• Μαμά θέλω κι εγώ πυρηνικά για τα χριστούγεννα Πάσχα.

    Date: 2007.01.01 | Category: ΔΙΕΘΝΗ | Tags:

    Η συμφωνία είχε ως εξής. Όποιος από εσάς κατάφερε να φτιάξει πυρηνικά όπλα μέχρι το 1970 έχει το δικαίωμα να ονομάζεται πυρηνική δύναμη και να τα χρησιμοποιεί. Όποιος δεν πρόλαβε, έχασε. Κάπως έτσι είναι διατυπωμένη η παγκόσμια συμφωνία για τη μη εξάπλωση των πυρηνικών. Δεν σας φαίνεται εντυπωσιακά παράλογο? Δηλαδή οι ΗΠΑ (1945), η ΕΣΣΔ (1949), η Αγγλία (1952), η Γαλλία (1960) και η Κίνα (1964), έχουν δικαίωμα στα πυρηνικά όπλα, αλλά η Ινδία (1974), το Πακιστάν (1988), το Ισραήλ (περίπου1970) και η Β.Κορέα (2004) τα κατέχουν παράνομα. Από αυτό το κλάμπ έφυγε η Νότιος Αφρική που μέσα στη δεκαετία του 80 είχε κατασκευάσει κατά δήλωσή της 6 πυρηνικές κεφαλές. Και το σκηνικό του διεθνούς “δικαίου” γίνεται ακόμα πιο παράλογο όταν δεις πως καμία από τις επίσημες πυρηνικές δυνάμεις (πλην Κίνας), δεν έχει απεμπολήσει το δικαίωμά της πρώτης χρήσης ακόμα και απέναντι σε μη πυρηνικές δυνάμεις. Κι ύστερα αναρωτιέστε γιατί θέλουν και άλλα παιδάκια πυρηνικά.

    Η ιστορία μας έμαθε πως τα πυρηνικά είναι ένας σχετικά φθηνός τρόπος να διατηρήσεις μια ισορροπία δυνάμεων απέναντι σε έναν πιο δυνατό αντίπαλο. Τις παραμονές του τέλους του Β γύρου του ευρωπαϊκού πολέμου (1939-1945), οι δυτικοί σύμμαχοι έβλεπαν απέναντι τους έναν ανίκητο κόκκινο στρατό. Παρά την προπαγάνδα που υπάρχει, τους γερμανούς τους κέρδισαν σχεδόν μόνοι τους οι σοβιετικοί, όταν οι δυτικοί έκαναν συνήθως ένα επιτόπου τροχαδάκι. Οπότε στο μυαλό των Αγγλο-Αμερικάνων στρατηγών της εποχής, ο κόκκινος στρατός ήταν σχετικά ανίκητος. Εδώ βάλτε και τη νεύρωση της Δύσης με την επέλαση των Ρώσων που κρατάει από το 19ο αιώνα και θα καταλάβετε πως έπρεπε γρήγορα να βρεθεί μια λύση. Και η πιο φθηνή λύση που σκέφτηκαν, χωρίς να πρέπει να κρατάς ολόκληρη την κοινωνία σου υπό επιστράτευση ήταν ο πολλαπλασιασμών των πυρηνικών όπλων.

    Το ίδιο μάθημα εφαρμόζουν σήμερα, όλες εκείνες οι χώρες που βλέπουν ότι στο παρόν ή στο άμεσο μέλλον θα έρθουν σε σύγκρουση με την υπέρτερη Αμερικάνικη αυτοκρατορία. Διότι τα πυρηνικά όπλα ανεβάζουν το κόστος της επίθεσης για τον αντίπαλο σου σε τέτοιο βαθμό, που τα στρατηγικά πλεονεκτήματα ή οι πλουτοπαραγωγικές πηγές που επιβουλεύεται, να μην αξίζουν πια τον κόπο. Η Β.Κορέα το απέδειξε, και το Ιράν, βλέποντας τι έπαθε το γειτονικό Ιρακ δεν θα θέλει να το ρισκάρει. Ειδικά με τους Ισραηλινούς στη γειτονιά που κατέχουν πυρηνικά εδώ και 30 χρόνια.

