Το πυρηνικό γαϊτανάκι.

Date: 2006.01.10 | Category: ΔΙΕΘΝΗ | Tags: AthensVoice,Πυρηνικά όπλα

Είναι σχεδόν ειρωνικό πως 15 χρόνια μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου θα αναγκαζόμασταν να ανοίξουμε ξανά τα βιβλία μας για τα πυρηνικά όπλα διότι σήμερα, όσο ποτέ άλλωτε είναι πιο πιθανή η χρήση τους.

Μέρος 1^ο : πως να γίνετε μέλος

Θεωρητικά το να φτιάξεις πυρηνικά όπλα είναι τόσο απλό που κάθε καλός φοιτητής φυσικής μπορεί να σας πει πως γίνεται. Υπάρχουν όμως κάποια τεχνικά εμπόδια από το ορυκτό ουράνιο στην πυρηνική βόμβα. Πολλά από αυτά είναι μεταλλουργικά καθώς το ουράνιο είναι δύσκολο στην επεξεργασία του. Κάθε κιλό ουρανίου περιέχει 99,3% U₂₃₈. Αλλά το ισότοπο 238 είναι άχρηστο καθώς αυτό που χρησιμοποιείται τόσο για τα όπλα όσο και για τους πυρηνικούς αντιδραστήρες είναι το ισότοπο 235. Το οξείδιο του ουρανίου λοιπόν (U₃O₈) κονιορτοποιημένο και συμπυκνωμένο, είναι και το επονομαζόμενο yellowcake, το πρώτο βήμα  στο μεγάλο ταξίδι. Είναι ακριβώς αυτό που κατηγόρησαν οι Αμερικάνοι τον Saddam Housein ότι αγόρασε λαθραία από την Αφρική. Πέρα από το αβάσιμο της κατηγορίας (όπως αποδείχθηκε), αυτό που κάνει την κατηγορία εντελώς εξωφρενική είναι πως το Yellowcake είναι τόσο μακριά από την πυρηνική βόμβα που είναι σχεδόν σαν να κατηγορείς πως τα πουλιά σκοτώνουν κόσμο γιατί οι κουτσουλιές τους χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή μπαρουτιού.

To yellowcake πριν ακόμα θεωρηθεί χρήσιμο πρέπει να μετατραπεί σε Uranium Hexaflouride (UF₆). Μην ξεχνάτε ότι μέχρι στιγμής μιλάμε για ουράνιο που κατά 99,3% είναι άχρηστο, δηλαδή U238. Αυτό ακριβώς το στάδιο έχει επιλέξει το Ιράν για να συγκρουστεί με τους 3 της ΕΕ και τις ΗΠΑ. Οι εγκαταστάσεις στο Ισφαχάν κάνουν ακριβώς τη δουλειά που περιγράψαμε παραπάνω. Και τεχνικά αυτή η μετατροπή δεν θεωρείται εμπλουτισμός. Άρα το Ιράν πιέζει για μια λύση χωρίς να ακυρώνει τυπικά τη συμφωνία με τους 3 τις ΕΕ, κι αφήστε τα χειραγωγούμενα μέσα (όπως το BBC) να λένε.

To Uranium Hexaflouride τώρα πρέπει να περάσει μια πολύ δύσκολη μεταλλουργικά διαδικασία. Καθώς έχει την ιδιότητα να ατμοποιείται σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (56βαθμούς κελσίου), τοποθετείται στα Gas Centrifuges που όπως λέει το όνομα τους θερμαίνουν το UF₆ και με τη φυγοκέντριση τα βαριά ισότοπα του ουρανίου (U₂₃₈) μετακινούνται πιο κοντά στις άκρες. Από εκεί ο ατμός με λίγο μεγαλύτερη συγκέντρωση σε σχάσιμο (U₂₃₅) που βρίσκεται πιο κοντά στο κέντρο κατευθύνεται σε ένα επόμενο μηχάνημα φυγοκέντρισης που αυξάνει ακόμα περισσότερο την περιεκτικότητα του ατμού σε σχάσιμο υλικό..

