά η θεμελιώδης μονολιθικότητά του δεν οφείλεται στις κακές εμπειρίες. Οφείλεται στον ίδιο γραφειοκρατικό αρτιοσκληρωτισμό που χαρακτηρίζει όλες τις γραφειοκρατίες. Κι επειδή δεν μπορεί να αντέξει ότι η αλήθεια βρίσκεται στους σεξ πίστολς, έχει ταμπουρωθεί πίσω από τη θέση πως η αλήθεια βρίσκεται στον στάλιν. Κι όταν έρθουν οι καιροί, τα άστρα θα συγκλίνουν και οι τροχοί της ιστορίας θα γυρίσουν. Μέχρι τότε οι μισοί ψηφοφόροι τους θα κοιτάνε αλλού και οι άλλοι μισοί θα φτιάξουν το δικό τους άγιο όρος για να μονάσουν περιμένοντας Der Tag 🙂

    Αντρσύα

    Η ανταρσία ήταν πάντα ένα ενδιαφέρον σχήμα. Δύο ξεχασμένοι πολιτικοί σχηματισμοί της ελάσσονος αριστεράς και ένα πολύ δυναμικό φοιτητικό κίνημα (με έφεση το πολυτεχνείο), έφτιαξαν αυτό το ενδιαφέρον πράγμα. Στην ουσία το μεγαλύτερο μέρος της επιρροής τους το οφείλουν στο φοιτητικό κίνημα και μάλιστα ένα κομμάτι του που δεν ήθελε να είναι ούτε με το κκε ούτε με την σχετικά μικρή -αλλά πάντα χαλιναγωγημένη από την ηγεσία- νεολαία σύριζα. Ό,τι ποιο κοντά δηλαδή θα μπορούσες να βρεις στην αναρχία που να διατηρεί όμως λενινιστικού τύπου φαντασιώσεις και ακτιβίστικο πνεύμα 🙂

    Εκλογικά όμως αυτή η εξωστρέφεια δεν μεταφράστηκε ποτέ ως τώρα σε κάτι μεγαλύτερο. Για το σεκ και το ναρ (τους δύο ξεχασμένους), το 1,5% των εκλογών του μάη του 2012 ήταν όνειρο θερινής νυκτός, αλλά τα όνειρα των ακτιβιστών ήταν πολύ μεγαλύτερα. Στο πολιτικό μάρκετινγκ έχουν τοποθετηθεί στην αριστερά του σύριζα (κάτι όχι ιδιαίτερα δύσκολο πια) και μάλιστα κερδίζουν πόντους σε διάφορες αναμετρήσεις. Πχ η υποψηφιότητα κουτσούμπα στην περιφέρεια αττικής απέδειξε πως μπορείς να είσαι πολιτικός, να έχεις ΧΧ χρωμοσωματικό τύπο και να είσαι αριστερή κι όχι το τυπικό ΧΧ Cyborg που εμφανίζεται στην πολιτική. Αλλά η εκλογική τους επίδοση βασίζεται σε μια πολύ παλιά εξίσωση που ανέφερα πιο πάνω με το κκε. Τα καλά νέα είναι ότι μέχρι στιγμής οι ανταρσίτισσες διατηρούν το πολιτικό τους πρόσημο και δεν ξεπέφτουν στου κκεδικους τακτικισμούς.

    Το πόσο αυτό θα μεταφραστεί και σε είσοδο στη βουλή εξαρτάται από μερικές μεταβλητές κυριότερη των οποίων είναι η σιγουριά της αυτοδυναμίας του σύριζα. Όσο πιο σίγουρη είναι η αυτοδυναμία, τόσο πιο πιθανό είναι για την ανταρσύα να μπει στη βουλή.

    Αυτοδυναμία?