    Η συνταγή

    Tο να φτιάξεις πυρηνικά όπλα είναι τόσο απλό που κάθε καλός φοιτητής φυσικής μπορεί να σας πει πως γίνεται. Υπάρχουν όμως κάποια τεχνικά εμπόδια από το ορυκτό ουράνιο στην πυρηνική βόμβα. Πολλά από αυτά είναι μεταλλουργικά καθώς το ουράνιο είναι δύσκολο στην επεξεργασία του. Κάθε κιλό ουρανίου περιέχει 99,3% U238. Αλλά το ισότοπο 238 είναι άχρηστο καθώς αυτό που χρησιμοποιείται τόσο για τα όπλα όσο και για τους πυρηνικούς αντιδραστήρες είναι το ισότοπο 235. Η όλη διαμάχη για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, βρίσκεται σε αυτή τη διαδικασία εμπλουτισμού. Διότι άπαξ και μάθεις τις λεπτομέρειες του πυρηνικού κύκλου, μπορείς ανά πάσα στιγμή να φτιάξεις πυρηνικά όπλα.

    Ένα δεύτερο μυστικό των πυρηνικών είναι το μέσο να τα πετάξεις στον αντίπαλό σου. Διότι το να απειλείς να πυροδοτήσεις μια πυρηνική βόμβα στην αυλή σου δεν ακούγεται και τόσο απειλητικό. Και εδώ η ιστορία μας λέει πως ο πρώτος τρόπος είναι το αεροπλάνο. Αλλά επειδή τα αεροπλάνα έχουν την τάση να πέφτουν όταν μπαίνουν σε εχθρικό περιβάλλον, θα πρέπει να φτιάξεις δεκάδες πυρηνικούς μηχανισμούς για να είσαι σίγουρος πως κάποιος θα φτάσει στον στόχο του. Καθώς αυτό δεν είναι εύκολο στις σημερινές συνθήκες, μπορείς να προχωρήσεις στο δεύτερο βήμα που μας διδάσκει η ιστορία: Δημιούργησε ένα διαστημικό πρόγραμμα.

    Τα διαστημικά προγράμματα των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ στη δεκαετία του 60 ήταν στην ουσία ένας ελαφρά συγκεκαλυμμένος και ιδιαίτερα δημοφιλής ιδεολογικά τρόπος για να φτιάξουν το απόλυτο μέσο μεταφοράς των πυρηνικών. Τον διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο ή ICBM. Εάν λοιπόν μάθεις πώς στέλνουμε έναν άνθρωπο στο διάστημα, έχεις βρει και το κλειδί για να φορτώσεις τον ίδιο πύραυλο με πυρηνικά.

    Το γαϊτανάκι με τις μάσκες.

    Το βασικό ιδεολόγημα πίσω από το ποιος είναι “σωστό” να έχει πυρηνικά, είναι πως “εμείς” είμαστε έξυπνοι, ορθολογιστές, δημοκράτες και άξια μέλη της διεθνούς κοινότητας, ενώ “αυτοί” είναι αμόρφωτοι, φονταμενταλιστές, παρανοϊκοί δικτάτορες, σχεδόν μαϊμούδες με ένα επικίνδυνο κουμπί στα χέρια τους. Και η πλάκα είναι πως αυτό το απλοϊκό ρατσιστικό τρύκ δουλεύει μια χαρά στην κοινή γνώμη. Όλοι έχουν να λένε για τον τρελούτσικο Κιμ Γιονγκ Ιλ της Β.Κορέας, ή τον αμόρφωτο πρωθυπουργό του Ιραν. Κανείς δεν εξετάζει πως η απόφασή τους να αποκτήσουν πυρηνικά ήταν απόλυτα ορθολογική και είχε ως στόχο περισσότερο την άμυνα παρά την επίθεση.

    Σύντομα όμως θα πρέπει να ανακαλύψουν ένα νέο ιδεολόγημα διότι τα πυρηνικά όπλα θα διαδοθούν γρήγορα σε πολλά μέρη του κόσμου. Είτε γιατί κάποιος θα θέλει να προστατευθεί από έναν δυνατότερο αντίπαλο, είτε γιατί κάποιος γείτονας τα απέκτησε. Έτσι σήμερα κράτη υπεράνω πάσης υποψίας στην πραγματικότητα μπορούν να δημιουργήσουν πυρηνικά πολύ σύντομα, εάν δεν το κάνουν ήδη μυστικά, στο δρόμο που χάραξε το Ισραηλ.