Και θα αναρωτηθείτε γιατί είναι τόσο κόκκινο πανί ο εμπλουτισμός του ουρανίου που θα χρησιμοποιηθεί στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας? Τα πυρηνικά εργοστάσια ελαφρού ύδατος που είναι και τα πιο διαδεδομένα, χρησιμοποιούν ουράνιο εμπλουτισμένο με το ισότοπο (U₂₃₅) σε ποσοστό 2-3%. Εάν όμως συνεχίσεις τη διαδικασία φυγοκέντρισης τότε θα φτάσεις και στο 90% που χρειάζεται για την παραγωγή πυρηνικών όπλων. Το Ιράν ισχυρίζεται βάσιμα πως θέλει να παράγει μόνο του το υλικό που θα καίνε οι αντιδραστήρες του και έχει δίκιο καθώς το εμπλουτισμένο ουράνιο δεν πουλιέται ούτε εύκολα ούτε φθηνά. Άλλωστε ακόμα και το συμπληρωματικό πρωτόκολλο της συμφωνίας μη διάδοσης των πυρηνικών του δίνει ένα τέτοιο δικαίωμα. Αυτό που οι αμερικάνοι χρησιμοποιούν ως διαπραγματευτικό όπλο για να σταματήσουν την παραγωγή είναι πως οι έλεγχοι της επιτροπής πυρηνικής ενέργειας έδειξαν πως στα μηχανήματα φυγοκέντρισης του Ιράν βρέθηκαν ίχνη εμπλουτισμένου ουρανίου σε ποσοστό πολύ μεγαλύτερο του 3%, άρα ισχυρίζονται οι αμερικάνοι, αυτό είναι απόδειξη πως οι Ιρανοί προσπαθούν να φτιάξουν πυρηνικά όπλα. Η απάντηση των Ιρανών είναι πως καθώς τα μηχανήματα αυτά αγοράστηκαν μεταχειρισμένα από το πακιστάν (που είναι γνωστό ότι έχει πυρηνικά όπλα), είναι πολύ λογικό να βρεθούν ίχνη εμπλουτισμένου ουρανίου σε ποσοστό μεγαλύτερο του 3%. Τα πορίσματα της διεθνούς επιτροπής ατομικής ενέργειας, δείχνουν να επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς των Ιρανών.

Περί των γενετικών οργάνων του καθολικού παπά.

Τα πυρηνικά είναι σαν τα γενετικά όργανα των καθολικών παπάδων. Είναι φτιαγμένα υποτίθεται για να μη χρησιμοποιούνται. Έτσι ανεξάρτητα κατά πόσο οι Ιρανοί θέλουν να φτιάξουν πυρηνικά όπλα, το να κατέχεις την τεχνογνωσία των πυρηνικών όπλων είναι σχεδόν σαν να τα έχεις. Κι επειδή είναι μια σχετικά δύσκολη διαδικασία που θέλει χρόνια προετοιμασίας, καλό είναι να την ξέρεις όταν θέλεις να τη χρησιμοποιήσεις. Για παράδειγμα όταν η Β.Κορέα δήλωσε ότι είναι πυρηνική δύναμη, στην Ιαπωνία ξεκίνησε μια μεγάλη συζήτηση για το κατά πόσο και η Ιαπωνία θα έπρεπε να φτιάξει πυρηνικά όπλα. Η συζήτηση κόπασε το σημαντικότερο όμως είναι πως το περιθώριο που δόθηκε προκειμένου η Ιαπωνία να γίνει πυρηνική δύναμη ήταν μόλις 4 με 6 μήνες.

Ένα δεύτερο στάδιο που θεωρείται κρίσιμο, είναι ο τρόπος με τον οποίο θα πετάξεις αυτό το πυρηνικό όπλο στον αντίπαλο. Διότι το να έχεις μια πυρηνική βόμβα στην αυλή σου και να απειλείς ότι θα τη χρησιμοποιήσεις δεν είναι ακριβώς ιδιαίτερα εκφοβιστικό για τους αντιπάλους σου. Στην αρχή τα πυρηνικά όπλα μεταφέρονταν ως βόμβες σε αεροπλάνα ή ως οβίδες για το πυροβολικό. Όμως τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Σοβιετική ένωση είχαν ένα άλλο τρόπο στο μυαλό τους. Το μεγαλύτερο μέρος της εξέλιξης των πυραύλων, ναι αυτών που πάνε στο διάστημα, οφείλεται στις προσπάθειες των δύο υπερδυνάμεων να κατασκευάσουν τους λεγόμενους ICBM δηλαδή τους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους. Καθώς οι πυρηνικές βόμβες γίνονταν μικρότερες σε βάρος και όγκο, το διαστημικό πρόγραμμα τόσο των ΗΠΑ όσο και της ΕΣΣΔ ήταν ένας ελαφρά συγκαλυμμένος και ιδιαίτερα δημοφιλής ιδεολογικά τρόπος για να εξελίξεις τον τέλειο και ακατανίκητο τρόπο μαζικής καταστροφής. Διότι καθώς τα αεροπλάνα που μεταφέρουν πυρηνικές κεφαλές μπορούν να καταρριφθούν πριν φτάσουν στον στόχο τους, οι υπερηχητικοί βαλλιστικοί πύραυλοι είναι αδύνατον να καταρριφθούν. Αυτό άλλωστε το είχαν πρωτοδείξει οι γερμανοί στον Β πόλεμο με τους V2, αυτό πρότειναν άλλωστε οι ίδιοι γερμανοί επιστήμονες που τώρα είχαν μεταναστεύσει στις χώρες των νικητών του πολέμου.