    Και τώρα που τελείωσα με τα λιμά, θα κλείσω λίγο με το ζήτημα της αυτοδυναμίας. Ξέρω υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν περισσότερο στις δημοσκοπήσεις παρά στο διάβασμα των σπλάχνων των ζώων. Σε αντίθεση με το 2012 δεν θα προσπαθήσω να καταρρίψω αυτή την πίστη σας. Άλλωστε και με τους χριστιανούς είμαι πολύ ευγενική. Θα σας πω όμως αυτά που καταλαβαίνω εγώ (χωρίς δημοσκοπήσεις) και μετά θα είστε ελεύθερες να με προσκυνάτε ως προφήτη. Γιατί είμαι τόσο σίγουρη για την αυτοδυναμία του σύριζα?

    Ο σύριζα θέλει 40% για να έχει αυτοδυναμία υπό ΚΣ. Επειδή όμως υπάρχει και το όριο του 3% στην καλή μας δημοκρατία, όποια λιμά δεν μπούνε στη βουλή πράκτικα δεν μετράνε για την αυτοδυναμία. Κι έτσι όσο περισσότερα λιμά δεν μπούνε στη βουλή, τόσο μικραίνει το όριο της αυτοδυναμίας του σύριζα. Κι από λιμά άλλο τίποτα.

    Με τα λιμά εκτός βουλής στο 20% (όπως τον μάη του 2012) το όριο της αυτοδυναμίας πέφτει στο 32% . Ακόμα και με τα λιμά εκτός βουλής στο 10% το όριο της αυτοδυναμίας είναι στο 36% . Με την παράσταση νίκη που έχει ο σύριζα (είπαμε όλοι θέλουν να είναι με τον νικητή) το 36% είναι σχετικά ευκολάκι, οπότε γιατί ο σύριζα κάνει την πάπια και μιλάει για ντέρμπι κλπ? Ο λόγος είναι απλός. Από τα λιμά τα περισσότερα είναι αντι-σύριζα με λίγα λόγια βρίσκονται εκεί για να τα ψηφίσει κάποιος που ΔΕΝ θέλει να ψηφίσει σύριζα. Υπάρχουν δύο λιμά όμως πια (η ανταρσύα και το κκε καθώς οι οικολόγοι συντάσσονται με τον σύριζα) οι ψήφοφόροι των οποίων είναι πολύ πιθανό να ψηφίσουν σύριζα προκειμένου να γλυτώσουν απο τη νδ. Σε αυτά τα λιμά (μαζί με τους αναρχικούς που πάνε κρυφά να ψηφίσουν).

    Όσο πιο σίγουρη είναι η αυτοδυναμία για το σύριζα, τόσο πιο χαλαρά θα πάνε και αυτοί να ψηφίσουν τα δικά τους κόμματα (ή να μην ψηφίσουν καθόλου οι αναρχικοί). Όσο πιο ντέρμπι είναι τόσο πιο πιθανό να ψηφίσουν τον σύριζα. Και αν ένα τόσο σκληρό και μονολιθικό κόμμα όπως το κκε μπορεί να χάσει τους μισούς του ψηφοφόρους προς τον σύριζα (μάης-ιούνης 2012), σκεφτείτε τι γίνεται με τους αλλους χώρους που είναι πιο χαλαροί στα ζητήματα προσωπικής συνείδησης.

    Φυσικά με το να σας τα λέω αυτά, στην ουσία μειώνω τη θέση μου πως ο σύριζα θα βγεί αυτοδύναμος καθώς μετατρέπω την ψήφο σε πιο χαλαρή. Αυτό όμως έχει να κάνει με τις δικές μου νευρώσεις περί ειλικρίνιας, που συνοψίζονται λίγο πολύ στο ότι προτιμώ να κάνω μια λάθος πρόβλεψη από το να αποκρύψω αυτό που καταλαβαίνω.

    Άλλωστε αν δεν σας προσφέρω ολόκληρο τον προ-εκλογικό τραχανά στο πιάτο όπως υποσχέθηκα τότε αυτό το μπλογκ δεν θα είχε καμία αξία.