    Ιαπωνία: Έχει ενεργό διαστημικό πρόγραμμα και διαθέτει πολλούς πυρηνικούς αντιδραστήρες. Όταν η Β.Κορέα ανακοίνωσε πως κατέχει πυρηνικά όπλα, στην Ιαπωνία ξεκίνησε μια συζήτηση για το κατά πόσο η ασφάλεια της χώρας θα πρέπει να βρίσκεται στα χέρια των ΗΠΑ. Το χρονικό περιθώριο που έδωσαν για την ανάπτυξη πυραύλων με πυρηνικές κεφαλές ήταν μόλις 6 μήνες.

    Βραζιλία: Διαθέτει εξίσου ενεργό διαστημικό πρόγραμμα και εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου. Φοβάται πως ο πλούτος της σε πετρέλαιο, ορυκτά και πόσιμο νερό θα γίνει στόχος των ΗΠΑ. Πρότεινε τη δημιουργία ενός ΝΑΤΟ για τις χώρες της Ν.Αμερικής με κύριους συμμάχους την Αργεντινή (που είχε επίσης στο παρελθόν πυρηνικό πρόγραμμα) και τη Βενεζουέλα. Το όραμα της ενοποιημένης Ευρώπης συγκινεί ιδιαίτερα τη Ν.Αμερική και η Μπολιβαρική ενοποίηση θα χρειαστεί μια πυρηνική ομπρέλα προκειμένου να διασφαλίσει την επιβίωσή της.

    Τουρκία: Το πυρηνικό Ιραν θα δημιουργήσει ανασφάλεια στους γείτονες μας που ξέρουν πως δεν μπορούν να βασίζονται πια στις ΗΠΑ (όπως επί ψυχρού πολέμου), ή στην ΕΕ. Έχουν αρκετές γνώσεις, αλλά βρίσκονται αρκετά πίσω στην πράξη. Θα χρειαστούν τη βοήθεια μια υπάρχουσας πυρηνικής δύναμης.

    Σ.Αραβία: Προτεκτοράτο των ΗΠΑ χωρίς καμία γνώση και ειδίκευση σε τομείς πολύ πιο απλούς από την πυρηνική ενέργεια. Φοβούνται τους Ισραηλινούς και το Σιιτικό Ιραν καθώς η δική τους σιιτική μειονότητα βρίσκεται τυχαία ακριβώς επάνω στο πετρέλαιο. Έχει απειλήσει πολλές φορές να αποκτήσει πυρηνικά, αλλά ο μόνος τρόπος είναι η αγορά έτοιμων συστημάτων. Εικάζεται ότι χρηματοδότησε το πυρηνικό πρόγραμμα του πακιστάν.

    Ν.Αφρική: Κατά δήλωση της διέθετε 6 πυρηνικές κεφαλές. Μετά το τέλος του Apartheid το πρόγραμμα σταμάτησε, προκειμένου μεταξύ άλλων να ξαναρχίσει το εμπόριο ουράνιου που διαθέτει η χώρα. Όμως κατακερματισμός της διεθνούς σκηνής σε περιφερειακές δυνάμεις, είναι πολύ πιθανό να τους κάνει να το ξανασκεφτούν. Διαθέτουν ακόμα ανεπτυγμένο πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων και συνεργάζονταν με το πυρηνικό ισραήλ.

    Ο κόσμος χωρίς πυρηνικά όπλα θα παραμείνει ένα όνειρο και για αυτό δεν ευθύνονται διάφοροι “τρελούτσικοι τριτοκοσμικοί δικτάτορες” αλλά τα ίδια τα πρώτα μέλη του πυρηνικού κλάμπ που ποτέ δεν εφάρμοσαν τη δέσμευση τους (υπογράφοντας τη συνθήκη μή διάδοσης των πυρηνικών) να εξαλείψουν τα πυρηνικά όπλα. Κι έτσι στα μάτια του τρίτου κόσμου, η συνθήκη είναι απλά ένα τέχνασμα προκειμένου να μην μπορέσουν ποτέ να μπουν και οι ίδιοι στο κλάμπ του φόβου. Και κάπως έτσι μπορούμε να ανακοινώσουμε την έναρξη της δεύτερης πυρηνικής εποχής. Καλώς μας βρήκατε.