Εάν βλέπετε μια κουτσουλιά σαν τη Β.Κορέα να μπορεί να απειλεί σοβαρότητα τις ΗΠΑ σε περίπτωση που επιχειρήσουν εισβολή στη χώρα, είναι αυτός ο μικρός συνδυασμός πυραύλων και πυρηνικών συσκευών. Οι Αμερικάνοι προκαλώντας την οργή της διεθνούς κοινότητας ξόδεψαν 100δις δολάρια για να βρούν έναν τρόπο να αποτρέπουν τις πυραυλικές επιθέσεις, αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Έτσι το μοναδικό τους στρατηγικό όπλο για την διατήρηση της υπεροπλίας τους, είναι να αποτρέψουν τους άλλους παίκτες από το να αποκτήσουν πυρηνική τεχνολογία για οποιαδήποτε χρήση.

Στο δεύτερο μέρος θα δείξουμε τον παραλογισμό της συνθήκης μη διάδοσης των πυρηνικών, πόσες και ποιες χώρες θέλουν να μπούν στο κλάμπ και το πώς οι νεο-ιμπεριαλιστικές περιπέτειες των ΗΠΑ μας βάζουν στην αυγή μιας νέας πυρηνικής απειλής ίσως πολύ πιο επικίνδυνης από την ελεγχόμενη σύγκρουση του ψυχρού πολέμου.

Μέρος 2^ο : Το γαϊτανάκι με τις μάσκες

Όποιος από εσάς κατάφερε ήδη να φτιάξει πυρηνικά όπλα μέχρι το 1970 έχει το δικαίωμα να ονομάζεται πυρηνική δύναμη και να τα χρησιμοποιεί. Όποιος δεν πρόλαβε, έχασε. Κάπως έτσι είναι διατυπωμένη η παγκόσμια συμφωνία για τη μη εξάπλωση των πυρηνικών. Δεν σας φαίνεται εντυπωσιακά παράλογο? Δηλαδή οι ΗΠΑ το (1945), η ΕΣΣΔ (1949), η Αγγλία (1952), η Γαλλία (1960) και η Κίνα (1964), έχουν δικαίωμα στα πυρηνικά όπλα, αλλά η Ινδία (1974), το Πακιστάν (1988), το Ισραήλ (περίπου1970) και η Β.Κορέα (2004) τα κατέχουν παράνομα. Από αυτό το κλάμπ έφυγε η Νότιος Αφρική που μέσα στη δεκαετία του 80 είχε κατασκευάσει κατά δήλωσή της 6 πυρηνικές κεφαλές.

Το ακόμα πιο παράλογο της υπόθεσης είναι πως καμία από τις χώρες που τα κατέχουν επισήμως δεν έχει εγκαταλείψει την πολιτική της πρώτης χρήσης. Ότι δηλαδή ενδέχεται να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα όχι αμυντικά σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης, αλλά και απέναντι σε χώρες που δεν έχουν. Ένα από τα σημεία που εξόργισε του Ιρανούς στις συνομιλίες τους με τους 3 της ΕΕ, ήταν πως η Αγγλία και η Γαλλία δεν δέχονταν να απεμπολήσουν το δικαίωμα πρώτης χρήσης των πυρηνικών απέναντι σε ένα μη-πυρηνικό Ιράν.

Για να δείτε μάλιστα το μέγεθος της υποκρισίας προς των τρίτο κόσμο, όλες οι χώρες που είναι επίσημα πυρηνικές δυνάμεις συνεχίζουν να εξοπλίζονται πυρηνικά παρά τις διακηρύξεις για το αντίθετο. Οι ΗΠΑ θέλουν να φτιάξουν τα μίνι-πυρηνικά τα οποία θα χρησιμοποιούν ως συμβατικά όπλα, η Ρωσία έφτιαξε νέα γενιά πυραύλων ως απάντηση στο αντιπυραυλικό σύστημα των ΗΠΑ, ο Μπλέρ στην Αγγλία αποφάσισε να προχωρήσει στην ανανέωση των πυραύλων Trident που εξοπλίζονται με πυρηνικές κεφαλές, προφανώς για να αμυνθεί απέναντι στην άνανδρη επίθεση κάποιου πιθανού φασιστικού σμήνους γλάρων. Και όλα αυτά καθώς προσπαθούν να πείσουν τους Ιρανούς πως δεν πρέπει να έχουν πυρηνικά εργοστάσια για ειρηνική χρήση. Διότι όπως είπαμε και στο πρώτο μέρος, όποιος έχει ανεπτυγμένη πυραυλική τεχνολογία και μερικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες, μπορεί ανά πάσα στιγμή νιώσει απειλημένος, να φτιάξει πυρηνικά όπλα.

Πιάσε μια κορδέλα

Για να είμαστε ακριβείς κανείς δεν πιστεύει πως το Ιράν δεν θέλει να έχει τη δυνατότητα να φτιάξει πυρηνικά. Το να πιάσεις κι εσύ μια κορδέλα στο γαιτανάκι σου δίνει μια αίσθηση ασφάλειας πως τα άλλα παιδάκια δεν θα σε δαγκώσουν. Και το Ιράν έχει πολλούς λόγους να νιώθει ανασφαλές. Ας μην ξεχνάμε πως ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωσε «Δεν κάνουμε κανένα σχέδιο επίθεσης προς το Ιραν…. τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω πως όλες οι επιλογές είναι συζητήσιμες». Ας μην ξεχνάμε επίσης πως το Ισραήλ διαθέτει πυρηνικά όπλα και η παρανοϊκής συμπεριφοράς ηγεσία του, ποτέ δεν έδειξε ειρηνικές προθέσεις τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε η πολιτική του apartheid και της δολοφονίας 3 αράβων για κάθε νεκρό ισραηλινό δεν δείχνει ακριβώς σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και οι Άγγλοι που φοράνε τη μάσκα του ειρηνοποιού ήταν αυτοί που (μαζί με τις ΗΠΑ) πριν από 50 χρόνια κατέλυσαν τη νεαρή δημοκρατία του Ιράν και έφεραν τον σάχη. Τώρα κατηγορούν το Ιράν πως εξοπλίζει τους αντάρτες στο Ιρακ, ακόμα κι εάν αυτές οι κατηγορίες είναι αβάσιμες. Ο Independent έδειξε πως οι επίμαχοι «Ιρανικοί» εκρηκτικοί μηχανισμοί είχαν χρησιμοποιηθεί από τον IRA πριν από 15 χρόνια και η τεχνογνωσία προήλθε από τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες. Ο IRA τις έμαθε στους παλαιστίνιους και έτσι έφτασαν μέχρι τη Βασόρα. Το ντοσιέ του πολέμου όμως χτίζεται πυρετωδώς.

Οπότε για να είμαστε ειλικρινείς, ακόμα και με λιγότερες αφορμές ένα κράτος θα ήθελε να αποκτήσει πυρηνικά. Εδώ το Πακιστάν απέκτησε πυρηνικά μόνο και μόνο για να διατηρήσει τη δυνατότητά του να κάνει πόλεμο με την Ινδία στο κασμίρ (κι ενώ η Ινδία δεν είχε επιθετικές διαθέσεις προς το Πακιστάν).

Άλλωστε υπάρχει το «λαμπρό» παράδειγμα της Β.Κορέας, όπου ζητούσε εδώ και χρόνια ένα σύμφωνο μη-επίθεσης με τις ΗΠΑ και το κέρδισε μόλις πριν από 2 μήνες κι ενώ εικάζεται ότι διαθέτει μια ντουζίνα πυρηνικές κεφαλές που μπορεί, αλλά μπορεί και όχι να φτάνουν μέχρι το Σαν Φραντζίσκο. Εάν το δείτε αυτό σε αντίθεση με το Ιράκ, μπορείτε να πάρετε μια γεύση γιατί οι Ιρανοί -και όχι μόνο- είναι πεπεισμένοι πως τα πυρηνικά είναι το μοναδικό χαρτί αποτροπής επίθεσης. Φυσικά τα δεδομένα είναι διαφορετικά και η Β.Κορέα δεν έχει πετρέλαιο, αλλά σίγουρα το χαρτί των πυρηνικών έπαιξε μεγάλο ρόλο.

Το γαϊτανάκι που έγινε δίνη.

Η δύναμη του δυτικού κόσμου και των ΗΠΑ πιο συγκεκριμένα μειώνεται συνεχώς, ειδικά από το 1970 και μετά. Οι δυτικές χώρες γνωρίζουν πως έχουν ακόμα ένα μικρό χρονικό περιθώριο πριν το δικό τους άστρο εκλείψει. Ή για να είμαστε  ακριβείς πριν ένα πολύ πιο λαμπερό άστρο 3 δις ανθρώπων ανατείλει. Για λόγους που δεν μπορούμε να αναλύσουμε εδώ, οι ΗΠΑ και η Αγγλία έχουν αποφασίσει να ξαναμοιράσουν για μια τελευταία φορά την τράπουλα πριν η τράπουλα αλλάξει χέρια. Η 11σεπτεμβρίου, το αφγανιστάν, το ιράκ και αύριο το ιράν, είναι μέρος αυτού του μεγάλου παιχνιδιού. Την τελευταία φορά που μοιράστηκε η τράπουλα ήταν το 1914. Η παρτίδα έμεινε στη μέση και χρειάστηκε μια καλή επανάληψη το 1939 για να βρεθούν οι νέες ισορροπίες. Αυτό το τέλος εποχής και την πρόθεση των παικτών να μην αφήσουν ειρηνικά την τράπουλα, το διαισθάνονται όλες οι χώρες και ιδιαίτερα αυτές που βρίσκονται στην περιφέρεια. Όσες μάλιστα είναι πλούσιες σε πηγές ενέργειας, νιώθουν σαν γουρουνόπουλο με μήλο στο στόμα.

Καθώς οι ενδείξεις μας λένε πως η εποχή του φθηνού πετρελαίου τελειώνει και καθώς οι αναπτυσσόμενες χώρες προσπαθούν να υποστηρίξουν τις ανάγκες ενός μεγάλου πληθυσμού που εκσυγχρονίζεται, η χρήση της πυρηνικής ενέργειας θα γνωρίσει μια νέα διάδοση. Πόσο μάλλον που η διπλή χρήση της σου δίνει κι ένα πολύ δυνατό πολιτικό χαρτί. Δεν είναι τυχαίο που και η Βραζιλία και η Βενεζουέλα, άλλες δύο χώρες πλούσιες σε φυσικές πηγές ενέργειας, ψάχνουν το πυρηνικό τους μέλλον. Για να διασφαλίσουν τους κατοίκους τους ενεργειακά και τις πηγές τους από πιθανές επιθέσεις.

Σε αυτό το περιβάλλον λοιπόν είναι πολύ πιθανή η χρήση των πυρηνικών όπλων. Κάποιος θα σπάσει πρώτος το πυρηνικό ταμπού. Μπορεί από λάθος υπολογισμό της δύναμής του, μπορεί από μεγαλομανία αλλά μπορεί απλά να συμβεί και ως κάτι αναπόφευκτο. Για παράδειγμα ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Αγγλία διαθέτουν οικονομικούς πόρους για μεγάλες πολεμικές επιχειρήσεις. Η εκστρατεία στο Ιρακ έδειξε πως ο βασιλιάς είναι γυμνός. Τα πυρηνικά όπλα είναι γνωστό πως είναι φθηνά. Άλλωστε το πυρηνικό ισοζύγιο του τρόμου ξεκίνησε ως μια υπολογισμένη κίνηση των ΗΠΑ να αντιταχθούν στην ΕΣΣΔ χωρίς να διατηρούν ένα στρατό εκατομμυρίων. Καθώς λοιπόν οι ακριβές συμβατικές λύσεις θα λιγοστεύουν, ο πειρασμός των φθηνών πυρηνικών θα γίνεται μεγαλύτερος. Και ίσως ένα καταλυτικό γεγονός –μια κατάρρευση ενός μη διατηρήσιμου μετώπου- τον κάνει αναπόφευκτο. Όταν γεμίζεις την αποθήκη με σπίρτα, η φωτιά μπορεί να είναι και τυχαία. Πολλοί μελετητές του πρώτου παγκοσμίου πολέμου προσπαθούσαν να καταλάβουν πως ένα σύστημα που λειτούργησε σχετικά ειρηνικά για 100 χρόνια, κατέρρευσε από μια τυχαία δολοφονία. Σήμερα που τα μυστικά αρχεία έχουν ανοίξει γνωρίζουμε πως όλες οι δυνάμεις είχαν μια αίσθηση αναπόφευκτου για τον συγκεκριμένο πόλεμο. Όταν πιέζεις για το αναπόφευκτο, αργά ή γρήγορα αυτό θα συμβεί.